Caatje schreef op woensdag, 26 januari 2005, 14:54:


jij eerst voor ik op hol sla !
peter

vergeet ook niet de verhouding tussen massa en oppervlakte :
ijslanders zijn klein en kompakt, ze worden sneller dik en rond
waardoor ze hun warmte bij koude veel beter kunnen binnenhouden
daarbovenop werkt ook hun onderhuidse vetlaag nog eens extra isolerend.
Ijslanders zijn een klimaat gewoon dat in de zomer een relatief konstante
relatief hoge temperatuur heeft en dat s'winters konstant berekoud is
maw. ze hebben meer baat bij een groot verschil in zomer- en wintervacht.
Arabieren (ook Akhal-Tékés) zijn woestijnpaarden die in konstante droge en warme omgeving leven MAAR met zeer hoge verschillen naar de nachttemperaturen, ze kunnen bij wijze van spreken het ganse jaar
met min of meer dezelfde vacht rondlopen.
De dagelijkse grote schommelingen tussen dag en nacht moeten ze dus
met een ander systeem zien te overbruggen.
Arabieren zijn zeker in hun hometowns eerder mager en in verhouding tot hun massa, groot. Ze hebben dus géén superisolerende speklaag die hun
interne energieontwikkeling binnenhoudt. Voor de koude nachten denk ik dat ze moeten rekenen op : beschutting (zandheuvels,rotsformaties, ruggen en luwten), dicht opeenpakken met soortgenoten, lichaamshouding, korte duur van de koude nachten en waarschijnlijk ook dichtheid van de vacht ipv. lengte !
Arabieren en Akhal-tékés zijn gekend om hun zeer korte gladde "zijdeachtige" vachten. Ook echte appaloosas hebben zo'n vacht (er is een theorie over de oorsprong van de appaloosa over de Beringstraat heen, waardoor de theorie van de woestijnpaarden (Gobi, aral, enz.) plausilbel kan zijn maar dit is een ander verhaal.
Pigmentering van de vacht en de huid heeft ook een invloed op de struktuur van het haar, net zoals de lichtbreking (en de energie-inval) verandert bij verschil in pigmentering. Aangenomen wordt dat de oorspronkelijke wildkleur van paarden geel is met zwarte manen en staart, neus en onderbenen, aalstreep en zebrastrepen op de benen (in extremis het van boxers en duitse doggen gekende "marmer" zeldzaam terug te vinden bij arabieren en criollos). Alle overige paardenkleuren én aftekeningen zijn genetische afwijkingen, spelingen van de natuur met het oog op door trial-and-error zichzelf te verbeteren (zie ook quagga en zebra). De meeste van deze afwijkingen zijn door de mens in stand gehouden en kunnen ook wijzen op een zekere genetische degeneratie (waar géén tekeningetje hoeft bijgemaakt, zie ook : alle super huisdierrassen zijn wit : koeien, konijnen, schapen, geiten, varkens, ganzen, eenden, kalkoenen enz. ). Vandaar dat kleurvariatie eigenlijk géén vooraanstaande faktor zou mogen zijn in dit vacht-onderzoek.
Om op de zijde-vachten terug te komen : naar het schijnt is zijde ondanks zijn uiterst fijne struktuur een betere isolator dan grove wol (dames jullie advies, mijn lingerie bestaat hoofdzakelijk uit ouwbollig katoen). Waarschijnlijk ligt dit aan de veel fijnere verdeling van lucht tussen de haren (of draden). Vergelijk het met grofcellig bouwisolatiemateriaal als rotswol of glaswol tov bv polyurethaan, waarbij om een zelfde isolatiefaktor te verkrijgen ongeveer half zo'n dikke laag PU nodig is als minerale wol.
De beste isolatie is stilstaande lucht : hoe minder botsingen tussen de luchtmolekulen, hoe minder overdracht van energie en dus energieverlies naar de buitenomgeving.

Om naar de wildkleur terug te keren : heeft de lichte gele basikleur de bedoeling om de hitte te weerkaatsen omdat daar toch al de meeste endogene energie moet afgevoerd ? Heeft de donkere beharing op nek en ruggengraat de bedoeling om energie hierop te concentreren ? Snoet en onderbenen zijn ook de minst bevleesde delen die het snelst afkoelen omdat ze weinig endogene energie leveren ? Beschermt de staart de edele delen met een warmteschild ?

met toenemende genegenheid,
Peter

Peter Donck schreef op zaterdag, 29 januari 2005, 23:05:



DUS hoe kleiner de luchtcellen hoe minder botsingen kunnen plaatsvinden en hoe trager het energieverlies verloopt via de inerte materialen (haren).
(in een gas gebeuren meer botsingen omdat molekulen er sneller bewegen, meer dan in vloeistof, veel meer dan in vaste materialen = inert)

Alle moderne paarden(rassen) zouden afstammen van twee types (oer)paarden : het bospaard en het woestijnpaard. Het bospaard zou te vinden zijn in noordelijke gebieden met een vochtig en koud klimaat. Voor woestijnpaarden geldt het omgekeerde. Het bospaard zou de voorloper geweest zijn van de zware paarden of koudbloeden, waaronder ook de meeste ponys mogen gerkend worden evenals, fjorden, haflingers en ijslanders. De afstammelingen van de woestijinpaarden zijn dan de arbieren, akhal-téké, Kaspische pony, berbers enz.
Door vermenging van beide types krijg je dan de huidge gekende sport-, zadel-, dubbel gebruik-, warmbloed- en halfbloedrassen.

