Evelyn Steenvoorden schreef op dinsdag, 4 mei 2004, 22:21:
ik heb die van mij shet ook 1 x gezien, maar is

Nou het is geen brandend ding hoor, want het is geen brandmerk.
Het is een tang met een nummer in de vorm van pinnetjes en een blauwe vloeistof. Die wordt dus in de lip gespoten en dat bloed ook nog eens.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op dinsdag, 4 mei 2004, 22:29:

Ik kan me dit best indenken hoor dat het fijn rijdt. Mijn schoonzus rijdt zo en het ziet er erg gemakkelijk uit voor het paard.

Maar ja ik ben altijd zo fel op negatieve reacties over de stang. Dat die per definitie slecht zijn voor een paardenmond ben ik het inderdaad niet mee eens. Maar je moet hem wel juist gebruiken en ook weten wat je in die mond legt en hoe hij werkt en hoe hij "pakt". En ik hang nooit aan het bit alleen als het nodig is.

Over hangen aan het bit gesproken. Ik heb er ooit met mijn volle 80 kg aangehangen en had toen erg medelijden met mijn paardje, maar ja het kon even niet anders. Wat was er nl. gebeurd ...
Isabella schrok in het bos en schoot er in volle vaart vandoor. Ik weet niet meer precies waarom, maar mijn man was net daarvoor even afgestapt en liep achter ons aan. Hij zag het dus gebeuren en kon niets doen. Bij het wegspurten raakt het linkerwiel van de wagen een boomstronk en door de snelheid schoot hij daar overheen. Omdat ik (standaard) rechts op de wagen zat, kiepte deze dus om. En daar lag ik in het zand. De wagen kiepte gelijktijdig (gelukkig) weer terug toen ik ernaast lag. Ik had maar 1 ding in mijn hoofd ... vasthouden. Hoewel ik me niet geheel bewust was van het gevaar overigens op dat moment, want de wagen liep pal naast me. En Isabella was nog meer overstuur en rende nog altijd. Maar omdat ik nu met mijn volle gewicht dus aan het bit hing (letterlijk) werd haar dat toch te veel en stopte ze. Paniek in haar ogen, tuig geheel gedraaid, en totaal bezweet en ze rilde van top tot teen. Ik ben langzaam naar haar toegekropen met praten en nog eens praten. Ik was erg gelukkig toen ik haar hoofd weer kon aanhalen. Mijn man was er inmiddels ook weer bij en constateerde een bloedend achterbeen, maar dat interesseerde mij niet zo. Eerst de kalmte en rust terugbrengen. Toen dat gelukt was het tuig op zijn plaats gelegd en dat been bekeken. Het was niet meer dan een oppervlakkige schaafwond. Na enkele minuten gestapt te hebben, zijn we weer opgestapt en later zelfs nog een drafje gedaan toen bleek dat ze rustig was en niet kreupel. Ze heeft er niets aan overgehouden, ook niet aan die plek. Ik ben veel meer geschrokken eigenlijk. En het zand tot in mijn onderbroek (en de volgende dag zo stijf als een plank, want zo achter je pony aansurfen is geen aanrader). Maar dat zal dus wel zeer gedaan hebben toen, in haar mond bedoel ik dan. Zo moet je een stang zeker niet gebruiken.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op dinsdag, 4 mei 2004, 22:46:


Hallo zeg, heb je mijn verhaal wel goed gelezen!!??

Ik was uit de wagen gevallen, wat had ik moeten doen; loslaten?
Dan was ze er met kar en al vandoor gegaan met alle gevolgen van dien. Dat is even wat anders dan een bereden paard waar je vanaf valt en dat er vandoor gaat.

Op het moment dat ze wegschoot (dat kan altijd gebeuren al doe je nog zoveel grondwerk) was er niets aan de hand geweest als de wagen niet ongelukkigerwijs was omgekiept. Dan had ik haar wel kalm gekregen, want ze vertrouwt me wel degelijk en ik heb haar altijd zo gekalmeerd, dat had ik ook toen ik eenmaal bij haar was.

Ik deed het echt niet expres met mijn volle gewicht aan het bit gaan hangen. Ik vond het ook enorm zielig, maar de gevolgen waren waarschijnlijk nog veel zieliger als ze niet gestopt was.

Groeten,
Ingrid

Maaike schreef op dinsdag, 4 mei 2004, 23:06:
Hoi,
Uiteraard, het was ook maar een voorbeeld. Maar toch ben ik bang dat we met de paarden straks ook die kant uitgaan.

