Piet schreef op vrijdag 9 december 2005, 10:05:


Ja Piet je moet altijd individueel nachecken hoe hoog het in jouw weiland is. Daarvoor kou je eerst op een rode koolblad en spoel je mond eenmaal met een slokje water. Dit is voor het zuiver afstellen van je smaak. Dan neem je een plukje gras en proeft of het zoet smaakt? Zo ja, dat is het fructaan gehalte zeer hoog.

Michiel

Frans Veldman schreef op zondag 11 december 2005, 11:49:


Ja het is opgevallen hoor, de gsm minder maar andere zaken des te meer. Maar commercie is ook heel krachtig, om de juiste info tot nu toe nog tegen te houden. Kijk maar eens op:
www.milieuziektes.nl

De schadelijkheid van een gsm geboortemelder is verwaarloosbaar, mee eens hoor. De DECT draadloze huis telefoons zijn echter super schadelijk, en tegenwoordig kun je bijna niets anders meer kopen. En bijna niemand weet dit nog. Heeft niets met paarden te maken, wou het toch even kwijt Ik heb mijn DECT weer veruild voor een gewone analoge draadloze huistelefoon.

Overigens het lijkt me dat als je de moeite neemt een veulen te fokken, je ook de moete kunt nemen een gebied af te planken voor de laatse weken.

Michiel

Hoi ,
even een vervolg over Shadow die niet van huis af wilde. Gesterkt door vele goede adviezen hier zijn we nog minder druk gaan gebruiken en geprobeerd het zo leuk mogelijk voor haar te maken, om samen weg te gaan.

In 't kort een opsomming:
Veel belonen en vriendelijke woorden, wortels en brood onderweg, de stadswijken vindt ze het leukst dus die nemen we het vaakst, op de terugweg gaan we ook echt terug, geen pressie om haar in draf te krijgen wel vragen, ingaan op haar voorkeuren qua route, stoppen, ruiken, etc. Niet omkeren als we net onderweg zijn, ook niet thuis blijven als we weg willen. Dit is zo'n beetje het recept.

In de afgelopen weken is ze langzaam aan onze tochten leuker gaan vinden. Steeds minder stops en omkeer neigingen. Sinds een week komt ze ons (Tessel en ik) tegemoet lopen in de wei. Vorige week toen ik alleen met haar weg ging, was er geen enkele stop, toen we eenmaal van het erf af waren. En haar trage stap die eerste kilometer wordt steeds normaler. Vandaag waren we op de terugweg en namen een pad in tegengestelde richting, verder van huis af, en ze vond het prima!

Heerlijk is dit, om te merken dat het oude zweepadvies verouderd is. En onze shadow vertrouwen begint te krijgen dat het leuk is en leuk blijft. De vorige keer en vandaag ook, begint ze keuzes te maken gedreven door nieuwsgierigheid, zomaar een leeg maïsveld op, haar hoofd tussen stilstaande fietsers steken, een weg links in slaan, en op de stoep kort langs de huizen willen lopen. Tegelijk met dit eigen initiatief durven nemen, is ze nog gevoeliger geworden voor onze wensen.

En hier hou ik van, zoveel mogelijk vrijheid geven aan haar. Waarbij ik mijn uiterste best moet doen zo neutraal mogelijk te blijven. Want ze pakt elk lichtste signaal op en voldoet er aan (wat richting betreft en hoo en stop, versnellen daar voldoet ze nog niet aan). Leuk natuurlijk een paard dat reageert op de lichtste signalen. Alleen als ik graag haar nieuwsgierigheid en vrije keuzes wil zien, dan moet het wel mógelijk zijn om neutraal te blijven. Komt allemaal wel, het gaat vooruit, en dat wilde ik efe laten weten.

Verder zijn we al in het wijk winkel centrum geweest, trapjes gelopen, smalle boogvormige houten bruggetjes over, en we krijgen steeds meer contact met haar. Ze doet het meeste in stap, en hele korte stukjes draf en helemaal geen galop meer. Ook geen draf of galop richting huis, dat deed ze eerder wel gedreven door innerlijke onrust. Nu zal de draf en galop uit looplust en vrolijkheid geboren moeten worden. Daar wachten we dan maar op.

Michiel

Sandra Boshuizen schreef op dinsdag 13 december 2005, 13:27:

Ik ben wel blij dat ik bij mij barefoot zadel een heel koel en slipvast pad gekocht heb. Al is Shadow op dit moment nog niet aan zweten toe, door onze kalme wandelingen. Voor wie ook een barefoot heeft:
http://www.boomloosrijden.nl/sympapadgroot.htm

Michiel

Sandra Boshuizen schreef op vrijdag 16 december 2005, 13:11:



Mooie kritiek vanuit jouw rijsteil geschreven Sandra Jouw manier van rijden spreekt mij ook zeer aan, fijn te lezen. Toch heb ik ook waardering voor HC zijn ambities. Of zou het komen dat mijn zoon topsporter basketbal is? Waarin het uiterste vergen van zijn kunnen samen gaat met passie en plezier.

Topsporter ben je slechts een beperkt aantal jaren in je leven, tussen 13 en 30 meestal. Bij HC zijn paarden tussen 6 en ? jaren, 16 wellicht? Ik neem aan dat HC zijn paarden een top training kan geven vanuit vrijwilligheid, langzaam aan grenzen verleggen. Waarbij rust even belangrijk is als inspanning ... mijn zoon leid een zittend en op de bank liggend bestaan, tussen zijn trainingen door zijn hersteltijd is heel kort, maar wel belangrijk. Voor mij mogen al die verschillende manieren in hoe we met paarden omgaan blijven bestaan.

Michiel

Sandra Boshuizen schreef op vrijdag 16 december 2005, 21:40:


Kop op je hebt ook nog vakantie straks )

Sandra Boshuizen schreef op zondag 18 december 2005, 10:09:


Laat het paard zelf beslissen wat het wil.
Je kunt toch aan het gedrag zien en met wat invoelings vermogen,
of het dier het graag doet. Dat is NH door een paard niet te overvragen en niet te dwingen tot prestaties die het niet wil.

Paarden voldoen echter al gauw aan de verzoeken van een berijder en verminderen daarin hun eigen wensen en voorkeuren. Als een rijder, en zo zijn er velen, zijn paard niet expres inbreng geeft in snelheid en richting, dan ligt misbruik op de loer.

Endurance voorschrift 1: Als je paard af wil slaan naar een groene weide, dan ben je verplicht daar 10 minuten te verblijven

Lachwekkend, ja
Hoe komt het dat dit lachwekkend is?

Michiel