De korte 'dressuurmatige' is wat anders verlopen....
De Solano heerst nu en door de droogte/warmte is die zo pittig als die zijn kan; op de rit een klein dozijn wervelende stofzuilen tegengekomen. Aan eng grenzend indrukwekkend natuurgeweld; zo'n wervelende stofzuil die recht op je af komt is bepaald verontrustend. Je moet je ogen dicht doen en de wind buldert bijna pijlijk luid onder je hoedrand door en ook een paard heeft daar beslist last van. Arabella was teminste ontzettend hyper van die wind. Ook is het blijkbaar de beruchte 'derde-dag' (in haar geval de vierde). De combinatie van grenzen testen en de hyper-wind is geen slimme.

Alles ging echter model, ook op de drukke perkeerplaats van El Cortijuelo, dus ik dacht dat ik de doelstelling prima zou halen. Helaas, op het veld achter Cortijuelo ging het 'fout'. Dat is één van de twee punten met ongunstige aardstralen of zo, want hier (en op een ander veld) zijn de paarden altijd hyperig en de helft van de rampjes gebeurt op die twee velden. Zo ook nu. Van het ene op het andere moment ging ze fléts vanuit een ontspannen stap in een rengalop. In een grote boog over het hobbelige veld de helling af. Gelukkig is dat met 200 bij 300 meter aardig ruim, maar de greppels erlangs zijn knap diep en breed, dus of ze nu ongecontroleerd springt of bruusk stopt; eraf ga ik.
Het enige wat je dan kan doen is zo ontspannen mogelijk blijven en proberen toch wat te sturen. Ik kon haar net zoveel beïnvloeden dat de greppels tijdig in haar blikveld opdoemden en ze open stond voor de suggestie van een koerswijziging. Zo zijn we 2½ rondje over het veld geraced tot ze begreep dat ze op deze manier nérgens kwam en:
'¿Baas? Hoe komen we hier in vredesnaam áf?!'
"Hier links Arabella."
'Ok.'

Ze was nu nog steeds hyper, maar wel aanspreekbaar. Door gewoon te doen of er niets gebeurd was werd ze snel weer superlicht. Om er een positieve leerervaring voor ons beíden van te maken ben ik daarna het dressuurmatige rondje alsnog gaan rijden. Uiteindelijk was ze weer een volledig ontspannen droom om te rijden.
Op de terugweg ben ik nog even bij de graancoöp binnengereden en haar op de weegbrug gezet. Niet om te wegen, maar haar met vertrouwen op de wiebelende stalen plaat te laten staan. Ging A+ en de mennekes stonden met hun mond open van oor tot oor te grijnzen.
Heel positief uitgepakt dus; het 'what if' is gebeurd en beíden weten we wát er dan gebeurt. Ik heb de beperking ervaren en zij weet dat het uiteindelijk toch slimmer is te doen wat ik vraag.

De halsring bevalt zoals geschreven nu goed en ziet er zó uit:

[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=4EMAHYKZ[/img]

De doorsnee is 45 cm.

[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=3ISWFQ8A[/img]

@Pien: erg goed dat jullie zo gericht mensen bewust proberen van het lós laten. Hoe bewust je er ook van bent dat het zo is en kan, het zelf doén is nog wat anders. Als ik in de Benelux gewoond zou hebben was ik zéker bij je langsgekomen: het alles alleen leren is, hoe goed de info uit boeken en van het net ook is, toch een eenzame aangelegenheid. Je hebt met zijn tweëen geen idéé of je op de goede weg zit en hebt ook nergens ruggespraak of ruggesteun.
Je komt er echt wel uit, maar de weg is langer en je moet aardig wat vaker letterlijk en figuurlijk opstaan.
Top, jullie aanpak. Ik heb Bianca Boomloos daarom nóg eens gesuggereerd naar jullie te gaan.

Spirithorses schreef op maandag, 1 augustus 2005, 13:27:


Dat brommervoorbeeld is een goéd voorbeeld: wat als.... je paard iets wél wil wat jij niet wil?! Ik begrijp nu helemaal wat je bedoelde met het spoorgebruik Pien.

