Ook met dat bijltje heb ik moeten hakken, het ponietje waar ik het over had was chronisch
hoefbevangen mede door cushing. Pas nadat ik haar in had laten slapen, kwam ik op deze site terecht, en ja had ik nog...de hielen kunnen verlagen, evt. toch nog medicatie(waar mijn
DA geen brood in zag)mss. nog wat meer aan de voeding aan kunnen passen(dier was al broodmager)meer pijnstilling zodat ze weer meer zou bewegen?
Op een gegeven moment moet je dat los leren laten, gedane zaken nemen geen keer en het sloopt alleen maar om jezelf hiermee te kwellen, het dier heeft gehad wat je hem geven kon , wat binnen jou macht lag...en een goed leven tot het zover was, hou je vast aan de goede herinneringen....
Voor nu, zou je inderdaad eens een goede pijnstiller aan je
DA kunnen vragen, en kijken wat het verschil is...misschien zou je die langdurig kunnen geven als dat voldoende helpt dan, MAAR hou er rekening mee dat dit ook gevolgen heeft op het lichaam en dat het dan ook een keer op raakt...En daarmee bestrijd je dus de gevolgen en niet meer de oorzaak(wat dus blijkbaar niet behandelbaar is, al die jaren en alleen maar erger wordt?) Als je je daar beter bij zou voelen?
Mijn Ponietje at nog terwijl ze lag, dus als ik daar de grens had moeten leggen?
Groetjes Marlies
Warboel
