Peter Donck schreef op woensdag 13 augustus 2008, 12:16:


Vooruit dan maar
Ik ben er al jaren voor mezelf klaar mee; het maakt allemaal geen drol uit.
Geen enkele geleide fokkerij, geen enkel "stamboek", is in staat tot genetische "verbetering". Hetgeen tot de opportuun beoogde doelen leidt is telkens weer een versmalling van een genenpool, geen verbreding.
Dus elitair "fokken" en willekeurig "vermeerderen" zijn eerder nevengeschikt dan elkaar ondergeschikt.

IJslanders (het enige paardenmerk waar ik een beetje meer sjoege van heb dan de rest) zijn genetisch interessant en soort van apart omdat tot voor zeer kort de natuurlijke selectie op IJsland daar een allesoverheersende rol in heeft gespeeld. Maar die natuurlijk selectie is net zo goed hand in hand gegaan met een moeilijk geloofbare hoge mate van inteelt, hetgeen tot de onontkoombare conclusie leidt dat niet inteelt zelf "slecht" is doch slechts een gebrekkige selectie van de aanwas leidt tot de grote misverstanden.

De "natuur" is allerminst zuinig met aanwas, noch met selectie. Veelal haalt een groot percentage nawas niet eens een adulte leeftijd!
Binnen door mensen bepaalde fokkerijen, en beschermde omgevingen, is marktwerking de natuurlijk selector. Dus is een grote markt diversiteit de werkelijke basis voor de genenpool van een soort.
Hieruit kun je gevolg trekken dat alle vormen daarvan bijdragen.

Sja, en waar moet je met alle selectie naartoe, he? Ik zou zeggen: eet vaker paard! :)

Nou ben ik vast zo enorm slim niet en het bedenken hiervan in een notedop heef me dan ook jaaaaren gekost, maar het heeft me wel een stuk toleranter gemaakt ten opzichte van stamboekflauwekul waarin mensen vooral elkaar het leven zuur maken.

Peter Donck schreef op woensdag 13 augustus 2008, 12:26:


Ik begrijp eruit dat het locus voor "schimmel" op een of andere manier fysiek dichtbij het locus voor een bepaalde vorm van melanomenontwikkeling ligt. Als je schimmels wilt zonder melanomen zal dat dus op een of andere wijze uit elkaar gehaald moeten worden.
Aangezien melanomen zich, als typische leeftijdsziekte, "slim" ontwikkelen door pas na het doorgeven van genen zich te openbaren is dat traditioneel foktechnisch vrij lastig. Met de snel toenemende laboratoriumkennis van genetica lijken me de oplossingen om de hoek liggen. Met een beetje doorzetten kopen we ons paard straks in een reageerbuisje! :) Gebeurt trouwens al, als het om zeer dure (race)paarden e.d. gaat. Of je dat wilt is een tweede. Ook hier zal marktwerking de selector zijn.

Die reageerbuiskennis is trouwens wel de aangewezen weg tot werkelijke toevoegingen aan een genenpool, als je niet het geduld hebt duizenden jaren op de gewenste mutatie te wachten. Met uiteraard de even zo groot versnelde risico's vandien.

Corinne oet Belsj schreef op woensdag 13 augustus 2008, 22:09:


Een HELEBOEL water!
1 schep pulpbrokjes (ca 1 ltr - zo'n boerenmelkpoederschep) op 1 emmer (10 ltr) water.
Na een paar uur zul je een emmer vol pulp "zonder water" terugvinden.

Realist schreef op woensdag 13 augustus 2008, 23:44:


En dat weet je dus niet want naar eigen zeggen heb je de ballen verstand van genetica.
Maakt echt niet uit hoor, hoe meer er aangeklooid wordt, hoe frauduleuzer stamboeken zich gedragen, etc., etc., etc., alles met gevolg dat grootschalig geleide fokkerij opgebroken wordt, hoe beter het is voor het behoud van de brede genenpool van "paard" als geheel.

Een aantal jaren terug alweer heb ik de computer op basis van stamboekengegevens laten uitzoeken hoe dat bij de IJslandse paarden zit. Ook daar kwam een significant percentage bewijsbaar frauduleuze afstammingen uit. Aanleiding dit de bekijken was mij mondeling meegedeelde info dat er ter plekke (op IJsland al dus) valse exportpapieren werden verzonnen (paard is veel meer waard als het van een modehengst afkomstig is bijv.). De externe isolatie van IJslanders was wel redelijk dicht.
Vreeeselijk uiteraard - - nee hoor, rommel maar an!

Peter Donck schreef op donderdag 14 augustus 2008, 1:11:


Die hoorn van overvloed... is niet altijd waar.
Ik moest echt mijn stinkende best doen als opvolger van mijn overleden Draupnir een IJslandse hengst uit 2000 te vinden. Hoofdreden was vanzelfsprekend de castratiewoede, maar toch een voorbeeld hoe simpel eigenlijk een hoorn van overvloed tot zowat niets gereduceerd kan worden als je niet synchroon loopt met de markt.