Huertecilla schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 13:44:


Ook bij de boerin? Ik zeg maar niks.......
Wat een verhaal zeg, van die reu van jou, moet die ontbijtkoek lekker zijn!
Monique

Huertecilla schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 13:17:


Nou..... volgens mij verdraai je hier wat. Ik zie alleen het nut van een praam in als niets anders meer werkt. Opvoeding is natuurlijk het sleutelwoord, maar wat met paarden die uit angst gewoon niet mee willen/kunnen werken en blind zijn van angst? Dat ik een paar keer een praam moest gebruiken stond me natuurlijk tegen. Het heeft me dankzij gediplomeerde bullebakken die zich hoefsmid noemen twee jaar gekost dat ik mijn paard weer gewoon aan een paal vast kon binden zonder dat ze zich bijna ophing van angst. En een paard bekappen met gevaar voor eigen leven? Wie meldt zich vrijwillig? Niemand kon meer bij haar in de buurt komen. En voorbereiding en geduld? Geen probleem, zolang er maar niemand opduikt die iets met haar hoeven wil doen. Welke hoefsmid is bereid een hele zaterdag te besteden aan een paard? Niemand dus. Een paard wassen onder dwang met een praam vind ik te gek. Ik was mijn paard in het voorjaar en in het najaar, en dat is genoeg. Ze is er niet gek op, maar laat het over zich heen komen, ondersteund door wat worteltjes of appeltjes.
Er is een duidelijke grens, dat is de noodsituatie!
En dat wilde ik even rechtzetten.
Monique

rosbergen schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 14:47:


Yvonne,
Ik heb een quarterhorse en die werd ontzettend stijl gezet, de staal smal geneden, wat ontzettend veel schade aangericht heeft in het verleden (eindeloos hoefzweren). Een quarterhorse moest volgens mijn toenmalige hoefsmeden ook speciaal worden bekapt.
Ik denk wel dat je paard beter af is zonder hoefijzers. Laat je paard door een ervaren natuurlijk bekapper bekappen. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Monique

Huertecilla schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 15:03:


Natuurlijk, voor iedereen is een noodsituatie iets anders. Maar ik wens niet bij de groep gerekend te worden die standaard een praam zou gebruiken. Tanden vijlen, inenten, natuurlijk zonder praam en bekappen sinds drie jaar ook.
Maar - Bekappen is geen noodsituatie? En dat zou alleen maar in mijn hoofd zitten? Jij kent mijn paard niet. Mijn paard heeft zo vaak haar hoef tot aan de kroonrand en tot op het leven opengescheurd gehad, met een deel van de hoefwand er nog aan bungelend. Een keer was zelfs het hoefbeen zichtbaar, gruwelijk. Vreselijke ontstekingen, ontzettend slechte hoeven.
Moet ik er dan naast gaan zitten aaien? NEE, want dat haalt niets uit op zo'n moment en is zelfs levensgevaarlijk. Ze was blind van de pijn en van angst.... Een verdoving was op dat moment zelfs gevaarlijk geweest, en had haar het leven kunnen kosten. Mijn dierenarts wilde het absoluut niet doen! Nou, ik had graag gewild dat jij op dat moment aanwezig was geweest en mijn paard rustig had gekregen, ik had je op beide wangen een dikke pakkerd gegeven! Ik denk echter eerder dat jij die dag in het ziekenhuis beland was....
Maar goed, alles over een kam scheren is erg gemakkelijk, je eigen mening uitdragen mag iedereen van mij, maar ik wil niet op deze kortzichtige manier door jou ingedeeld worden. Elke situatie en elk paard is anders, je kunt niet op zo'n manier oordelen over iets waar je geen bal van afweet.
Ik heb vaak gehoord dat ik mijn paard weg moest doen, ze zou voor haar hele leven verpest zijn, maar ik heb haar gehouden, en ze blijft bij me. Zij kan er immers helemaal niets aan doen en ze heeft recht op een goed paardeleven!
Monique

Cili schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 15:50:


Hallo,
Wat erg zeg, mijn paard stond ook bij "cowboys" en die maakten van een wormkuur toedienen een heel spektakel. Eerst vangen met een lasso, in een hoek drukken, bij de neus en oren grijpen, mond open, spuit erin, mond dicht en weer laten lopen. Bah, te gek voor woorden..... Ik stond erop het zelf te doen, en deed het ook steeds zelf, zonder problemen, stress en wegtrekken.
Geweldig dat je haar naar huis hebt gehaald! Heb je al eens aan verschoven wervels gedacht? Mijn paard is ooit getrapt en was gedeeltelijk verlamd daardoor, er waren drie werveld verschoven. Ze stond te zwalken, kon niet goed lopen, ik kon haar bij wijze van spreken zo omduwen, ze had geen kracht in haar achterhand.... Misschien weet een fysiotherapeut raad?
Veel sterkte toegewenst, ik hoop voor je dat het goed komt.
Monique

jose schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 15:46:

Cili schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 16:13:


Weet wat je doormaakt - mijn veulen moest met drie maanden bij de moeder weg..... Toen ze drie was verschoven wervels en schouder kapot...... Ik ben ook zo ontzettend bang geweest.
Ik hoop erg voor je dat het gemakkelijk op te lossen is en ik zou je graag een raad willen geven: Ik heb ervaren dat veel dierenartsen niets met verschoven wervels kunnen! Dat is puur voor een fysiotherapeut. Een dierenarts behandeld alleen de ontstekingen die zich hebben gevormd met ontstekingsremmers en pijnstillers. Het wachten is dat alles zelf terugschiet. Ik zou er ook zo snel mogelijk een fysiotherapeut bijhalen die samen met de dierenarts je paard behandeld. Mijn paard heeft twee maand lasertherapie gehad, massages en de eerste tijd pijnstillers van de dierenarts. Mijn paard is gelukkig met succes behandeld, (mijn portemonnee was leeg, maar dat geeft niet). ik hoop dat het goed voor je paardje mag uitpakken.
Monique