Heerlijk Monique, dit zijn echte feel-good stories!
Ik geniet ook zo van die buitenritten, en kan er maar niet genoeg van krijgen om positieve verhalen van andre mensen te lezen..
Dus: MEER, MEER, MEER graag.

Trea

Diestelmans Liesbet schreef op maandag 7 november 2005, 12:59:


Stond dat er echt op Liesbet?? Het is toch om te gillen....
Tja wel duidelijk dat jij ze een (ijzerloos) stapje voor bent.

Gefeliciteerd!
Trea

Hoi Epona,
even het volgende: zou je in eventuele volgende berichten leestekens zoals punten en komma's willen plaatsen, want ik heb het 3 keer moeten lezen.

Een bobbel in de zool kan ook ontstaan door andere redenen hoor. Het kan een zgn. eeltrand zijn.
Maar natuurlijk kan niemand er hier een zinnig woord over zeggen, bij alleen het verhaal. Zelfs bij foto's wordt het lastig, om niet te zeggen: ondoenlijk.

Mijn advies zou toch zijn; laat er iemand anders naar kijken die veel verstand heeft van natuurlijk bekappen, want volgens mij ben je nu al erg onzeker. Ik zou er in ieder geval niet mee wachten.

En niet zoveel naar enge plaatjes kijken helpt ook. Als je als gezond persoon in een boek met enge ziektes kijkt, ga je jezelf ook al gauw inbeelden dat je wat hebt.

Trea

Monique Meijer schreef op maandag 7 november 2005, 14:02:



Thanks!! *zegt een trotse Trea met gloeiend hoofd*

Trea

Geweldig zeg! En had jij ook geen centje pijn, na 20 km op een voor jou vreemd zadel (en dan nog boomloos ook?)

Trea

Trudy schreef op maandag 7 november 2005, 21:35:


Van mij wel Trudy!
Wij hier in Brabant zeggen altijd:

Ieder het zijne,
jij het jouwe en ik het mijne....

Trea

ElkeW schreef op dinsdag 8 november 2005, 1:33:


Elke ik ben benieuwd naar het hele verhaal, hoe het voelde, hoe jij het ervaarde, heb je buiten gereden, heb je momenten van angst voor het niet-controleerbare gehad?

Trea

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 8 november 2005, 9:07:


Ik denk dat je dat 'gevoel' wel meer ontwikkeld hebt door je te verdiepen in Parelli. Dat je er ook meer en beter van bewust bent geworden, en het dus ook bewust kunt toepassen in moeilijke situaties.

Ikzelf merk dat ik veel bewuster ben met mijn lichaamstaal dan voorheen en dat ik daardoor de lichaamstaal van het paard eerder kan lezen en daardoor weer beter kan timen. Je 'ziet' dingen als het ware aankomen en kunt tijdig anticiperen.

Trea

Karin Haneveer schreef op dinsdag 8 november 2005, 13:11:


Ooow? Is dat ècht zo? Ik dat nl ook ja, dat het hetzelfde was..

Fred Emmerig schreef op dinsdag 8 november 2005, 18:55:


Hoi Fred,
mijn paarden staan 's winters in een paddock, die voor de helft bestaat uit zand, de andere helft uit stoep. De hooiruiven zijn overdekt. Nu blijkt dat de dames (3 stuks) nèt zo lief op de stoep plassen (tot grote ergernis van mij, die de troep moet wegvegen), dan dat ze eventjes een paar meter lopen en netjes in de zand plassen...
Ze wennen er dus aan, of in ieder geval vinden ze het niet erg...

Trea

Hoi Monique,
haha is dat lachen, open je paardnatuurlijk zie je: voor trea, als onderwerp!
Hartelijk dank voor de link, da's een mooie duidelijke uitleg. Ik heb 'm opgeslagen.

Ik was er al uit met de knoop (flink geoefend het weekend), maar een geheugensteun is nooit weg hè? (tenminste voor de oudere degenererende hersenen... )

Ik laat nog van me horen, (effe in een prive-mail, om het forum niet te vervuilen) hoe het gegaan en bevallen is hoor!

Groetjes, Trea