Het bospaard heeft gekozen voor behoud van endogene energie (dus energie die opgewekt wordt in het lichaam, door te leven) door een groot volume in een kompakte vorm (vergelijk het met een voetbal en een tuinslang van x meter lang, in allebei kan even veel lucht maar de slang heeft een veel groter oppervlakte dan de kompakte voetbal).
Voor een vochtig klimaat is een langharige (eventuele dubbele) vacht beter dan een korte omdat extern vocht zo beter wordt afgevoerd dan op een korte vacht waar het sneller tussen de haren kan doordringen. Vergelijk het met doordeweekse dakpannen die slechts een kleine overlapping hebben (en dus bv 4/5 van hun oppervlak blootgeven) en in tegenstelling bv tegelpannen, leien, schaliën, schorren ea die slechts ongeveer 1/3 van hun oppervlakte blootstellen.

groetjes, uw bij gelegenheid en nacht en ontij persoonlijke denktank
Peter

Marianne schreef op zondag, 30 januari 2005, 0:01:


net als paarden zijn honden cultivars van genetische aberraties,
beschouw dus enkel echt oude rassen of bastaarden van generaties ver,
bij die komen oerkenmerken weer naar boven.
Zwarte honden en paarden zijn toevallig zwart omdat ze ofwel zo door mensen door werden gefokt (omwille van het plots opduikend en absoluut niet zeldzame melanisme) ofwel omdat kleur géén rol speelde maar wel andere kenmerken waarop werd geselekteerd en die toevallig op een of andere manier genetisch gelinkt zijn met die kleur.
Peter

Marianne schreef op zondag, 30 januari 2005, 9:55:


zo ver achteruit dat je bij apen uitkomt moet je nu ook weer niet doen.
Er zijn nog oude hondenrassen, (enkele honderden jaren) als de podencos van de eilanden in de middellandse zee of bv de basenji uit Kongo. De vraag is hierbij wel of deze honden (zoals de basenji) ook al niet ten prooi geallen zijn aan de westerse commercialisering en ver-barbie-seerd zijn.

Oude ponyrassen zijn er genoeg : dartmoor, exmoor, dales, fell, connemara, welsh, fjord, konik..... Alleen zouden die afstammen van het "bospaard" maar werden ze ondertussen wel "veredeld" door bloedinbreng van arabische en engelse volbloed.
Waarschijnlijk is de Akhal-Téké het meest originele "woestijnpaard" gebleven, hoewel daar ook blijkbaar werd ingekruist met engels volbloed om de snelheid toch nog te proberen verhogen. De arabische volbloed is allang niet meer het "woestijnpaard" der bedouinen maar barbie-in-equiland.
Ook de geroemde fijne hoofdjes en schotelneuzen zijn door de mens geforceerde esthetische deviaties.

Wat je opmerking betreft, Marianne, over het zwart bij bedouinen heb je wel gelijk. Maar wat mij opvalt is dat overal rond de Middellandse zee (Spanje, Italië, sicilie, malta, kreta, griekenland) en in de Maghreb en middenoosten (kijk maar naar het nieuws uit irak/iran) het precies de vrouwen zijn die vooral in het zwart worden gehuld (en dan nog met een dekentje op, of noem het sjaaltje, chaddor of burka, of ze ook geschoren worden weet ik niet.).
Mannen dragen daar over het algemeen smetteloze witte hemden of gewaden. Misschien is het gewoon omdat vrouwen daar toch meestal "opgestald" blijven, terwijl de mannen in de zon palaveren of paternosters draaien.... (zonder racistisch, sectair, separatistisch of sexistisch te willen zijn)

Peter

Marianne schreef op zondag, 30 januari 2005, 12:15:



en waarom zouden andere culturen niet net hetzelfde geleerd hebben over wit en zonlicht ?
In Libie (onder Kadhafi) en Mauretanie vind je ook woestijnstammen waarvan de mannen in blauw én overwegend wit gekleed gaan.
Anyhow anyway : bij mensen heb je altijd de faktor "brein" als het gaat over keuzes, dus laten we die beter achterwege bij een ideeënvorming over vachtkleur en thermische invloed.

