Sandra Radecke schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:16:


Kijk eens bij de linken over weideonderhoud.
Daar staan in ieder geval een paar ideetjes [ agriton , bio-ron]

Gr Esther

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:38:


Geen kracht , alleen door het contact word ik als het ware op de goed plek gezet.Het korte touw zorgt ervoor dat ik het hoofd bij me kan houden zonder dat ik aan het touw moet hangen.De elleboog gaat mee met de beweging van de hals van het paard , elleboog zit aan mij vast , dus ben ik minstens net zo snel als het paard , en soms sneller...omdat ik ook niet stilsta in mijn leerproces.
Dit is lopen met voordurend contact , wat ik niet wil!!!maar soms momenteel niet anders kan!
Vandaag ging het bv prima , en had deze manier helemaal niet nodig.
Ik ben afgestapt van de verbale cue voor Ga , en Ho , en Terug bij Namkje.
Lange lijn , en zij moet mij in de gaten houden om wat voorn beloning dan ook te krijgen.[pffff eindelijk iets gevonden wat lijkt te werken]
Hoofd de andere kant op? ik sta stil , ze loopt door maar merkt dat ik niet meeloop.Krijgt het gewicht van het touw aan een kant van haar hoofd , en draait die kant naar me toe.En dan , of ik draai me 180 graden om , en loop de andere kant op , of Namkje moet zichzelf weer in de goed positie manouvreren , dus naar me toelopen , en om me heen , zodat ze weer aan de goede kant van mij staat.

Dit zijn nou net zaken die eigenlijk al

Dat valt reuze mee. Door de steun van je elleboog tegen de hals ben je niet snel uit evenwicht.
Nogmaals , dit is niet de normale gang van zaken , maar dat is een woeste stap in mijn richting ook niet.


Communicatie is in de ''woeste'' situaties niet mijn eerste gedachte nee , das veiligheid voor paard en mens.


Ik heb bewust voor een trainer gekozen waarvan ik eerst gezien heb hoe die werkte.
Tijdens mijn trainingen met hem is hij ook nog enigzins veranderd in trainingstechnieken , maar de basis blijft hetzelfde.De bevestiging is veranderd.Veiligheid voor paard en mens staat nog steeds voorop.


Ja , en?
Omdat ik dat ook kan met mijn paarden [ behalve het naar me toe laten galoperen , het gaat nu alleen nog maar in draf] , maar de andere manier heb gebruikt , zou ik niet goed zijn in het elementaire grondwerk?
Maar dit is weer een hele andere discussie trouwens....


Gr Esther

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 maart 2009, 11:59:


Pfff , gelukkig.


mmmm , weet ik niet...
Ik denk dat mijn trainer zou zeggen dat je dat inderdaad niet nodig hebt , als je het clickeren zo goed kan als hij.
Ik ben blij dat ik me in noodsituaties ook nog goed kan redden zonder clickeren , alhoewel ik een goede reactie van het paard dan wel beloon met een snoepje


Ik durf te beweren dat mijn paard , net als bij de one rein stop , een automatisme heeft ontwikkeld om de goede [lees makkelijke kant voor de mens ] kant te kiezen , doordat het touw aan die kant is bevestigd.
Maar ik kan natuurlijk ook zo geclickerd zijn door het paard?!

En als ik zo ver was met mijn paard dat ik geen druk hoefde te gebruiken , nooit , tja , dan deed ik echt alles zonder halster of touw.
Ik vrees wat dat betreft dat ik hier nooit uitgeleerd zal zijn....

Gr Esther

openmind schreef op dinsdag 3 maart 2009, 14:36:


Thanks voor je verhaal!
Maike heeft zoon 15 fysiobehandelingen gehad , zonder blijvend resultaat.
Soms zag ik wel verbetering na een behandeling , en ik ben er zeker van dat zijn ataxie is verbeterd daardoor.Maar niets bleef , behalve zijn staart.
Hij kon eerst zijn staart niet bewegen , en dat is iets wat blijvend verbeterd is ; hij kan zijn staart optillen.
Op een geven moment maak je de beslissing om ergens mee te stoppen , en ja , dat is altijd een geldkwestie geweest bij hem.
Misschien had ik door moeten gaan , maar waarneer stop je...
Ik heb hem zelfs een keer laten behandelen , en voor die ene behandeling was ik 350 euro kwijt , met 4 dagen resultaat...Je moet een keer stoppen...

Ik ben heel blij voor jou en je paard!Dat het werkt , en dat het blijvend is , en dat het je hooguit 3 behandelingen kost.
Maar ergens vind ik dit onwerkelijk.... Niet dat ik je niet geloof hoor!!
Maike is zo vaak behandeld door verschillende mensen , waarvan de meeste zeiden dat er maar een beperkt aantal behandelingen noodzakelijk zouden zijn. Geen een heeft aangeslagen , en de kosten rezen de pan uit doordat ik toch door wou gaan , want ja misschien.......
Er is er een geweest die mij gezegd heeft waar het op stond na de maximale hoeveelheid van behandelingen , en de rest ging door , want ja , wie weet?
Misschien heb ik nooit de goede therapeuten of dierenartsen getroffen , ik weet het niet. En dat is wat altijd in mijn hoofd blijft rondspoken...Doe ik Maike nu te kort om jouw fysio er niet bij te halen? Mischien , maar misschien ook niet...Ik doe wel mezelf te kort denk ik...
Een aantal jaar geleden heb ik besloten om niets meer te proberen , en Maike gewoon lekker met rust te laten. Dit ook uit zelfbescherming , en dan niet alleen maar Financieel , dat was meer het pakkie aan van mijn vriend.
Maar vooral emotioneel , wat natuurlijk ook neerkwam op mijn vriend.Die had [o.a.] in de gaten wat het allemaal met me deed , en vanuit daar is de beslissing gekomen om niets meer te doen...
En ja , hij gaat elk jaar een beetje achteruit.
Ik heb al zo vaak de hoop gehad dat een behandeling aan zou slaan .

En nu zit ik hier weer te janken omdat ik hem misschien wel iets ontzeg waarbij hij zich beter kan voelen....

Pffff , hij is zoals hij is , en hij is mij zo dierbaar.

Gatver , Ik dacht dat ik er gevoelsmatig nou ook wel achter kon staan , om niets meer te doen , maar dat is dus niet zo.

Gr Esther

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 3 maart 2009, 16:54:


Idem!

Gr Esther