Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 21:40:


Kweetniet Ingrid, maar het lijkt me niet fris, kun je ze niet teruggeven? Zou ook niet weten of dat kwaad kan, maar als Isabella het wel zou eten, zou het dan zo schadelijk zijn ? Bij ons piest er wel es een paard op,(uit dominantie) maarja da's meer "eigen" he . Wij hebben trouwens een hele partij oud hooi liggen en dat stinkt ook zo (lag er al toen ik daar kwam) Paarden halen er hun neus voor op, geeft wel vette kampvuren, dus de kids zijn er blij mee. (Hier in België kan dat nog, zorg je gewoon voor een blikje Belgisch Jupiler bier voor de Rijkswacht....). Maarre, zou het niet geven,of je probeert het door de slechte stukken eruit te halen en te kijken of ze het wel eet, ik denk dat je wel kunt vertrouwen op Isabella's oordeel. Wie weet wat daarin zit.... Pien

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 22:03:


"Oh kijk, papa, dat paard heeft geen hoeven"

"Ik heb er maar ijzers onder laten zetten, hij liep zo gevoelig als ik met hem de weg over moest om naar de wei te gaan"

Hihi.... Pien

.
Maar de mijne heeft een

Maar een van de allerheerlijkste hinniks is die lage hinnik als ze je 's morgens verwelkomen, een heel mooi begin van de dag.
(EN HEUS NIET OMDAT ZE WILLEN ZEGGEN : SCHIET OP, GOOI DIE WEI NOU OPEN EN VLUG EEN BEETJE....) PIEN

e m kraak schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 22:40:


Mag ik even daarop inhaken ? Mijn paarden geven vrij weinig weer d.m.v. hinniken, behalve enkele varianten, : hoog, bij opgewondenheid, laag bij rust, verwelkoming, tegen veulens, ect. Maar BD (Arabier) "wijst" met haar hoofd, duwt met haar neus, zwaait met haar kont, stampt met een hoef op de plaats, niet naar mij, maar om ergernis aan te geven, zwaait met haar staart, draait een oor en Cherokee stuift weg, trekt haar neus op als iets genoeg is geweest, en daar moet ik ook naar "luisteren",en als ze het helemaal "gehad" heeft gaat ze pal voor me staan.Da's ook een leuke communicatie.Pien.

Tja, misschien klinkt het een beetje stom als ik dit zeg, en ik praat er ook niet vaak over maar ik communiceer met mijn paarden met - en zonder woorden. Met name bij BD, die is erg "open", ik praat niet overdreven veel in woorden, wel ter goedkeuring, geruststelling enzo, daarnaast "voel" ik wat ze wil, hoe ze zich voelt enzo,ook in de lessen, als ze er genoeg van heeft weet ik dat. Vaak ook visualiseer ik een plaatje waarin ik "vertel" wat ik van haar wil, of dat ze nog heel even door moet gaan. Dat gaat ondertussen automatisch. Ik ben ervan overtuigd dat je op die manier heel goed met paarden kunt communiceren, maar je moet er zelf open voor staan en je paard ook. Cherokee is er nog niet zo lang en die was nogal afgestompt toen ze bij ons kwam. Nog steeds lukt het mij niet altijd omdat ik soms een heel "blanco" beeld van haar krijg en ik nog niet zo goed kan inschatten of zij zich misschien van mij afsluit of dat ik niet duidelijk genoeg ben in plaatjes maken naar haar toe.Ik moet er bij haar veel meer moeite voor doen. Maar goed, dat is een paard waarvan ik het verleden niet zo goed ken terwijl ik BD van jongs af aan ken en dus met haar meegegroeid ben.
Zo "voel" ik het ook wel es als een paard ergens pijn heeft (nee, nee, ik ben beslist geen helderziende) ik weet alleen zelden precies waar....Hoop niet dat jullie dit verkeerd opvatten, ik ben beslist niet zweverig bezig hoor. Maar je kunt zoveel zien aan je paard, iedereen kan dit (weer) leren. Pien