Over paarden en honden gaat het ook niet over "hoe lang terug" maar gewoon : welke oplossing heeft de natuur, zonder menselijke invloed, gevonden voor een bepaald probleem.
Daarom moet je terug naar de wildkleur wat bij paarden geel met zwarte uiteinden is ZONDER witte aftekeningen maar wel mét aalstreep en zebrastrepen. Bij honden zal je waarschijnlijk op iets navenants uitkomen : roestbruin, zwarte snoet en oren, staande oren, donkerder rug en poten, lichtere buik ... Dit alles moet voldoen als oplossing voor meer dan één probleem : zo moet de vachtkleur én -struktuur een oplossing zijn voor zowel thermische als klimatologische omstandigheden, als voldoende kamouflage voor predatoren bieden, als voldoende herkenningspunten voor visuele waarneming binnen de sociale relaties van de eigen soort, en waarschijnlijk nog meer dan wij mensen met ons beperkte brein op dit moment kunnen bedenken !

Wat je honden betreft : je moet terug gaan naar een periode waarbij niet het show-effekt van het honden-(of paarden-)ras belangerijkst was maar wel het nuttigheidsaspekt. Toen een onnuttig dier vooral "ballast" was ipv. "hulp".
Pas dan kan je uitgaan van natuurlijke aanpassing aan een lokale situatie.
(misschien komen je tatras uit een gebied waar de helft van het jaar sneeuw ligt, of werden ze wit gefokt omdat ze alleen gelaten met kuddes huisvee, van op afstand herkenbaar waren en niet verwarbaar met predatoren als de wolf / vos / lynx / veelvraat ....)
Peter

Karin schreef op maandag, 31 januari 2005, 19:38:


soms is het ook de "t" of de "d"
maar daar trekken we ons géén fluit van aan
waarom zouden we !
groetjes & keep up the good mood
Peter

sannie schreef op woensdag, 2 februari 2005, 12:39:


doen meisje !
heb nooit neusriemen gebruikt
en zie er ook het nut niet van in.
Hoe kan een neusriem als rem werken Marianne
als je teugels op je bit zitten ?
of bedoel je die spaanse neusriemen met spijkers en extra teugels ?
het kan niet meer verschillen
dan met of zonder broek uit rijden gaan!
het went wel ...
peter

cyta schreef op woensdag, 2 februari 2005, 17:10:


nederigheid is nog steeds een mooie deugd
ook voor ouwe bokken als egon en ik
Misschien moet je de Monty Roberts manier eens toepassen
hij komt hier niet over de lippen of toetsen
maar 't is eenvoudig, snel en geweldloos :
als je hengstje zich niet wil laten pakken,
stap dan in de bak en stuur hem weg met je lichaam
blijf dit doen tot je ziet dat ook hij begrijpt wat nederigheid is
hals neer, hoofd omlaag, lippen likken en naar je kijken met zn oren
dan is't moment om hem bij je te laten komen
loopt ie zo met je mee de stal in
groetjes, Peter

Marianne schreef op woensdag, 2 februari 2005, 20:16:


bij mijn weten zit de neusriem aan zn eigen bakstukken
die samen met de bakstukken van het bit
verbonden worden aan het kopstuk
dat om de oren wordt gehouden door de frontriem
en dan heb je nog de keelriem die ook doorloopt met het kopstuk
bijgevolg heeft de neusriem géén rechtstreekse verbinding met het bit
tenzij je natuurlijk weer allerlei bijzettertjes en hulpdingetjes gebruikt
om één en ander aaneen te linken
is eigenlijk vooral om wat samenhang in ruiterhoofden te kreeren.
Ik wil je niet op stang jagen hoor marianne,
(straks vergeet ik nog je neusriem om te gorden)
alle respekt als je klassieke dressur rijdt
maar ik weet dat de natte apen daar in trosjes bijeen hangen
(vooral aan de bar dan)
sorry maar toch oprechte groetjes
Peter

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 2 februari 2005, 21:19:


wat de menner niet kent
moet ie maar leren
aan alles is een begin

Esther schreef op woensdag, 2 februari 2005, 21:45:


onmacht waarover ? ik vind het makkelijk én heel natuurlijk
het gaat hier ook niet over een veulen bij zn moeder
maar over een jaarling hengstje.
Waarop zijn je twijfels gebaseerd dan ?
gr Pr

Esther schreef op woensdag, 2 februari 2005, 21:56:


spelen en opvoeden allemaal heel leuk
maar zoals cyta beschreef lijkt mij dit al echt hengstengedrag
laat hem zo bij mijn merries en hij wordt direkt op zn kleinste nummertje
teruggezet
mijn hengstje van tweeeneenhalf loopt er zeer nieuwsgierig tussen
maar heeft het smakken nog flink onder de knie,
da's opvoeding paarden ondereen
Steigeren in de box is mens-dier, dan moet ie 't leren wie wie is
en dat lukt wonderwel met join-up
mijn gedacht !
Peter