Yolanda Kuitert schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 14:33:


Ja, hiero, alle ervaring. Vandaag nog!
Dochter Bente en een vriendin wilden gaan rijden op BD en Winner.
Ik had geen zin me ermee te bemoeien dus de dames gingen de 2 paarden van de wei halen terwijl de rest gewoon op hinnikafstand op de weide bleef.
Na 10 minuten ging mijn gsm : "Mama, Winner doet zo druk, kun je even komen helpen"?
(Ik had het kunnen weten, Winner alleen is nooit zo'n succes en BD kon hem niet helpen, die was zelf aan het rennen in de paddock).
Daar aangekomen zie ik 2 bezwete paarden druk heen en weer lopen hinniken - geen oog voor Bente.
Ben ik de rest van Winners groep ook maar gaan halen, en zodra deze in de paddock erbij waren werden beide paarden op slag rustig en konden de meiden gewoon verder gaan met wat ze van plan waren.
Uiteindelijk hebben ze lekker gereden en de paarden waren braaf.

Het had geen zin de paarden te dwingen of af te leiden, op zo'n moment kom je echt niet tot ze, weet ik uit ervaring.
Dan willen ze maar één ding : Hun maatjes. Als die erbij zijn doen ze weer gezellig met ons mee.
Ja, is wel eens vervelend, ik hoor het vaker hoor.
Maar het is nou eenmaal het paard zijn natuur!

Ander voorbeeld: Toen ik nog maar één paard had, BD, en haar altijd op stal hield (wist ik veel....) had ik een zeer close contact met haar.
Ze kon me bijna hypnotiseren en we waren altijd één, waarschijnlijk doordat ze zo afhankelijk van mij was.
Toch had ik nooit de induk dat zij gelukkig was.
Want ik vond het niet helemaal normaal hoe zij aan mij hing.
Ik herinner me nog dat ik in een klap een stuk minder belangrijk werd toen zij omgeven van soortgenoten dag en nacht de weide opging.
Ze reageerde niet meer op mijn roepen en liep nog liever weg van mij als ik met een halster aankwam.
Moest ik wel even aan wennen ja, net als jij.
Maar het is allemaal goed gekomen, het contact is weer helemaal in evenwicht en hetzelfde als voorheen, maar nu is zij paardser dan toen - niet meer zo afhankelijk van mij, gelukkig maar !
Zij is paard en ik ben mens en zo hoort het ook.
Komt vanzelf weer goed, misschien op een iets ander nivo. Bedenk je wel dat je je paard iets gegeven hebt wat beantwoordt aan zijn natuur :
Vriendjes in de vorm van soortgenoten. Super toch eigenlijk?

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Wil schreef :

Ja - is me bekend, maar voor mij geen reden ze uit elkaar te moeten zetten omdat er een misschien zou kunnen gaan dekken.
Ik denk ook dat het zo'n vaart niet zal lopen.
Laat ze maar lekker lol hebben.
De 'dingesen' van de beide heren zijn inmiddels 'schoongesopt', zullen we maar zeggen....
Ahum....

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Sabrina Adams schreef


Ja, het blijft kiezen voor het minst kwade, ik weet het, ook al heb ik 3 eczeempaarden die ik samen in de paddock kan laten bij een berg hooi als de rest de weide op gaat. Da's tenminste nog een 'delen' he.
Ik kan je niet vertellen om welke reinigingskruiden het gaat, om de doodeenvoudige reden dat ik ze zelf niet gebruik, ik probeer het eerst door alleen hooi, anders weet ik niet wat er geholpen heeft.

Toen het bij Bombita en Fanny op z'n ergst was hebben ze van mij appelazijn en dagelijks een teentje knoflook gekregen door wat haver, daarbij een schepje mineralen, oja, in een later stadium ook olijfolie.
En de jeuk was te doen.
Nu geef ik niks meer van dit alles, alleen hooi, en staan ze nu weer op het gras en ik moet sinds vandaag zeggen dat Bombita ook weer aan het schuren is nu. (Zag het vanavond toen ik ze van de wei haalde).
Fannu schuurde al maar niet al te erg.

Toch "gun" ik ze nu ook nog heel even de weidegang met het gras, want als straks de winter aanbreekt zullen ze nauwelijks nog op het gras kunnen vanwege de modder hier.
Boevndien hebben we tijdelijk een hectare leen wei van de buurman tot de winter en ik wil daarvan zoveel mogelijk profiteren door de paarden er zo vaak mogelijk op te laten.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be