Peter Donck schreef op donderdag 3 september 2009, 19:55:


Leg het deze kluns dan eens uit?
Jij laat een paard een lijdensweg ondergaan, om te zeggen kijk die heb ik gered!

stumperd schreef op donderdag 3 september 2009, 20:24:

Hij/zij, ga me nou niet vertellen dat je het verschil niet weet.
Laat dan eens mijn reclame zien?
Je schrijft:
Stel ik mail hem en hoor ineens een andere naam...ga je toch
denken he!
Dat laat wel zien hoe jij denkt.


Dus?

stumperd schreef op donderdag 3 september 2009, 20:31:


Welke regels heb ik geschreven, ik zie geen knip en geen regels van mij?


Ja natuurlijk dat schrijf je nu, het is dat ze van ellende zelf er al af vallen niet waar.

Anja Seijn
Zullen we iedereen die een chemokuur moet ondergaan ook maar gelijk afknallen?

Hier hoef jij niet bij mij en anderen mee aan komen, met dit soort domme opmerkingen doe je heel veel mensen veel pijn. Denk eerst goed na, voor dat je dit soort voorbeelden geeft.
Een mens kan nog kiezen en ik ken mensen die zichzelf uit hun lijden verlost hebben. Die kozen bewust niet voor de lijdenweg, of wilde de lijdensweg niet meer verder ondergaan.
Een paard en zo alle dieren zijn afhankelijk van de mens, dan komen we weer op de vraag uit hoe veel moeten dieren lijden voor de mens?
Dieren zeggen het wel, maar de mens verstaat en begrijpt ze niet. En lees wat ik heb geschreven, als de lijdensweg er niet tegen op weegt!

Martina
Ja, goed plan, laten we iedereen de rest van een gezond leven ontzeggen omdat het genezingsproces daar naartoe pijn doet.
Helaas hebben ze me in 2003 niet 'humaan uit m'n lijden verlost' toen ik heel dat jaar niet heb kunnen lopen vanwege een knieprobleem. Baal er nog steeds van dat ik nu lekker met m'n paarden rond kan rennen.

Lees en hopelijk begrijp je het dan.

clarissa ruijgrok
2x touché!

Enig idee wat touché is?

Piet
Carlos werd door overvoeding vanuit goeie bedoelingen ( hij was zo mager vond m'n vader) op zijn 43 ste zwaar hoefbevangen.
8 maanden later liep hij weer te draven over ons grindpad en over straat. Het is dat hij vorig jaar op z'n 45 ste een ongeluk in het schrikdraad kreeg en dat die k** veearts hem afgemaakt heeft zonder dat ik er bij was, anders had ie nog geleefd......

Piet dat is een verschrikkelijk verlies, helemaal als je er niet bent om je paard te helpen. Dat doet extra zeer alsof je jouw paard in de steek hebt gelaten, maar je kan er niks aan doen je was machteloos. Er is niks meer wat je kan doen, dat ongedaan te maken.
Maar je kan zeggen dat jouw Carlos 43 jaar een mooi leven heeft gehad bij jou.

clarissa ruijgrok
Tja, wie bepaalt eigenlijk wanneer een leven afgelopen is? Het individu zelf!
Paarden (en andere dieren) kunnen ook heel erg goed zelfmoord plegen, die keus hebben ze wel degelijk. Niet dat dat zo heel vaak voorkomt, maar ik ken wel verhalen van paarden die nóóit losbraken, maar na een traumatische gebeurtenis ineens de spoorbaan oprennen. De kunst die wij moeten leren verstaan is kijken naar het paard. Mooi voorbeeld het verhaal van Nobody. Dier was eigenlijk opgegeven, maar hij was nog zo blij. En ineens kon hij toch geopereerd worden, omdat eigenaresse de moeite nam om door te vragen. Nou dan. Kijk naar het dier.
Het lijkt net of sommige mensen het niet uit kunnen staan dat ze zelf geen geduld hadden, maar een ander wel die er dan in slaagt om de dingen te overleven. Dingen doorstaan maakt sterk, en daar kan niet iedereen tegen.
Want die paarden leven al niet meer, maar die van jou dus wel en dat doet pijn.
En dat heb jíj m door een lijdensweg laten gaan.....

En wat als er geen trein is om voor te springen? Dat paarden zelfmoord willen begaan dat weet ik helaas uit eigen ervaring.
Ik heb persoonlijk paarden gezien die echt als zombies leefde. Hun karakter, paard, levensvreugde was verdwenen. Als die konden, waren ze als een kudde voor de trein gespronge.
Het is dat ze nog net beetje bij beetje overlevingsdrang terug kregen, ze blijven hun hele leven tegen hun trauma's vechten.
Maar wat als ze hadden aangegeven tot hier en niet verder, wij willen niet meer leven? Zal de mens daar dan naar luisteren? Wat als de lijdensweg er niet tegen op weegt?
Natuurlijk is de mens verplicht een paard de kans te geven, mits dat verantwoordelijk is en er tegen op weegt. Natuurlijk heeft het paard het voor het zeggen, maar dan zal de mens daar ook naar moeten luisteren.
Dieren redden prima, maar niet ten koste van de dieren.

KB, Nadia, Anke en Luna is dit het reining paard met sliding plates die hoefbevangen was?

Arina Bezemer schreef op donderdag 3 september 2009, 20:50:


Wat wil je dat ik schrijf?

