Frans Veldman schreef op donderdag, 20 januari 2005, 15:29:


Tja, nu je het zo zegt....zo had ik het ook nog niet bekeken.....
Paarden worden over het algemeen inderdaad niet scheef geboren, helaas gaan er wel veel te veel scheef dood....

Over dat scheef worden: ik heb zojuist een leuke boekentip toegevoegd. Uitgangspunt is dus precies wat je nu net zegt: paarden worden niet scheef geboren, maar scheef gemaakt.

Ik had er alleen nog niet bij stil gestaan dat je met het linkse gedoe eigenlijk in het begin al begint met het scheef maken van je paard......stom he?

Ik stelde de vraag trouwens naar aanleiding van het volgende:

We gingen naar een jong paard (3 jaar, net ingereden) kijken, en daar stijgde ik aan de rechterkant af, gewoon omdat dat even goed uitkwam. Raakte die eigenaar/fokker een beetje van in de war. Hij kwam met het verhaal dat je dat beter pas kan doen als het paard iets ouder is, en dus meer gewend is. Dan kan hij dat gekke er wel bij hebben... Toen vond ik zijn verhaal wel aannemelijk, maar nu.....tja, eigenlijk klopt er helemaal niets van...

groetjes,

Angela

Groetjes, Angela

Marianne schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:21:


Hoi marianne,

Bedankt voor je reactie. Met scheef bedoelde ik niet de natuurlijke scheefheid, maar de scheefheid die een paard echt schaad, die hem werkelijk uit balans haalt. Helaas gaan mensen vaak mee in de onbalans van het paard (het niet volledig rechtgericht zijn) en maken daardoor het probleem erger.

Ieder paard heeft natuurlijk zo zijn trekjes en rechtrichten is inderdaad niet voor niets de basis (en meteen het allermoeilijkste).

Met dat je het paard niet scheef wordt van het telkens links opstijgen ben ik niet helemaal eens, het is toch een mensengewicht dat telkens aan 1 kant van het paard omhoog gaat (en het paard moet dan wel zijn balans bewaren). Het ligt er dan natuurlijk wel aan hoe vaak je je paard rijdt en hoe goed je kunt opstijgen (bij een groot paard is dat toch iets moeilijker als bij een pony.)

Groetjes Angela

Frans Veldman schreef op zondag, 23 januari 2005, 12:16:


Of zorg ervoor dat je de aarde van het schrikdraadapparaat op de aarde van het stopcontact aansluit, dit is de beste aarde !!!!!!

Groetjes, Angela

Hoi Iedereen,

Ik heb een vraagje. Allereerst de voorgeschiedenis.

Toen ik laatst onze pony Orlanda aan het bekappen was (voorbeen) viel ze ineens naar voren, uit het niets. Ze stond daarna direct weer op en keel om zich heen van "wat was dat nou"? Ze stond gewoon stabiel en ze leunde ook niet met haar voorbeen in mijn handen ofzo, ze zakte echt "gewoon" door.

Een paar dagen later (we waren een beetje aan het grondwerken maar hielden even pauze omdat er iemand langs kwam om een praatje te maken) zakt ze ineens door haar achterbenen heen, weer uit het niets. Het was zeker niet zo dat ze even wilde rollen ofzo, dan doet ze altijd heel anders. Ook na het doorzakken van de achterbenen stond ze direct weer op en weer zo "wat was dat nou"?

Ik maak me zorgen, iets er iets aan de hand?

Orlanda is een d-pony van 23 jaar en dus niet de jongste, maar naar mijn mening ook nog niet echt oud. Voordat Orlanda aan het einde van afgelopen zomer bij ons kwam heeft ze altijd op een manege meegelopen. Ik heb iemand op de manege gevraagd of ze dit vaker heeft gedaan, maar dat was niet het geval.

Kan iemand mij vertellen wat er aan de hand zou kunnen zijn?

Tijdens het rijden heb ik trouwens nog nooit problemen gehad, zelf niet als we in een galopje strak door de bocht gaan.

Orlanda staat trouwens dag en nacht met onze KWPN-er Witte in een loopstal en kan dus dag en nacht lekker bewegen.

Alvast bedankt voor jullie reacties!

groetjes, Angela

Moniek schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 20:17:


Das inderdaad waar. Ben ik nu even blij dat ik te lui ben geweest om het schrikdraad daarop aan te sluiten.... Ik kreeg de tip van een boer, maar die zal er wel een aparte aansluiting voor zijn schuur hebben, zonder computers e.d.....

Ik laat het dus mooi bij de aardpin...

Groetjes, Angela

Frans Veldman schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:46:


Goh, soms toch handig om in Duitsland te wonen met al die bekabeling boven de grond....

Hoi iedereen,

Zoals te verwachten: onze (buiten)rijbak is bevroren.

Omdat de paarden er voor de vorst gewoon in gelopen hebben is het 1 groot veld met allerlei hobbels, en dus ook 'gaten'.

