Sandra Boshuizen schreef op zaterdag 24 december 2005, 11:22:


Prettige Kerstdagen!
http://www.mijnalbum.nl/Album=LTFRYMVR
Monique

van lennep schreef op maandag 2 januari 2006, 12:46:


Hallo, Esther!
Wat vervelend zeg, als je dierenarts niet meedenkt... Ik zou toch een andere proberen, je moet als paarde eigenaar toch niet zelf alles bedenken? Wellicht dat jouw dierenarts niet in eerste plaats op paarden gericht is en meer van bijvoorbeeld kleine huisdieren of juist koeien weet? Als je paardje er niet goed uitziet, dan zou hij toch eigenlijk wel zelf op het idee moeten komen mest/bloed te onderzoeken?

Toen mijn paard eens op drie benen de pensionstal uitkwam wilde de plaatselijke dierenarts beslist dat ik een trailer liet komen en haar naar Delfzijl zou laten brengen voor nader onderzoek, ze had haar been gebroken! Dat heb ik pertinent geweigerd, want meneer wist duidelijk niet waar hij het over had. Ze had haar hoef gewoon opengescheurd (duidelijk zichtbaar!) en hij dacht aan een gebroken been...... Bleek dat hij een invaller was en normaal poesjes e.d. behandelde. Ik vond hem ook al zo schichtig doen tussen de paarden. Ik heb erop gestaan dat er een ander zou komen, hij dus beledigd en wilde mijn adres weten voor de rekening. Mijn adres heeft hij dus niet gekregen, voor zo'n belachelijke verkeerde diagnose betaal ik niet! Ze hadden mij al zien aankomen in die kliniek! En dan nog: een paard met een "gebroken" been vervoeren?!

In het verleden heb ik ooit dierenarts S. gehad (hoop niet dat jij die idioot hebt) die weigerde te komen, omdat hij voetbal op de TV wilde zien en bovendien had dat beest van mij toch steeds wat, morgen zou ze ook nog wel kreupel zijn. Daar zijn toch geen woorden voor...... Een andere dierenarts durfde niet te komen, want hij wilde niet in het klantgebied van dierenarts S. komen. Ten einde raad heb ik een mesje ontsmet en de hoefzweer zelf opengesneden, schoongemaakt en verbonden. Mijn huidige dierenarts is gelukkig van een heel ander kaliber. Als mijn paard wordt ingeent luistert hij eerst naar haar longen en hart, kijkt wat voor indruk ze maakt en gaat dan pas aan de slag. Ik kende het alleen zo: paard spuit prik weg...... Mijn huidige dierenarts informeert altijd eerst hoe het met haar gaat, hij kent haar naam, praat met haar, weet haar kriebelplekjes te vinden, ze mag in zijn gezicht snuffelen, hij heeft overal begrip voor en wijst mij op zaken waar ik op moet letten....... Van het ene uiterste in het andere dus, hem wil ik absoluut niet meer kwijt!

Helaas is hij een Duitse dierenarts, dus ik denk niet dat hij wat in Nederland doet, anders kan ik hem echt van harte aanbevelen!
Veel sterkte toegewenst, ik hoop dat je erachter komt wat eraan scheelt.....
Monique

Hallo Edith,

Aangezien ik in mijn opleiding tot vertaler twee jaar de specialisatie Nederlands recht gevolgd heb en met veel vraagstukken mbt. eigendom, koopovereenkomsten e.d. te maken gehad heb en nog steeds heb in mijn vertalingen, wilde ik mij er eens aan wagen. Onderstaand een droge oplepeling zonder emoties, sorry, maar juridisch gezien gaat het helaas om de feiten.....