De schrikreacties/vluchtreflex vang je met de manier van open-deur rijden prima op, maar tegen bewuste ongehoorzaamheid begin je níets met de halsring.
Ik loop tegen het probleem van landjepik op. Ik rij niet met sporen en heb geen enkele stok achter die open deur om het normale en paardgerichte lik-op-stuk van de ranghogere mee in te vullen.
Ik heb de twee verder zeer informatieve stukjes van de TT-site geplukt, maar die gaan hier in het geheel niet op in.

Ik begrijp helemaal waarom de imazighen-cavalerie met een leidstok reed of hun werpspies als zodanig gebruikte.
Wat zie jij eventueel als nadeel van een aanwijsstok in de hand Pien?

Communicatie vereist medewerking van twee partijen.
Als de zender wil dat de ontvanger een kans heeft een boodschap te ontcijferen, dan moet de verzender minimaal integer zijn in de boodschap.
De ontvanger 'bepaalt' of de verzender van een boodschap helder is geweest doch als de ontvanger niet wil is er voor de zender geen weg.

Beetje gênant dat op juíst de sites waar communicatie tussen paard en ruiter als het hoogste goed wordt voorgehouden van begrip van de principes van communicatie niet altijd blijk wordt gegeven.

Lees en leer: http://www.classicaldressage.com/zen/articles/a_2.html

marjolijn schreef op maandag, 15 augustus 2005, 10:54:


¡Ja hoor, is exáct hetzelfde!
Als je de basisregels voor goed communiceren doorneemt zal je duidelijk worden dat er geen enkel verschil kán zijn.

Nel Gommans schreef op maandag, 15 augustus 2005, 22:31:


Wat ik bedoel Nel is wat ik schrijf; de basisregels voor goede communicatie gelden voor paarden niet anders als voor mensen en andersom. Daaruit volgt dat mensen die goed paardgericht kunnen communiceren dit op diezelfde manier ook met mensen zouden moeten kunnen.
Een lontje, kort of lang, is daarbij inderdaad misplaatst ja.
Wat overigens niet wil zeggen dat je niet helder corrigerend kan reageren op bewust ongewenst gedrag

jo schreef op zondag, 28 augustus 2005, 0:40:



Wát een ongelóóflijk geneuzel: vraag en aanbod bepaald de prijs.
Ook een érg simplistische conclusie: er is niets nieuws onder de 'natuurlijke' zon en de inhoudelijke info ligt ook buiten PNH voor het oprapen.
Bij PNH betaal je voor een stuk gedegen kennis wat in een zéér goede methode is gevat. Dat is geen stukje amateuristisch werk en ik zie niet wat hier goedkoper aan zou moeten zijn. Waarom mag iemand niet verdienen aan zijn/haar werk?! Vind je het teveel, koop je het niet!
Dat hele volksstammen er het budget niet voor hebben kan ik geen reden vinden. Ik kan ook geen mooie sportwagen betalen en wat dan nog?

Bijvoorbeeld op deze site staat al heel veel info gratis.
Het boek van Inge Teblick geeft ook veel inzicht en oplossingen en kost een fractie van een Parelli pakket.
Tot slot is de prijs van PNH relatief: al eens uitgerekend wat een 'gewoon' lesgeefmens je zou kosten om vergelijkbaar vooruit te komen?

en óók dat.
Voeg daarbij: alleen weidegang en hooi/stro is ook aanmerkelijk goedkoper en veel minder werk.

Wij hebben geiten, melken die en maken zelf kaas. Daarbij blijft relatief veel wei over als restproduct. Die wei is feitelijk melk minus de vaste componenten en héél gezond. De vraag is echter of het ook gezond is voor paarden. We hebben niet zoveel geiten, dus het is geen plas waar ze in 'verzuipen', maar het zou een mooie aanvullende voedingsbron kúnnen zijn.
Dus: kunnen we de paarden wei geven en wat zijn de eventuele beperkingen?
Ik kan er NIETS over vinden.