Vandaag heb ik de paarden los in de bak laten lopen, maar ze liepen vrij kort. Ze liepen in ieder geval niet lekker. Zeker onze pony had er moeite mee.

Nou is de vraag:

Wel of niet rijden (ik denk van niet, maar misschien kan het toch?)

Wel of niet grondwerk ?, en dan bedoel ik niet stappen, maar draf en galop.

Als ik ze beter niet te veel aan het werk kan zetten, wat dan? Buitenritten zijn helaas (nog) geen optie, onze KWPN-er hebben we nog niet eerder buiten gereden, en hij is nogal fris, dus dat durven we nog niet aan.

Moet ik ze op rust zetten, en hoe gaat dat dan met eten, gewoon dezelfde hoeveelheid geven (brok), of minderen nu ze minder (intensieve) beweging krijgen. Ze kunnen altijd de wei in, maar staan toch liever bij hun stal (de wei is een klein stukje verder, maar altijd bereikbaar). Uit zichzelf doen ze dus weinig.

groetjes, Angela

Marianne schreef op woensdag, 26 januari 2005, 23:21:


Hoeveel minder brok zal ik ze geven? ze krijgen nu ongeveer 2 kilo per dag. En hoeveel hooi moet daar tegenover staan?

Bedankt,

Angela

Marianne schreef op donderdag, 27 januari 2005, 11:32:


Hoi Marianne,

Allereerst sterkte met alles. Ik hoop dat alles goed komt.

Het enige wat ik graag wil toevoegen is dat het voor je paard misschien juist wel goed is om jou niet te zien....het klinkt misschien niet zo leuk, maar nu is je paard naast zijn 'genezing' ook nog dagelijks bezig is met jou, en dat is iets wat de genezing niet altijd bevorderd. Ondanks de grote hoeveelheid liefde die ze dagelijks van je krijgt, kan het toch de genezing in de weg staan.

Dit zei onze dierenarts tenminste. Onze kat was aangereden en het zag er niet goed uit. Ze was erg zwak en wilde en kon niets eten of drinken. De dierenarts kon niets meer voor haar doen, omdat ze tijdens een operatie zeker zou overlijden. Wij hebben haar toen naar Hamburg gebracht (dierenkliniek). Daar konden ze de operatie misschien wel uitvoeren. Hoe graag ik ook naar haar toe wilde, ik mocht het niet, om bovenstaande reden. Ik mocht wel iedere dag bellen hoe het met haar gaat en wat de vorderingen zijn. Alles is met haar gelukkig goedgekomen.

Misschien kun je er iets mee, hopelijk is het niet een extra boom in het toch al erg grote bos.

Collane schreef op donderdag, 27 januari 2005, 15:27:


Toen alle kittens van onze poes erg ziek waren, hebben wij ervoor gekozen om ze dagelijks zilverwater (colloidaal zilver) te geven. Dit heeft ze ontzettend geholpen. Een van de kittens was zo licht, dat ze normaal gesproken zou zijn overleden, maar door de weerstandverhogende werking van het zilverwater hebben ze het allemaal gered en waren ze binnen een paar dagen aanzienlijk opgeknapt. Goede ervaringen dus met zilverwater. De keuze voor zilverwater heb ik toen ook genomen omdat het door een aantal kennissen werd aangeraden.

Hoi Hoi,

Ik ben nu begonnen met het 'angstvrij' maken van onze paarden.

Nu wil ik graag weten, hebben jullie tips? Wat vinden paarden (vaak) eng en hoe kan ik ze hieraan laten wennen in onze buitenrijbak.

Ik kan ze intussen zonder problemen met een zweepje aaien en van een longeerzweep over hun hoofd staan ze ook niet meer te kijken (zoiets als op het filmpje van Frans en Ilona, maar dan iets rustiger). Ze lopen over plastic heen, ook dat gaat ondertussen goed.

Hebben jullie nog ideeën? ik hoor het graag! Ook de dingen die ik juist NIET moet doen.

Groetjes,

Angela

e m kraak schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:13:

hele grote KNIP...

Ik weet dat angstvrij een utopie is, maar ik denk dat je een paard voor iets is, je hem kunt leren dat er eigenlijk niets aan de hand is. Hoe vaker het paard ziet dat je gelijk hebt (en nooit ziet dat je ongelijkheid had), hoe meer het paard vertrouwen in je krijgt. En dat maakt (onbekende) angstige situaties een stuk gemakkelijker, als ik zeg "er is niets aan de hand" dan weet mijn paard dat er niets aan de hand is.

Omgekeerd krijg ik daardoor ook meer vertrouwen in mijn paard. Doordat ik weet dat hij op mij vertrouwd, ben ik minder angstig.

Uiteraard ben in niet angstvrij. gelukkig maar.

Ivanhoe schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:45:


Je weet best in welke contect ik deze vraag stel. Natuurlijk weet ik dat je een paard niet angstVRIJ kan maken.....