Piet schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:21:


Wat erg 43 geschreven in plaats van 45. Reageer jij je nu af op mijn reactie?


Lees wat ik heb geschreven en wie ben jij te bepalen wat lijden is. Dat hebben de paarden en zo de anderen dieren te bepalen, niet jij en dan moet je er zeker niet van maken dat hoefsmeden dat beschouwen. Zo heeft de mens ook het recht, het dier niet te laten lijden als dat dier dat niet wil, ook als zou dat wel jouw keuze zijn.


Helaas is dat niet bij alle paarden en ik schrijf niet alleen over hoefbevangenheid, daar blijven jullie je aan vast houden. Ik schrijf over lijden algemeen, niet elk dier is te redden. En de vraag blijft hoe veel moeten de dieren lijden, zodat de mens kan zeggen ik heb dat dier gered? Waar is die grens en worden de dieren wel gehoord en begrepen als zij hun grens aangeven?

Piet schreef op vrijdag 4 september 2009, 18:20:


Dat is wel de enige taalgebruik die je kan schrijven. Schrijf ik ik weer iets vriendelijks, met alleen 43 in plaats van 45 en dan krijg je nog dit soort vriendelijke reacties. Laten we het maar af reageren houden.

Martina schreef op vrijdag 4 september 2009, 18:24:


Wederom dat je weer niet leest.

joop schreef op vrijdag 4 september 2009, 18:25:

Helaas zijn die ook niet altijd te redden, van alle praktijken mogen hoefsmeden de puinhoop opruimen.
Niet alleen chronische maar ook acute hoefbevangen paarden, zal de levensgewoonte aangepast moeten worden. Goed bekappen is de basis en fundering van hoefverzorging net als voor beslaan, maar niet alle paarden kunnen zonder hoefijzers.
Wat jij omschrijft heb ik geen last van, behalve de paarden die ik voor het eerst krijg. En ik hou daar rekening mee, zoals hoefsmeden ook geleerd hebben.
Dat beslag onder dierenmishandeling vallen is jouw mening, raar dat ik en anderen hoefsmeden juist beslaan voor de dierenbescherming. En dan er naar toe werken, dat die paarden hopelijk weer zonder ijzers kunnen.
Waarom schrijven natuurlijke bekappers de zool te volgen en niet de voetas, vijl en mesje te gebruiken en dan alleen vijl? Schrijven gebroken knie, een gebroken voetas is al pijnlijk, kun je indenken hoe pijnlijk een gebroken knie moet zijn? Dat ik schrijf dat de hoefsmeden, met de anatomie van de paarden rekening houden, daar wordt overheen gelezen. Nee als reactie krijg je gebroken knie?

verasita schreef op vrijdag 4 september 2009, 20:13:

Bij de paarden van de kliniek zijn niet alle genezen, maar dat zijn dan ook wel ernstige gevallen. De meeste "genezen" en kunnen met goede hoefverzorging en leefomstandigheden nog van hun leven genieten.
De paarden die geen ijzers nodig hebben, maken de meeste kans dat heeft ook te maken met de gradatie van de hoefbevangenheid. Correct bekappen blijft de basis en fundering.
Aan de situatie die jij beschrijft, hoefbevangen paarden beslaan zodat ze kunnen rijden werk ik niet aan mee. Een ziek paard moet zijn behandeling en verzorging krijgen. Rijden wat jij omschrijft, valt daar niet onder.
De verbinding die je omschrijft is belangrijk bij de diagnose en behandeling, maar het kan ook verblinden. Het is niet zo dat ik een ernstig bevangen paard geen kans en tijd geef, begrijp me niet verkeerd. Het geven van pijnstillers is humaan, het wegnemen van de pijn en het dragelijk te maken. Op stal laten is niet de bedoeling, ik ben niet voor paarden alleen maar op stal. Een paard moet ook een paard kunnen zijn.
Ik doe niet anders dan eerlijk antwoord geven, maar mijn eerlijkheid wordt niet op prijs gesteld.

muriel schreef op vrijdag 4 september 2009, 20:19:


Ok dan laten we het hier bij,


Dat je schrijft niet als de natuurlijke bekappers enkel de zool te volgen, maar ook de voetas vindt ik goed. Jij weet net zo als ik, dat alleen de zool volgen een gebroken voetas kan veroorzaken.
Mag ik vragen welke opleiding je gedaan hebt? Ik heb meer boeken dan alleen het wel bekende groene boek. Over meer vragen dan antwoorden, kan ik niet meepraten. Laten we niet vergeten dat je na de opleiding niet een ervaren hoefsmid bent, je hele leven doe je ervaring op en leer je als hoefsmid. Elk paard kan je weer een wijze les leren en ervaring geven.


Bent u dan van mening dat er met zo een paard de behandeling had moeten voort gezet of dat het dier uit zijn lijden beter af is?


De leefomstandigheden aanpassen is een belangrijk deel van de behandeling en "genezing". Dat ben ik met u eens, net als het correct bekappen. Leverproblemen is weer een verhaal op zich, dat kan zo veel oorzaken hebben.


Kan alleen zeggen dat ik dat wel in mijn opleidingen heb gehad, dat had ik al als kind geleerd om eerlijk te zijn. Paarden horen niet op stal te staan, alstrofeeën in een vitrinekast.

Coralie schreef op vrijdag 4 september 2009, 21:18:


En wat doe jij dan?
Niet reageren is een teken van onwetendheid.