Spirithorses schreef op zondag, 1 mei 2005, 20:37:


Was eigenlijk vergeten er een vraag bij te zetten :
Van de lezers die wel eens een veulen (gehad) hebben :
Hoe lang was de draagtijd van jullie merries?

Mijn Arabier die vroeger veel op stal stond kreeg haar veulen 10 dagen voor de uitgerekende datum, en Holly is dus heel laat.
Was het werkelijk zo dat de merries met meer vrijheid langer droegen dan de stalmerries? Zou ik opmerkelijk vinden.
Misschien ook weet iemand of daar ooit onderzoek naar gedaan is....

Groet, Pien

Tja, ik draai het gewoon om!
Ik denk dat veel mensen die bij ons komen rijden in het begin consessies zullen moeten doen aan hun (oude) manier van rijden.

Bij ons geen bit, en je kunt je niet zo lekker optrekken aan de teugels want je moet met ontspannen teugels rijden, dus je hebt 'niks' in handen, zoals ik zo vaak hoor van rijders die van elders komen.

Dan zul je geduldig met je stem en met je zit moeten werken.
Aansporen geeft bij de meeste paarden een averechts effect, laat staan vastklemmen met je benen: ze gaan er gewoon van tussen (niet allemaal hoor)

Geen zweep, sporen of andere hulpmiddelen om je paard vooruit te krijgen, nee, je moet zelf iets doen en dat valt niet altijd mee.
Moeilijk, om je met je paard te verbinden en hem dus op een andere manier duidelijk te maken wat je graag zou willen.

Eindeloze rondjes met dressuuroefeningetjes kom je hier ook zelden tegen, ach, we doen wel eens wat, maar ik kan niet zeggen dat dat standaard in de les ingebakken zit.
We doen gewoon heel andere dingen. Wil je springen - mag je springen, maar wel alleen met de paarden die het kunnen en het leuk vinden, met alle andere onderdelen precies hetzelfde.
Ik kijk eerst naar wat we die dag gaan doen en deel dan de paarden pas in, zodat ik weet dat ik ze zo min mogelijk belast.

Natuurlijk gebeurt het wel eens dat een rijder persé met bit wil rijden, omdatie zich daar prettiger bij voelt, heeft ie dus pech ! Ik geef hem dan liever een ander paard.En als er wordt aangespoord zal ik er zeker wat van zeggen, ik zal eerder vragen waarom de persoon nu denkt dat ie moet aansporen.

Soms loopt een paard wat "gevoelig" en ik vind het belangrijk dat mensen leren ook daar rekening mee leren te houden, dat betekent dan dat we niet zo 'snel' gaan als wat we eigenlijk zouden willen.
Daar tegenover staat weer dat ik niet altijd kijk op een kwartiertje meer of minder les, dat hangt af van de situatie.

Het interesseert mij eigenlijk allang meer wat anderen daarvan zeggen, ik vertel dat de mensen die voor het eerst bij mij komen rijden, dus ze kunnen zelf die keuze maken en het is nog nooit voorgevallen dat er iemand om die reden wegbleef, sterker nog : Het motiveert ons allemaal om op deze weg door te gaan. De rijders lijken er tevreden mee, want het geeft veel meer gevoelsmatige diepgang in je rijden en verbinding met het paard.

Dat is ook de reden dat ik voor mezelf begonnen ben, nu kan ik het eindelijk op mijn eigen manier doen.

Wat bijvoorbeeld de reuzenstoet betreft : Als ik morgen een telefoontje zou krijgen waarbij gezegd werd dat de organisatie het veiliger vindt om met bit te rijden, of toch liever heeft dat er ijzers onder de paarden gingen, dan zou ik beslist bedanken.
Ik ken mijn grens en zeker die van mijn paarden.

Om die reden ook ben ik gestopt met het aan huis lesgeven bij anderen.
Ik moest teveel concessies doen, daar had ik geen zin meer in.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Dat moest natuurlijk zijn :

Spirithorses schreef :


Dat moest natuurlijk zijn :
Het interesseert me natuurlijk allang niet meer wat anderen daarvan zeggen.....

(hehe, 3 e poging....)

kathleen decroix schreef op maandag, 2 mei 2005, 14:23:


Zoals Karin zegt, Kathleen : Paardrijden doe je voor je lol, niet omdat het moet, en al helemaal niet omdat een ander iets van je verwacht.

Je hebt tijd nodig, en die tijd heb je, die tijd moet je jezelf gunnen.
Ik zie niet in waarom een bang persoon niet zou moeten gaan paardrijden, veel valt of staat met de begeleiding en het begrip dat je krijgt, laat je daarbij niet opjagen maar maak je eigen keuzes.