Je buurvrouw heeft een pony aan A (zo noem ik nu even de "rare" mensen) gegeven. A heeft de pony van een chip voorzien en op hun naam laten registreren. A gaf de pony daarna verwaarloosd terug aan je buurvrouw omdat ze er niet meer voor konden zorgen, echter onder de voorwaarden dat de pony niet mag worden verkocht en de dochter van A erop mag blijven rijden. Jij hebt de pony tijdelijk opgenomen om hem te laten bijkomen, echter de pony blijkt droes te hebben en de rest van je paarden te hebben aangestoken. Het gevolg zijn hoge dierenartskosten. Ook heb je de pony laten bekappen ivm verwaarloosde hoeven. A wil nu de pony terug want ze zijn bang dat hun dochter en niet meer op mag rijden omdat de pony bij jou staat. Bovendien bedreigen ze je buurvrouw.

Vragen:
-Wie is de eigenaar
Officieel is A nog steeds de eigenaar ivm de chip. Echter heeft A de pony aan je buurvrouw gegeven in bijzijn van getuigen dan is je buurvrouw de eigenaar en moet A meewerken om de chip op naam van je buurvrouw te zetten.
-Heeft je buurvrouw wel aan de voorwaarden voldaan
Ja, want de pony is immers niet doorverkocht, de pony staat bij jou gestald om bij te komen. De dochter van A mag rijden, maar nu natuurlijk niet omdat de pony ziek is, ze kan weer rijden als de pony gezond is.
-Wie draait op voor de dierenartskosten
Het draait erom hoe nodig de zorg was. Normaliter is het zo dat degene die een paard stalt contact opneemt met de eigenaar als een dierenarts of bekapper noodzakelijk is. Bij een accuut noodgeval dien je natuurlijk wel een dierenarts in te schakelen, ookal heb je vooraf geen contact opgenomen met de eigenaar, dat kun je dan immers beter achteraf doen, als het gevaar geweken is. Je hebt zelf de dierenarts ingeschakeld en een bekapper laten komen en je zult dus in eerste instantie zelf de kosten moeten dragen, want je had van te voren met de eigenaar moeten/kunnen overleggen. Bij het geval van de droes kan ik me voorstellen dat accuut een dierenarts moest komen. De kosten van de dierenarts die zich op de pony betrekken kun je dan op de eigenaar verhalen, je eigen kosten mbt droes waarschijnlijk niet. Je hebt de pony immers vrijwillig opgenomen, en bij een verwaarloosde pony valt een en ander aan ziektes/problemen te verwachten.

Erg droge feiten, weinig emotie helaas, maar naar mijn mening steekt het op deze manier in elkaar. Wellicht was het slimmer geweest samen met je buurvrouw de dierenbescherming in te schakelen en niet aan te bieden de pony te verzorgen, hoe hard het ook klinkt.

Maar ik zou hetzelfde gedaan hebben als jij Edith, ik had dat beest ook opgenomen, en kan helemaal met je meevoelen. Wellicht heb je hier wat aan......

Sterkte ermee,
Groeten, Monique

Edith Hartog schreef op dinsdag 3 januari 2006, 19:40:


Hallo, Edith!
Mijn paard is van mij, maar kan ik dat bewijzen? Ik heb een koopovereenkomst, een afstammingsbewijs waar mijn naam als eigenaar op staat. Echter, zij wordt beschreven als een bruine quarterhorse merrie zonder aftekeningen....... Die zijn er zoveel, hoe kan ik bewijzen dat het paard wat op mijn weide staat van mij is? Dat heeft mij ook heel wat hoofdbrekens gekost, vooral omdat ik zoveel problemen met haar fokker gehad heb. Daarom heb ik dus besloten haar te laten chippen en het chipnummer laten combineren met haar paspoort (tevens inentingsboekje) en haar afstammingsbewijs. Het nummer is bovendien in een database geregistreerd. Officieel is het zo dat alleen degene op wiens naam het paard staat, het mag verkopen, en dat alleen als het paard een paspoort heeft waaruit het eigendom en de identiteit van het paard blijkt. Er wordt in de praktijk veel mondeling gedaan en dat gaat bijna altijd goed, in jullie geval levert dat dus helaas heel wat geharrewar op.......

