Tja, misschien klinkt het een beetje stom als ik dit zeg, en ik praat er ook niet vaak over maar ik communiceer met mijn paarden met - en zonder woorden. Met name bij BD, die is erg "open", ik praat niet overdreven veel in woorden, wel ter goedkeuring, geruststelling enzo, daarnaast "voel" ik wat ze wil, hoe ze zich voelt enzo,ook in de lessen, als ze er genoeg van heeft weet ik dat. Vaak ook visualiseer ik een plaatje waarin ik "vertel" wat ik van haar wil, of dat ze nog heel even door moet gaan. Dat gaat ondertussen automatisch. Ik ben ervan overtuigd dat je op die manier heel goed met paarden kunt communiceren, maar je moet er zelf open voor staan en je paard ook. Cherokee is er nog niet zo lang en die was nogal afgestompt toen ze bij ons kwam. Nog steeds lukt het mij niet altijd omdat ik soms een heel "blanco" beeld van haar krijg en ik nog niet zo goed kan inschatten of zij zich misschien van mij afsluit of dat ik niet duidelijk genoeg ben in plaatjes maken naar haar toe.Ik moet er bij haar veel meer moeite voor doen. Maar goed, dat is een paard waarvan ik het verleden niet zo goed ken terwijl ik BD van jongs af aan ken en dus met haar meegegroeid ben.
Zo "voel" ik het ook wel es als een paard ergens pijn heeft (nee, nee, ik ben beslist geen helderziende) ik weet alleen zelden precies waar....Hoop niet dat jullie dit verkeerd opvatten, ik ben beslist niet zweverig bezig hoor. Maar je kunt zoveel zien aan je paard, iedereen kan dit (weer) leren. Pien