Ik werk veel met beginners en mensen die angst hebben maar toch zo graag willen paardrijden.
Het belangrijkste is dat je één persoon hebt die je kunt vertrouwen en die jouw grenzen respecteert.
Daarnaast is een ontspannen paard een must, ik heb hiervoor een Haflinger en ik weet heel zeker dat hij rekening houdt met bange mensen of beginners, hij gaat dan een versnelling lager en is zeer geduldig.
Daarbij komt dat Stef 1.53 is, niet al te groot en daardoor ook al wat minder eng.

Ik begin altijd met grondwerk, heel simpele basisdingen als : Wat voor signalen zendt je paard uit, hoe kun je zien wat hij wil, hoe kun je hem dingen duidelijk maken, enz. Leren zijn houding en orenspel te interpreteren, het is zo leuk als je daarop gaat letten, het zegt zoveel over jou en je paard en datgene waarmee je bezig bent.

Eenmaal o zijn rug ( en dat kan best een tijdje duren, so what?) ga je eerst eens je paard onder je 'voelen' bewegen, leer je meegaan in zijn bewegingen, leer je zijn signalen te interpreteren en de jouwe duidelijk maken aan hem.

Belangrijk is je houding, "open", je ademhaling, "laag" en je leert rijden vanuit je buik en je energie te sturen vanuit je binnenste, vanuit je centrum. Dat is heel makkelijk, je kunt het binnen 5 minuten bereiken en ik hoor altijd van iedereen dat het je heel prettig en solide verbindt met het paard.
Door buikademhaling toe te passen krijg je jezelf onder controle, ontspan je je.
Als je echter gaat hyperen is dat veel moeilijker dus daar moet aan worden gewerkt.
Daarnaast werk je aan het ontspannen van je spieren. In deze fase is het niet van belang dat je mooi technisch leert rijden, maar juist die ontspanning is zo belangrijk om rustig te worden en weer te leren plezier te beleven. Ik begin daarbij bij de voeten en eindig bij de vingertoppen.
Al zit je als een zoutzak in het begin, nou en? - komt allemaal wel.
Velen zeggen dat het haast op yoga lijkt.

Het paard waarmee ik op deze therapeutische manier werk kent dit en doet het spel goed mee. Je moet het ook zien als spel, ook al is het pure ernst voor jou, paardrijden moet ontspannend zijn, het moet nog altijd je eigen keuze zijn.

Steeds verder ga je, steeds meer durf je wanneer je voelt dat het paard naar je luistert, niet alleen in zijn doen , maar met zijn oren, hij reageert op jouw woorden, en op je zit. Door te praten tegen je paard ga je die verbinding aan en wordt je zelf ook minder bang.

Je mag je vasthouden aan je zadel, en je zult merken dat je al gauw een hand durft los te laten, dan 2, dan durf je weer wat heen en weer te bewegen, hem aan zijn oren te aaien terwijl je op hem zit, of op zijn staart. Je ogen durf je dicht te doen en je durft je aan hem over te geven en hem jou te laten leiden. Samen bepaal je waarheen je loopt, en nog steeds moet niks, maar mag alles, zolang jij en je paard het prettig vinden. Je hebt immers al geleerd zijn signalen te interpreteren....

Werken aan de lounge vind ik niks, veel liever ga ik in een omheinde ruimte met iemand wandelen. Het lopen in rondjes is niet altijd bevordelijk voor je evenwicht en bovendien is het behoorlijk geestdodend voor je paard.

Je kunt het beste zelf leren focussen, ergens in een rechte lijn naartoe lopen, blij zijn dat het je gelukt is, zelf de controle leren houden in de bocht, niet overgeleverd aan die ander die het touw vasthoudt.

Ik let op spierspanning, ik zie gelijk waar iemand "vasthoudt", verkrampt, het verliest of het niet meer weet.
En dan help ik die persoon het weer te vinden.
Echt, het hoeft allemaal niet zo moeilijk of eng te zijn.
Het komt wel, het kost alleen tijd en de juiste begeleiding.

Ga op zoek, Kathleen, er zijn er meer die werken zoals ik.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, heel veel succes, hou je ons een beetje op de hoogte?

Pien

Spirithorses schreef op donderdag, 28 april 2005, 0:51:


Nog 2 paarden en rijders gezocht uit de omgeving van Maastricht.

We beelden de burgemeester en zijn gevolg uit tijdens de reuzenstoet.

Ieder paard krijgt één op één meelopende begeleiding van onze eigen mensen dus je bent nergens aan overgeleverd, bovendien zijn er voldoende rustmomenten voor de paarden.
We krijgen een rustige plek in de stoet, ver van reuzen en drumbands enzo.
Moet zeggen dat er alle rekening gehouden wordt met de wensen van de paardenmensen.

Wie durft ?????????

Pien