Spirithorses schreef op dinsdag, 16 augustus 2005, 22:49:
> Marleen den Arend schreef :
>
> Oké, kan ik me iets bij voorstellen. Maar er ook al eens aan
> gedacht dat er paarden zijn die gewoonweg er niet van houden dat
> je aan hun hoofd komt?
Zoals ik al zei; dat is voor mij een kwestie van vertrouwen wat ik van haar verdien door haar met naderen en terugtrekken en vasthoudendheid te '
desensibiliseren'
>
> In feite sta je dus toe dat je paard naar het verlengde van je
> arm hapt....
Ja, maar ik heb het alleen over die situaties waarin mijn verlengde arm dat 'veroorzaakt' heeft. Ze is dan onzeker geworden. Juist door die mogelijkheid daarop ook te mogen reageren en haar onzekerheid en frustratie te uiten in een opgezette situatie, zal zij haar onzekerheid overwinnen. Probeer het maar uit. Haar behoefte om uberhaupt te happen zal verdwijnt!
>
> Ik heb hier sinds een maand een paard staan dat altijd de oren
> platlegt als je hem benadert. Het is een zeer leuke Haflinger
> maar hij is erg onzeker en getraumatiseerd. Laatst heeft hij
> iemand in het oor gebeten, resultaat 6 hechtingen. Hij reageerde
> vanuit angst omdat hij 10 jaren helemaal in zijn uppie heeft
> doorgebracht, zonder soortgenoten, in een omgeving van onbegrip,
> hoe goed bedoeld dan ook. Al wat hij deed was vanuit zijn angst
> 'zijn' merrie beschermen in zijn nieuwe groep, dat heeft niks
> met dominantie te maken.
Je hebt het hier over een 'probleempaard', da's niet helemaal eerlijk, want ik heb het over een 'gewoon' paard zonder trauma's waarvan je niet weet hoe ze ontstaan zijn.
Het paard heeft erg weinig vertrouwen
> in mensen. Ik zou het nooit van mijn leven in mijn hoofd halen
> met dit paard los te gaan werken, en al zeker niet met een
> carrotstick of enig ander verlengd voorwerp van mijn arm, dat
> Hem rondjagen en met hem 'spelen; is nu het stomste wat ik zou
> kunnen doen want het versterkt alleen maar zijn angst en
> vluchtgedrag.
>
Niet mee eens. Rondjagen zou ik idd niet doen, daar heb ik het ook niet over. Spelen met de games van
parelli zou wel kunnen, maar dan zou ik zelf een professional inschakelen, vanwege die eerder genoemde trauma's.
> moet hij van zich af meppen of bijten.
> Daar is niks lolligs aan, hij speelt niks geen spelletjes met
> mij en ik ook niet met hem. Hij zit zeer snel aan zijn grens.
>
Je speelt dus wel een spelletje; de friendly game. Je bent hem als het ware ook aan het
desensibiliseren en zijn vertrouwen nog aan het winnen. Het is dan waarschijnlijk ook nog te vroeg om verder te gaan met de volgende spelletjes, maar dat durf ik niet zo te vast te stellen. Nogmaals werk voor een professional, die heeft daarvoor geleerd, speciaal met moeilijke paarden.
> oudere paarden dan doen?
> Eh.... straks is hij een hengst van 500 kilo en loopt ie nog in
> alles te bijten. Dachtutniet he.
>
Dan hebben we het over iets anders. Natuurlijk niet goedvinden (al is voorkomen door slimmer te zijn dan hij natuurlijk altijd beter), maar ik bedoelde met straffen meer de negatieve vorm, zoals slaan. Misverstandje dus.
> Maar hij is ook het veulen dat bij me komt liggen in het midden
> van de bak terwijl de rest eromheen galloppeert. Of hij komt een
> kontenkriebel halen. Als dat geen vertrouwen is....
>
Ben ik met je eens. Doe ik zelf ook
. Ik noem het alleen geen straffen.
> Daarin geef ik je groot gelijk.
Pheew! Toch nog 1 overeenstemming
>
>> Het mogen trappen naar de stick zonder dat daar straf of iets
>> anders naars op volgt, zorgt ervoor dat het paard zijn
>> onzekerheid kan uiten en er toch door herhaling achter kan komen
>> dat er niets engs gebeurt. Sterker nog; direct erna speel je
>> weer friendly game!
>
> Nee, want je beloont zijn trap- of bijtgedrag !
> "Ow, als ik bijt mag ik stilstaan en wordt ik overal geaaid"
Neee, verkeerd overgekomen. Je speelt friendly game niet direct na het trappen. Je speelt het na de acceptatie (hoe klein ook) van je aanraking oid die na het mogen trappen of happen komt.
> Als je met je paard nog in de CS bijt- en trapfase zit ben je te vroeg begonnen met deze game en is er nog geen vertrouwen.
> Hij wil wat aangeven. Hij wil aangeven : "Je gaat te ver, laat mij met rust, mijn grens is bereikt". En jij had al moeten stoppen voordat het zover gekomen was. Ja, op een goed moment ja. (Ik ken ook wel wat van Parelli)
>
We hebben het hoofdzakelijk over het overal mogen aanraken. Dat is de eerste game. Beter kun je eerst zorgen dat je je paards vertrouwen daar al voor elkaar krijgt ja. Maar geloof me, ook in de friendly game komt het hap en trap probleem al voor en je zal het daar dan toch moeten overwinnen, voor je verder gaat. Net als wanneer je verderop in andere games soortgelijke problemen tegenkomt, je ook terugkeert naar de friendly game om het vertrouwen te herstellen.
> Ja, maar nooit door je paard weg van je te houden, maar juist naar je toe te laten komen. Vertrouwen bouw je op face to face, zonder iets daartussen, dus ook geen CS.
Die carrotstick is zoals ik al schreef nodig om het paard toe te kunnen staan dat het zich mag uiten, zonder jezelf in gevraar te brengen. Juist door dat mogen uiten in combinatie met toenaderen en vasthoudendheid, geduld etc wordt je voor een paard een betrouwbaar persoon.
Maar doe het gerust op jouw manier, daarvan hoef je mij niet te overtuigen. Dit werkt voor mij (en velen met mij) , ga nou eens niet zeggen dat dit niet werken kan
Groeten, Marleen>
Warboel
