Huertecilla schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 13:17:
> jose schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 10:13:
>
>> Yep, nog een voorbeeld: na het mennen eens een jong paard
> verschil tussen dwang en motivatie. Natuurlijk zullen
> eerstgenoemden het daar niet mee eens zijn maar.... waarom dán
> die praam als het met voorbereiding en geduld ook kan? Omdat
> het in die sitiaties op dát moment 'moet'? Dat bedoel ik dus.
Nou..... volgens mij verdraai je hier wat. Ik zie alleen het nut van een praam in als niets anders meer werkt. Opvoeding is natuurlijk het sleutelwoord, maar wat met paarden die uit angst gewoon niet mee willen/kunnen werken en blind zijn van angst? Dat ik een paar keer een praam moest gebruiken stond me natuurlijk tegen. Het heeft me dankzij gediplomeerde bullebakken die zich hoefsmid noemen twee jaar gekost dat ik mijn paard weer gewoon aan een paal vast kon binden zonder dat ze zich bijna ophing van angst. En een paard bekappen met gevaar voor eigen leven? Wie meldt zich vrijwillig? Niemand kon meer bij haar in de buurt komen. En voorbereiding en geduld? Geen probleem, zolang er maar niemand opduikt die iets met haar hoeven wil doen. Welke hoefsmid is bereid een hele zaterdag te besteden aan een paard? Niemand dus. Een paard wassen onder dwang met een praam vind ik te gek. Ik was mijn paard in het voorjaar en in het najaar, en dat is genoeg. Ze is er niet gek op, maar laat het over zich heen komen, ondersteund door wat worteltjes of appeltjes.
Er is een duidelijke grens, dat is de noodsituatie!
En dat wilde ik even rechtzetten.
Monique
Warboel