Dat brengt ons terug bij de pony. Die staat dus nog op naam van drie eigenaars geleden, dus niet op naam van die mensen die ik "A" genoemd heb? Heb ik dan zeker verkeerd begrepen. Wat een constructie, zeg! Als de officiele eigenaars officieel hun medewerking willen verlenen dat de pony op naam van je buurvrouw komt, dan zou ik vanuit mijn gevoel zeggen: doen, heb (sorry) schijt aan A en zijn bedreigingen en geef dat arme beest een goed thuis. Juridisch gezien zou ik dat echter niet doen. Het is namelijk mogelijk dat een paard nog op naam van de vorige eigenaar staat, terwijl het al (geruime tijd) een nieuwe eigenaar heeft. Dat heb ik zelf een jaar lang gehad met mijn paard, omdat de fokker weigerde het overdrachtsformulier te tekenen. Ik had gelukkig wel een koopovereenkomst en voldoende getuigen dat ik haar gekocht had. In mijn geval heeft het stamboek ingegrepen, gedreigd hem als fokker te schrappen en alles tot een goed einde gebracht.

Je kunt natuurlijk met een bord voor je kop gewoon met die mensen onderhandelen op wiens naam het paard nog staat, maar als A zich ermee bemoeit en aangifte doet van diefstal...... Ik zou toch eerst eens kijken of je buurvrouw getuigen heeft die hebben meegekregen dat ze het paard van A gekregen heeft en onder welke voorwaarden. Dan kan je buurvrouw rustig met de mensen die de pony nog op hun naam hebben contact opnemen en samen met hen de boel over laten schrijven en de pony ook een paspoort geven. Dan sta je naar mijn mening juridisch het sterkst.

Wat ingewikkeld zeg....... Zou niet graag in jullie situatie zitten, pffffff.....

Groeten,
Monique

Hallo Egon!
Wellicht kun je wat dieper in je jurisprudentie duiken, interesseert me ook als er nieuwe ontwikkelingen zijn, vooral mbt. "huidige verzorger". Ik ken het alleen dat de huidige verzorger overeenkomt met de eigenaar wat de taken van de verzorger zijn en of daar ook wormkuren, bekappen, inenten, e.d. bij hoort en wie de kosten draagt. Normaal is de eigenaar degene die de kosten draagt, niet de verzorger. Maar ik hoor graag van je......

Ik weet dat jij tegen chippen bent, zoals nog meer mensen op dit forum. Ik hou er ook niet van, maar mijn paard is gechipt omdat ik met mijn stamboekpapieren en paardepaspoort niet kan bewijzen dat ze van mij is. Ze heeft geen bijzondere kenmerken en er zijn immers veel bruine merries. De problemen die ik toen met de fokker had lieten mij helaas geen andere keus. Beter dit dan helemaal niets dacht ik zo!

Maar even een vraagje: Zou ik opduiken en claimen dat het paard in je achtertuin van mij is, hoe wil jij dan bewijzen dat het paard van jou is? Gewoon interesse.......
Groeten,
Monique

Hans van Keeken schreef op woensdag 4 januari 2006, 10:12:


Hallo, Egon en Hans,
Nog even over het hele gedoe van eigendom: als je het heel nuchter bekijkt heb je dus eigenlijk geen poot om op te staan.
Er geldt alleen een koopovereenkomst, maar wat kun je daar dan inzetten als je paard geen duidelijke kenmerken heeft? Voorzien van een foto? Ik heb mijn paard als veulen gekocht, toen ze 10 dagen oud was leek ze net een ree, haast niet op een paard. Een jaar later was ze zo veranderd, dat ze niet weer te herkennen was. Bovendien had ze zwarte benen gekregen.......
Eerder werden paarden gebrandmerkt, maar dat mag (gelukkig) al een tijdje niet meer in Nederland, in Duitsland mag het helaas nog wel. Mijn paard is niet gebrandmerkt, ik heb bij haar (gelukkig) een koopovereenkomst, afstammingspapieren, een paardenpaspoort en ze heeft sinds enkele jaren een chip.
Toen ik mijn paard wilde invoeren in Duitsland moest ik de RVV inschakelen die mijn paard in Nederland ging keuren. Ik moest het koopcontract voorleggen, overdracht van eigendom in het stamboek en haar afstammingsbewijs. De douane werd ingelicht wanneer wij haar de grens over wilden brengen, we moesten zelfs het kenteken doorgeven. En er stond bij de grens dus iemand te controleren.......
In Duitsland moest ik haar bij het Veterinäramt aanmelden, en via mijn Duitse dierenarts een paardenpaspoort aanvragen en een chip laten zetten, die geregistreerd is in een speciale database, bijgehouden door de FN. Zou ik mijn paard verkopen moet ook de informatie in de database veranderd worden en de nieuwe eigenaar worden geregistreerd.
Ookal is dit een systeem van niks zoals veel mensen vinden, het is toch beter dan niets, hoe wil je anders paard A koppelen aan eigenaar B? En ja, bij een paardenpaspoort gaat het er in eerste instantie om dat er bij paarden die ooit geslacht zullen worden de medicijnen die ze krijgen geregistreerd worden ivm wachttijd. Mijn paard wordt niet geslacht, dat staat ook zo in haar paardenpaspoort, maar dat ding is nu een maal verplicht in Duitsland. Dmv het chipnummer is het paardenpaspoort en het afstammingsbewijs nu aan mijn paard gekoppeld en aan mij. Bij twijfel kan in ieder geval snel de chip gescand worden. Natuurlijk kun je dat ding vast wel manipuleren, maar wat moet je anders? DNA e.d. is kostbaar en tijdrovend, een chip aflezen kan een dierenarts, de douane en politie binnen enkele seconden doen. Sorry, Egon, maar ik tendeer dus meer in de richting van Hans, ivm de eenvoudige controle........
Groeten, Monique

e m kraak schreef op woensdag 4 januari 2006, 14:23:


Hallo, Egon,
Tja, zo bedenken de autoriteiten van alles en nog wat, de ambtenaren moeten ook werk houden (sorry voor de ambtenaren onder ons, als grapje bedoeld :) ). Maar met DNA stel je toch ook alleen de identiteit van het paard vast? Hoe wil je dat aan het eigendomsbewijs (en aan de eigenaar) koppelen?
Groeten,
Monique

Ilona Kooistra schreef op woensdag 4 januari 2006, 19:29:


Hallo, Ilona,
Ja, ik weet het, Duitsland is dichtbij.......
Maar ik weet nog niet zeker of ik dan wel kan, aanmelding zou dan op erg korte termijn worden. Mijn vriend gaat sowieso niet mee, die houdt net mijn paardenpraat vol, jullie overleeft hij niet denk ik...... :)
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 20 december 2005, 11:02:


Frans en lona,
Bedankt voor het certificaat! Van de Groene Welle heb ik inmiddels ook mijn certificaat van deelname ontvangen. Ik ga beide inlijsten (in een lijst, leuk die tegenstelling...) en ze komen dan te hangen in de bijkeuken waar mijn hoofdstellen hangen. Laat de inspecteur maar komen! :)
Monique

conny didden schreef op maandag 2 januari 2006, 14:27:


