Hallo,

Ik heb nu 6 jaar geleden mijn pony gekocht van een manege. Hier heeft hij in totaal een jaar gestaan, maar niet veel buiten. Het was (en is) een vreselijk lief paard die alles voor je deed. Toen hij bij mij kwam, kreeg hij van 1 persoon aandacht en stond de hele dag buiten, reed alleen maar buitenritjes en soms eens in de bak met een ander paardje. Hij is hierdoor zoveel veranderd! Je kon echt merken dat hij meer zichzelf werd en haalde 'kattekwaad' uit (zomaar een bok uit blijdschap, af en toe er even vandoor rennen). Hij voelde zich echt THUIS!

Daarom vind het ook heel zielig voor het boze paard wat je beschrijft. Je voelt gewoon de frustraties die hij heeft, ieder uur een ander op zijn rug, die wat anders van hem vraagt. Van de 1 mag hij lekker lopen, de ander trekt hem in zijn mond alsof zijn gebit in zijn kont hoort te zitten.

Misschien als je vaker naar hem toe gaat, om hem gewoon even te borstelen, of een rondje aan de hand (buiten!) gaat stappen, dat hij aan je went en er misschien zelfs naar uitkijkt als je een volgende keer weer komt. Hij leert dan dat hij niet altijd iets -voor hem- vervelends hoeft te doen, maar ook gewoon eens lekker verwend wordt. Bouw een band met hem op voordat je dingen van hem gaat vragen!

Het is een hele grote uitdaging en je moet er wel de 'durf' voor hebben, maar ik denk dat het echt verschil kan maken. In ieder geval heel veel succes bij het vervolg (als dit er komt) van dit boze paard.

Florus schreef op maandag 8 november 2004, 10:43:

....

Mijn vorige pony, een welshje, heb ik verkocht aan een meisje bij mij in de buurt. Toen ik haar kocht zei de handelaar dat ze een jaar of 15/16 was, maar na wat onderzoeken aan het gebit bleek dat ze toen al ongeveer 22 geweest moet zijn. Nu wordt ze verzorgd door een paar meisjes die op de camping in de buurt staan en er wordt nog steeds op haar gereden. Ze is nu ongeveer een jaar of 30, maar ze crosst haar weidegenootje (een fjord van 6) nog voorbij! Ze is erg actief en is wel zo ongeveer de baas over de rest van de paardjes die daar gestald staan (zijn er op dit moment 8!). Echt een superpony!

Groetjes Carin

Er is toevallig een meisje hier in het dorp, die dit heeft gedaan met haar paard. Het is die ene (eerste) keer zo fout gaan, dat het arme beesie een trauma eraan heeft overgehouden. Zelfs een borstel over zijn rug was te veel! Pas na een jaar heeft zij het kunnen proberen om het nog eens te doen, maar dan zelf en met heel veel geduld. Paard stond te shaken, niet normaal, maar uiteindelijk is het haar dan wel gelukt (na 1,5 jaar kan ze echt gaan beginnen!).Het lijkt lekker makkelijk, maar iedereen die een béétje verstand van paarden heeft, weet dat je deze dieren niet in ff een uurtje zadelmak kan maken, zodat je er zo mee weg kan lopen... En dan erbij: het is toch geweldig om je paardje dit helemaal zelf aan te leren, waarbij vertrouwen een hele grote band speelt?!

Hier moest ik even op reageren,

Groetjes Carin.

Bandida schreef op zondag 5 december 2004, 0:17:


Ik ben een tijdje aan het zoeken geweest op deze site, maar heb nog geen antwoord kunnen op mijn vraag: Zijn er ook mensen die met hun ("moeilijke") paard bitloos langs de weg rijden? Ik heb namelijk een pony die niet verkeersmak is, maar rijd wel altijd langs de weg. Bij mij bestaat er nog veel te veel angst om dit zelf te gaan proberen, dus zou ik graag wat reacties van anderen willen horen, hoe zij hiermee omgaan. Ik heb geen makkelijk paard, dus ben me eerst aan het orienteren op deze site, voordat ik het zelf ga proberen. Hoe doen anderen dit? In een bak zou ik het best eens overwegen om het te proberen, maar ik zie me echt niet langs de weg bitloos rijden. Ook ben ik er nog lang niet aan toe hoor, wil eerst gaan beginnen met grondwerk etc. Ik ben nu ook nog zo'n "dressuurmuts", maar niet met kleppen voor m'n ogen .

Groetjes Carin.

Monique Meijer schreef op dinsdag 28 februari 2006, 16:00:

Het probleem is, dat ik 6 jaar geleden een auto-ongeluk heb gehad met Azhar (mijn pony dus). Ik ben nu dus al 6 jaar verder en het gaat goed, maar als het hard waait, of we komen iets heel engs tegen(trekker/vrachtwagen) is het meteen de rest van de rit mis. Dan schrikt hij al bij wijs van spreke van bijvoorbeeld een Fiat Panda.
Hij is nu het afgelopen jaar redelijk stabiel en ik denk dus dat er niet veel verbetering bij zal komen. Het is nu ook wel te doen, maar toch ben ik hierom benieuwd hoe anderen dat doen.

De racties die gegeven worden dat ik niet met angst op mijn paard moet gaan zitten, vind ik een beetje overdreven. Natuurlijk hebben jullie daar groot gelijk in, maar ik zit niet in angst op mijn paard MET bit. Het idee om ZONDER bit langs de weg te gaan rijden, dat is wat me beangstigt. Lijkt me een logische reactie?!?!

Groetjes Carin en toch erg bedankt voor alle reacties.