Jullie praten allemaal wel makkelijk over meerdere paarden bij elkaar in de wei of ze bij een boer zetten (en dan stukken fietsen), maar vroeger was dit eenvoudiger dan nu hoor. Als je al meer dan 3 pony's / paarden hebt lopen, moet je al aan bepaalde eisen gaan voldoen. Boeren hier zijn niet zo happig op meer paarden. Er gebeuren hier in de buurt ook heel wat illegale dingen om maar paarden te kunnen houden heb ik zo het idee. En ik krijg ook de indruk dat er steeds meer komen (meesten dus helaas wel in pensionstallen).

Daar komt vanzelf een keer een halt op. Hier in een naburig dorp wordt al geklaagd over de paardenpoep in het dorp en is het voorstel al bij de gemeente om ruiters en menners te gaan verplichten met drollenvanger of zgn. bezemwagen te gaan rijden.

Dus nog even en het is helemaal niet meer paard natuurlijk in Nederland.

Groeten,
Ingrid (die niet te pessimistisch wil zijn hoor).

cornelie schreef op woensdag, 5 mei 2004, 8:12:
Hoi Cornelie,
Haha, even een vraag hoor; hoe trek jij die schoenen aan? Overigens neem ik aan dat jij die smit-schoenen hebt, maar misschien heb je anderen. Ik had in het begin ook wel wat moeite ermee, vooral in de winter als het rubber enorm stug is. Maar het gaat steeds beter, althans voor. Achter vindt Isabella het niets en wil ze uitmeppen en dan moet je even volop je aandacht erbij houden.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Isabella wordt vandaag 10 jaar.

Hiephiep hoera en zo.

Ga straks een worteltjes"taart" maken voor haar.
Vorig jaar had ik wat te veel gemaakt en ze plofte bijna. Ze krijgt normaal maar een handje en nu bijna haar bak vol en dan nog al die wortel kaarsjes.

Misschien vanavond toch maar een appel-schaafsel-taartje?

Groeten,
Ingrid

jo schreef op woensdag, 5 mei 2004, 9:19:

Ha, daarom heb ik ook ooit voor een shet gekozen (en ook omdat ik niet zoveel ruimte had, maar 500 m2). Maar het was echt gewoon voor het omgaan met een paard, het plezier van de verzorging en dat soort dingen. Ik kan er niet op rijden. Maar omdat we toch wat wilden doen en Isabella dit ook wilde kregen we de indruk dan alleen maar eten en niets doen, zijn we dus gaan inspannen. Maar ook dat is maar een klein gedeelte van haar weekbesteding hoor.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op woensdag, 5 mei 2004, 9:29:

Ja en een kar er achter ook natuurlijk. Maar ik denk wel dat een wagen een paard fysiek minder hindert dan een bonkende ruiter op zijn rug die (zoals op vele maneges) niet lekker meegaat met de bewegingen van het paard.

Als ik met Isabella ga rijden dan weet ik wel hoe haar bui is. Blijft ze zacht knorrend bij het hek staan terwijl ik alles alvast klaar zet dan heeft ze veel zin. Maar loopt ze weg dan staat haar pet er niet naar. Daar hou ik dan wel degelijk rekening mee overigens. En ik bedank haar na iedere rit dat ze dat voor ons heeft willen doen.

Maar wat denk je van manegepaarden. Daar wordt een zadel opgeknald en rijden maar. De ene na de andere ruiter en na vele uren lopen mogen ze de stal weer in. Die paarden zouden denk ik best wel eens wat anders willen.

Het toeval wil nu dat de manege-eigenaar ons gisteren tussen neus en lippen door vroeg of we vrijwillig de paarden eens een keer willen poetsen. Ik denk dat ik dat eens ga doen, maar dan wil ik wel meer. Deze paarden sowieso buiten zetten om te poetsen en liefst ook nog een wandeling gaan maken. Zodat ze weten dat er meer is dan alleen maar rijden. De meeste ruiters die komen, weten geeneens hoe ze een paard moeten poetsen of zadelen, laat staan hoe ze ermee om moeten gaan. Sterker nog vele ruiters kennen hun paard geen eens. Als deze in een andere stal staat, dan pakken ze rustig het verkeerde paard uit de stal. Hij is toch ook bruin .......

Groeten,
Ingrid

Hoi Pien,

Ik heb al 2x gereageerd op je berichtje, maar de pc loopt steeds vast bij verzenden. Dus dan maar even een nieuw bericht.

Ik denk niet dat deze stop kan voor de wagen (hoewel ik niet weet wat een one rein stop exact is hoor).

Maar bedenk dat het gewicht van de wagen door wil als je plots stopt (ongeremde wagen). Dit krijgt het paard dan plots op zijn achterwerk en zal daarmee weer naar voren willen.
En draai je het hoofd in (weet niet of dit dus zo is) dan krijgt hij ook de burry nog eens in zijn hals.

Groeten,
Ingrid