Hallo,
Mijn paard is nu 8 jaar en heeft ook nog steeds wat scheve hoeven achter, hoewel het zo langzamerhand wel steeds beter wordt. Zij is jarenlang verkeerd bekapt, verschillende hoefsmeden hebben (zonder dat ze het in de gaten hadden, denk ik) haar verkeerde stand steeds versterkt.
Van voren gezien is de binnen wand bol en de buitenwand hol die echt een punt vormde en naar buiten wees. De hoef leek aan de binnenkant lijkt langer te zijn, maar nagemeten bleek dat de buitenkant langer is. Door de hol/bol vorm werden veel hoefsmeden op het verkeerde been gezet en versterkten de afwijking alleen maar meer. De zool was ook scheef, in het boekje van de Groen Welle staat dat haar stand "Franse stand" genoemd wordt, bovendien had ze achter ook nog diagonale hoeven, de straal zat niet in het midden van de hoef. Die stand heeft mij heel wat hoofdbrekens gekost.......
Met de cursus van de Groen Welle heb ik haar wel van die diagonale hoeven af kunnen helpen, maar de rest was erg lastig. Ik ben er sinds een tijdje achter (gewoon door voorzichtig uitproberen!) dat ik juist niets aan de binnenkant weg moet halen omdat anders de kroonrand scheef komt te liggen (binnenkant wordt steeds meer lager dan de buitenkant) en ze begint te waggelen. Daarom zwaaide ze altijd zo charmant met haar kont en maaide ze gevaarlijk ver naar buiten met haar rechter achterbeen. (Kwam ze langs draven kon ze zo even je teen pletten, daar hoefde ze helemaal niets extra haar been voor uitsteken!). Van die scheve straal heb ik helaas nooit een foto gemaakt, de moderne tijd had ook nog niet de intrede gedaan bij ons, we hadden nog geen digitale camera......
Haar linker voet was nooit zo erg, die is bijna helemaal hersteld, er is bijna geen verschil meer tussen binnenkant en buitenkant, hol/bol speelt geen rol meer, de kroonrand is bijna recht, de voet staat nog een klein beetje naar buiten.
Haar rechter voet is een heel ander verhaal, die stond in Charlie Chaplin stand, helemaal naar buiten gedraaid. Daar moet ik nog een ingescande foto van hebben, toen was ze een jaar oud. Ik zal eens kijken of ik die foto hier kan plaatsen. Dat voetje is erg moeilijk te bekappen, is haal er milimeter voor milimeter af, rasp hier een beetje en daar een beetje, en laat haar regelmatig even een stukje lopen, daarna rasp ik de hoeven flink rond. Sinds twee weken zet ze haar achterhoeven erg goed neer voor haar doen, ze tilt ze steeds beter op en zet ze echt neer, met net zo'n klap als voor. De diagonale hoeven zijn gelukkig verdwenen, alleen rechts achter moet ik nog van een stukje hol naar buiten gebogen hoefwand af. De hielen heb ik wel eindelijk met veel geduld gelijk gekregen, het hoogteverschil van 0,5 cm is eindelijk helemaal weg. Nu dat stukje hoefwand nog, ik denk dat als de hoef zich een keer hersteld heeft, ik ook eindelijk kan zien hoe haar natuurlijke stand is. Volgens mij blijft ze een beetje naar buiten staan, maar dat vind ik niet erg, zolang ze daar goed mee kan lopen vind ik het best..... In ieder geval zwaait ze niet meer zo met haar kont en naar buiten maaien is er ook niet meer bij. De schoenen met de stalen neuzen kunnen dus weer opgeborgen worden.
Monique

manonnetje schreef op woensdag 4 januari 2006, 21:42:


Hallo, Manonnetje,
Hoefzweren, peesblessures, dat komt mij erg bekend voor. Pas met NatuurlijkBekappen ging dat helemaar over, sinds oktober 2004 heeft ze geen problemen meer gehad. Ik zou dit zeker proberen!
Succes,
Monique

Marie-Christine Vesters schreef op maandag 9 januari 2006, 12:31:


