eddy DRUPPEL schreef op donderdag 14 augustus 2008, 10:36:


Ik snij de steunsels altijd gelijk met de zool. Indy kan anders moeilijk lopen. Ik heb ze wel eens laten zitten, maar ze slijten niet. Ze klappen hoogstens om en zorgen voor gevoeligheid, tot aan hoefzweren toe.
Monique

Martina schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 14:28:


Ik was laatste bij de Welkoop en ik zag bij de kassa gewoon nog wormkuren liggen?
Monique

Indy is weer de oude, met al haar "typisch-Indy-gewoonten". Ze heeft gelukkig geen blijvende schade ondervonden van de bronchitis. Achteraf wel schrikken als je beseft hoe ernstig het geweest is....

Vanmorgen stond ze al om 6 uur onder ons slaapkamer raam te pruttelen. Ze wilde graag op het weiland naast ons huis en daar kan ze zonder ons niet komen. Tegen 12 uur meldde ze zich weer dat ze naar huis wilde, ze had last van de vliegen. Ze DRAAFDE notabene zonder te manken en met gespritste oortjes naar huis.

De therapeute is afgelopen dinsdag voor de derde keer geweest en heeft een aantal vreemde oefeningen met haar gedaan. Ze liet haar de rug opbollen/oprekken en vreemde bewegingen met de achterbenen doen. Indy vond het prima en deed heel erg haar best om aan de verzoeken te voldoen. De therapeute heeft haar ook Reiki gegeven. Ik ben een persoon die graag bewijzen ziet voordat ik "ongrijpbare" dingen geloof. Gezien Indy haar reactie geloof ik wel dat deze therapeute niet bij de meute kwakzalvers hoort die helaas alleen in de inhoud van je portemonnee geinteresseerd zijn. Indy was op het laatst zo ontspannen, dat ze op een gegeven moment bijna omviel. Het lijkt erop dat zij tot de kern van het probleem doorgedrongen is. Hopelijk...... We hebben dit al vaker gedacht/gehoopt en dan bleek het helaas slechts voor korte tijd te zijn.

Op mijn vraag wanneer de volgende behandeling zou zijn, antwoordde ze dat Indy het zou aangeven. We zullen zien. Gisteren hebben we voor het eerst weer een wat langere wandeling gemaakt, en Indy kon het goed volhouden. Als vanouds weer in alles geinteresseerd; een heel verschil met de zombie van enkele weken geleden.

Monique

Esther schreef op zondag 17 augustus 2008, 12:26:


Ik hoop zo dat het herstel doorzet en blijft.

Monique

Christel Provaas schreef op zondag 17 augustus 2008, 16:26:


Daar zeg je wat "doodknuppelen" Indy heeft inderdaad een enorme wil om te leven; maar er zijn al heel wat van die levens gebruikt.

De therapeut van de laatste keer doet aan ostheopatie gecombineerd met reiki. Zij kraakt geen wervels, ze prikkelt een paard zelf de juiste beweging te maken om een gebied los te maken.

Volgens mij heb ik het hele scala aan serieuze therapeuten op allerlei vakgebieden nu uitgeprobeerd. :)

Ik heb het nog met haar over de ataxie gehad. Volgens haar kan het alle kanten opgaan. Er zit een stijgende lijn in, met een beetje geluk kan de ataxie verbeteren, zodat we zelfs kunnen gaan denken aan stapritjes met een heel klein stukje draf tussendoor, als mevrouw aangeeft dat ze het wil. Maar dan zijn we een aantal maanden verder. Het probleem zit duidelijk in het si-gewricht, in ieder geval weten we dat nu. Ze heeft waarschijnlijk bij een val in het weiland haar achterhand verdraaid. De andere problemen, zoals de spierproblemen en die rare bult op de schoft allemaal een gevolg van haar rare houding met lopen als gevolg van pijn in het si-gewricht.

Over een paar maanden zullen we zien in hoeverre de therapeute gelijk heeft. Feit is dat het veel beter met Indy gaat sind de therapeute haar behandeld.

Monique

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 augustus 2008, 16:48:


Pffffff...... kunnen jullie dit niet prive uitvechten? Het begint zo langzamerhand een beetje belachelijk te worden.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 augustus 2008, 16:50:


Je maakt jezelf belachelijk Eddy - wanneer jij al die paarden traint is mij een raadsel. Jouw dag zal wel meer uren hebben dan de mijne. Jouw agressiviteit verbaasd me elke keer weer - ik hoop dat je niet zo met de paarden omgaat die je in training hebt.
Je hoeft niet op dit bericht te reageren - ik lees het niet.
Monique