Kaspar schreef op dinsdag 24 februari 2009, 22:23:

knip

Dit is inderdaad een zeer herkenbaar verhaal. Het probleem zit echt voornamelijk tussen onze oren. Over mogelijke tekorten is zit je je uiteraard suf te piekeren. Maar de kans kans dat ze tekorten hebben is volgens mij echt wel klein hoor, zeker als je goed hooi hebt.

Het afbouwen zelf hebben we ook heel langzaam gedaan. Zo'n 150 gr per week minder. Het heeft dus een hele tijd geduurd.
Tot vorig jaar stonden onze paarden ook meestal 's nachts nog op stal. Eén van de 2 kwam toen de winter niet door zonder deken, je zag hem vermageren.
Hij is 18, en heeft altijd op stal gestaan, altijd dekens gehad, nooit een wintervacht, altijd op ijzers...

Deze winter heeft hij voor't eerst een echte wintervacht gekweekt. En hij is nog nooit zo gezond geweest (De DA bevestigde dit van de week nog).
Momenteel is hij zelfs te dik, voor de eerste keer in zijn leven (sommigen denken zelfs dat hij drachtig is). En dit enkel met hooi (onbeperkt), een liksteen en 2 porties bietenpulp per dag, wat al minder was dan vorig jaar. Die bietenpulp is vanaf deze week gehalveerd.
Oh ja, hij krijgt ook nog 2 witloofwortels per dag. (onze eigen wekelijkse portie witloof uit de tuin en die van pa, het is voor ons de ideale manier om er vanaf te raken). Geen gesleur meer met zakken voer en zakken wortelen.

Het heeft een tijdje geduurd voor hij helemaal aangepast was. Maar het is de moeite waard om te doen. Van één van de meest "onnatuurlijke" paarden is hij aan het uitgroeien naar een echt tof "buitenpaard", dat hoe langer hoe meer zelfvertrouwen krijgt en vertouwen in mensen.

Dus gewoon doen, en doe het gerust traag als je je daar beter bij voelt. Ik heb ook een patent om zeer traag te evolueren. En momenteel geef ik mijn merrie toch zo'n 300g merriebrokken per dag bij omdat ze drachtig is. Ze heeft het waarschijnlijk niet nodig, maar zo ver zijn we dus zelf ook nog niet niet .
Mijn hele kijk op paarden is intussen wel serieus dooreengerammeld. En die van mijn echtgenoot begint intussen ook ernstig te rammelen.

Uiteindelijk ga je met een heel content gevoel zitten dat je je paarden het best mogelijke leven geeft dat mogelijk is in jouw omstandigheden, en geloof me dat helpt om je sterker te voelen tegen de "anderen", om je geen schuldgevoelens te laten aanpraten, want het is echt niet simpel om op te boksen tegen de "normale" paardenwereld. Zeker niet als je nog niet zo lang in de paardenwereld zit.

Een heel epistel dus (ik kan nu eenmaal niet kort van stof zijn) om je een hart onder de riem te steken. Gewoon DOEN.

SUCCES, en als je 't moeilijk vindt, dan schrijf je't maar op dit forum, en dan schrijven we wat peptalk terug. Mij heeft dit ook geholpen.

Lena

Zou iemand me eens duidelijk kunnen vertellen waarom (inlandse) eik zo slecht is.
Ik heb de afgelopen week alle oude berichten over eik hier doorgespit maar niet tot een eenduidig antwoord gekomen. Ook gegoogeld, maar ook dat leverde niets concreets op (maar misschien zoek ik gewoon niet goed).

Het gaat me ook specifiek over de takken, niet over de eikels. Onze paarden eten dagelijks twijgen en schors in kleine hoeveelheden, 3 à 4 takken, al de hele winter lang (en vinden het lekker). En ze zijn kerngezond.

Als twijgen en schors schadelijk zijn, hoe schadelijk dan?

- Kunnen ze er koliek van krijgen? In grote hoeveelheden dan, want ik merk niets aan hun. De mest is normaal.

- Als het giftig is, welk gif is het dan? Looizuur zoals in eikels of nog iets anders?
- En wordt dit gif in kleine hoeveelheden door het lichaam zelf onschadelijk gemaakt, of uitgescheiden via urine of stoelgang?
- Of wordt het gif opgestapeld in de lever of zo waardoor het misschien op lange termijn een vergiftiging geeft (zoals kruiskruid of zo)?

Groetje, Lena (die nu gaat genieten van het mooie weer)

Mag ik er van uit gaan dat niemand precies weet waar nu precies het gevaar in schuilt? En dat sommige paarden gevoeliger zijn dan andere?
Maar moest iemand het te weten komen, laat mij dan aub iets weten, want ik ben daar toch wel nieuwsgierig naar.

En dat als mijn paarden dagelijks een hele winter lang van 1à 2 takken de schors en kleine twijgjes verorberen en tot nu toe geen enkele last hebben, ik mij inderdaad niet al te veel zorgen moet maken.

@ Nils: hun enthousiasme ervoor is inderdaad wisselend, maar momenteel vinden ze het erg smakelijk. En als ze samen aan één tak trekken krijg je geweldig amusante situaties. Soms vind ik de takken aan de andere kant van de wei terug. Het lijkt soms meer een hobby van hun.

@ Frans: je schrijft dat wilde paarden niet in omgevingen wonen waar bomen staan. Ik ben enkele maanden geleden naar Costa Rica geweest en daar groeiden paarden "gecontroleerd vrij" op. Daar stonden wel heel wat bomen en struiken in het gebied (geen eiken gezien, maar wel een soort spar). De kudde jonge paarden die we tegenkwamen zag er kerngezond uit. Uiteraard heb ik geen idee of er regelmatig paarden sterven.

@ de anderen: Ik ga er ook niet van uit dat ze automatisch weten wat goed voor ze is en ik tracht de wei ook zo "klimopvrij" mogelijk te maken, omdat ik begrepen had dat dit toch hoger op de giftige ladder staat. Toch heb ik er van de week weer ontdekt. Tot hiertoe hebben daar nog niet van gegeten (misschien gewoon niet lekker). Maar aangezien ze al eik eten voor ik wist dat dit schadelijk zou kunnen zijn, heb ik me daar nooit echt vragen rond gesteld. In de "eikeltijd" zet ik wel een stuk af: teveel is teveel.
Bij het weitje aan huis hebben ze toen ze er voor 't eerst kwamen de sparren van de buurman ook "gesnoeid" tot ze er niet meer aankonden. De delen die overhingen dus. Ze hebben er wel een hele zomer over gedaan. De buurman content, want nu zag hij ze beter lopen. Ook daar hebben ze niks van geweten.

Het enige waar ik me echt zorgen over maak is dat 15m naast onze wei een taxusboom (een hele mooie trouwens) staat van zowat 10m hoog en dat we af en toe een heel klein takje in de wei vinden (hij staat op de westkant). Op die plek staat de draad wel verder, en we controleren dagelijks als ze op dat stuk lopen.

Lena