Hallo, Piet en Marie-Christine,
k heb mij nooit druk gemaakt over hoefbevangenheid/fructaan e.d., gewoon omdat mijn paard altijd op het weiland staat als het even kan, is het te nat moet ze helaas in de bak blijven, omdat ze anders de boel omploegt :)
Pas de site van PaardNatuurlijk heeft mij aan het denken gezet. Ook als de omstandigheden ideaal zijn om hoefbevangen te raken, dartelt mijn paard vrolijk door het weiland. Zij is er schijnbaar (gelukkig!) niet vatbaar voor.
Het zou mij ook erg interesseren of er inderdaad een factor is die over het hoofd gezien wordt. Mijn paard is altijd buiten, krijgt onbeperkt hooi, maar wordt alleen in de winter wel bijgevoerd met een beetje muesli, een scheut slaolie en een schep biotine. Aan fruit krijg ze wat voorhanden is, momenteel enkele wortels per dag. Haar gewrichten werken wat beter op de slaolie, zonder biotine en muesli in de winter worden haar hoeven helaas wat slechter. Mijn paard wordt dus niet helemaal natuurlijk gehouden en raakt toch niet bevangen. Zoals Marie-Christine schrijft, de natuur moet iets geregeld hebben, ik kan alleen niet bedenken wat. Zoals gezegd, mijn paard wordt alleen in de winter "onnatuurlijk" bijgevoerd, dan zou zij toch bevangen moeten raken?
Monique

Hallo,
Gisteren hebben mijn collega en ik een vier uur durende buitenrit gemaakt. Wat ongelooflijk koud zeg! Maar wat een heerlijke rit..... Indy loopt als een trein! Voor het eerst merkte ik aan Indy dat zij de rit echt met gemak aankon. Ze liep ijverig en vrij. Heuveltje op voelde ik haar echt kracht zetten, geen hobbelig geklauter/getrek met haar rechter voorbeen. Ze ging vanzelf over in draf en ging met gemak omhoog.
Anders merkte ik altijd aan de laatste kilometers dat zij toch wel wat moe werd, haar passen werden korter, haar bewegingen wat houterig. Nu was daar geen sprake meer van. Moeilijke ongelijke ondergrond, een glibberig, blubberig paadje afdalen en slalommen tussen bevroren molshopen, ze wilde heel graag en kon het ook aan. We zijn aan het eind van de rit zelfs nog lekker een stukje naar huis gedraafd, oortjes naar voren (Indy bedoel ik) en met lichte dwang moest ik haar duidelijk maken dat we toch echt naar huis gingen. Ze probeerde weer stiekum rechtdoor gaan! De natuurlijke hindernisjes die we tegengekomen zijn stellen werkelijk niets voor, maar voor Indy is het heel wat. Dit was twee jaar geleden niet mogelijk. Even verstappen en er was weer een pees verrekt en ontzettend dik. Geweldig als je je daar geen zorgen meer over moet maken. Ik heb haar lekker laten lopen, later moest haar zelfs afremmen, want ze wilde overal overeen denderen. En dat vond ik toch teveel van het goede, ze was mij een beetje te overmoedig!
Ik heb haar trouwens wel haar schoenen aangetrokken, want we hebben deze winter helaas het punt bereikt dat haar hoeven heel langzaam groeien. Van bekappen is geen sprake meer, het blijft beperkt bij uitkrabben en wat losse stukjes verwijderen. Ze loopt overigens nog prima op onze kleine wandelingen, maar er kan werkelijk haast niets meer af! Om te voorkomen dat ze bij de eerstvolgende keer dat de bak en het weiland weer bevroren is de boel kneust, neem ik liever geen risico. Het voorjaar komt zo langzamerhand weer in zicht, dan zullen de hoeven ook wel weer meer gaan groeien, dan kunnen de schoenen weer in de motteballen!
Monique

epona schreef op maandag 9 januari 2006, 14:04:


Hallo, Epona!
Ja, Indy was inderdaad het paard wat soepel gemaakt moest worden. Bijkt dat ze haar achterhand steeds beter kan gebruiken.
Er is mij trouwens nog iets heel raars opgevallen: Indy heeft altijd scheef gelopen! Sinds ze ruímer loopt en absoluut niet meer met haar rechter voorbeen trekt, verschuift mijn zadel onder het rijden naar links! Ik heb gemerkt dat ik ook al die jaren scheef gezeten heb, mijn linker been verder naar achteren dan mijn rechterbeen, om haar scheefheid te compenseren. Nu loopt ze recht en moet ik ook recht zitten. Dat is knap lastig!
Ik ben echt ontzettend blij! We gaan eindelijk de goede kant op!
Monique