Aafke schreef op donderdag 3 juli 2008, 14:01:


Mijn hand heeft heel veel verschillende functies, te belonen, gerust te stellen, leiding nemen, weg sturen, terug laten komen, waarschuwen, leiden, straffen ect ect maar voedsel is een functie die mijn hand ne net weer niet heeft.

Laat ik dan maar eerst uitleggen hoe ik denk dat de geest van een paard in elkaar zit. Dit is vergelijkbaar met een kind van 3 jaar maar dan zonder de menselijke emoties die wij mensen en toch wel erg graag aan vast plakken.
Bij kinderen van deze leeftijd is het belangrijk om duidelijke grenzen te stellen en daarin zwart/wit te zijn.
Alles wat goed gedaan is daar wordt het paard de hemel mee ingeprezen (hand, stem, lichaamshouding) alles wat niet kan en mag wordt duidelijk gemaakt door staf (uit de kudde sturen, een schop onder de kont (die nog altijd 100x liever is dan een pakslaag van een van de merries), een waarschuwende stem, afwijzende lichaamshouding ect ect).
De meeste paarden hoeven vaak alleen maar beloont te worden omdat ze hun best doen voor hun Alpha, soms willen ze de plaats van de Alpha bediscuseren en dan zal hieruit toch echt wel een reactie moeten komen om je plaats te behouden.
Actie is reactie en op een reactie moet weer actie komen (positief en negetief gezien)

amar schreef op dinsdag 8 juli 2008, 11:51:


Ik heb gelukkig geen eczeempaarden maar ook bij mij kan een gedeelte van de paarden niet zonder vliegendeken.
De weide paarden staan iets verder bij het bos vandaan op een open gebied waar minder vliegen voorkomen maar mijn stal ligt aan het bos en daar heb ik ook weilanden.
Eergisteren weer iedereen daar een vliegendeken aangedaan nadat ik op mijn vos zo'n 100 dazen tegenkwam, mijn hengst alleen maar heel hard kon blijven rennen in de hoop dat de dazen hem niet bijhielden.
Een dazenval is aanwezig maar werkt dus echt niet goed bij ons.

Heb wel een tijdje lang (2 jaar) een paard in de kudde gehad die ook eczeem had, in het opengebied ging het redelijk, zijn eigenaar wilde hem eigenlijk met deken laten staan maar dat leek mij niet verstandig in een groep waar meerdere jonge paarden staan die erg graag slopen.
Ik heb zijn eceemplekken steeds ingesmeert met arnica en dat werkte goed.
Nu hij weer bij zijn baasje is staat hij geloof ik wel onder de boettdeken.
Over echte eczeempaarden kan ik gelukkig niet mee praten maar ik zou mijn paarden niet zo willen houden en vrees dat ik dus afscheid zou nemen van dit soort paarden

Spirithorses schreef op woensdag 9 juli 2008, 0:12:


Jullie kunnen het een boute uitspraak vinden maar het is wel mijn mening.
Ik heb er echt geen problemen mee dat mensen eczeempaarden hebben maar bij mij in de kudde kan ik echte eczeempaarden geen plekje geven en met echt bedoel ik dus een paard wat helemaal moet worden ingepakt omdat deze zich andere helemaal kaal en kapot schuren.
Toevallig ken ik een aantal paarden die het in deze maten hebben.

Misschien is het hard maar voor mij zou de keuze gemakkelijk zijn, of verhuizen naar een gebied waar ze minder last hebben of het harde besluit om het paard te laten inslapen.
Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat het voor een paard een prettig leven is om zich het halve jaar helemaal kapot te schuren en ik zou er ook niet om staan te springen om met mijn slopers een paard met deken op in de kudde te hebben staan.
Bij stal zou zo'n paard helemaal geen kans hebben daar deze in het bos ligt en het er stikt van het vliegende ongedierte.

En maken jullie je maar geen zorgen, ben van geen van jullie de dochter, heb het geluk dat ik mijn relativeringsvermogen van mijn ouders mee heb gekregen.

Maar ik veroordeel niemand met eczeempaarden, ik wil ze alleen zelf niet hebben omdat ik deze paarden geen paardwaardig bestaan kan geven in mijn ogen.
Daarnaast vertrekken er geen kneusjes uit mijn stal omdat er met dit soort paarden vaak te veel gesleept wordt en misbruik van wordt gemaakt.
Iemand geeft een paard met blessure weg als weide maatje voor een ander paard in goed vertrouwen, hoe vaak komt het niet voor dat er achteraf helemaal niet zo goed gezorgt wordt voor deze paarden of ze worden een tijd laten doorverkocht en komen in het handelsgebeuren terecht.
Nee ik pas ervoor dat mijn paarden daar het slachtoffer van worden.

Over het fokken ben ik net als jij heel duidelijk, Pien, it is not done met een ezceempaard.

belinda defraene schreef op woensdag 9 juli 2008, 10:45:


Afhankelijke van de mate is de kans aanwezig dat ik dus afscheid zou nemen van zo'n paard, ja maar ik ken deze casus niet en tot nu toe hebben geen enkel van mijn paarden last van eczeem.
Mocht er wel ineens eentje problemen krijgen dan zou ik me toch eerst weleens achter de oren krabben wat ik anders heb gedaan maar is het niet te verhelpen en hefet het paard zo'n jeuk dat deze zichzelf open schuurt dan is dan kans aanwezig dat ik dus afscheid neem van dat paard.
Maar voor alle duidelijkheid, gelukkig hebben ze tot op de dag van vandaag geen last van eczeen.

Wil schreef op woensdag 9 juli 2008, 17:56:


Euh hier in ben ik nog harder dan met de paarden, ik ga namelijke niet zwanger worden.
Maar dan wel met een andere gedachtegang dan het risico op een kindje wat wat mankeert.
Ik heb op het moment al een inwonend kind wat niet van mij is en ik geniet er dagelijks van.
Mocht ik nu toch gezinsuitbreiding willen dan stel ik mijn huis weer open voor een pleegkindje daar ik vind dat er al voldoende mensen zijn in dit kleine landje en dat er daarnaast ook nog eens voldoende kinderen zijn die opzoek zijn naar een fijn thuis.

Wil schreef op woensdag 9 juli 2008, 18:05:


Joh ik heb hier net zo goed een stel krukken staan en afdankertjes van andere die ze niet meer wilde hebben, maar dat neemt niet weg dat geen van deze paarden echt grote problemen hadden toen ze kwamen behalve dat ze niet meer te bereiden waren of te oud om nog een functie te hebben voor de voormalige eigenaar.
Ik zou niet weten wat het is om een pup te hebben omdat ik ook hierbij weer genoegen neem met de geweldige afdankers van andere.

Een dier krijgt bij ons alle kanzen zolang ze een dierwaardig bestaan kunnen leven en een paard wat zich tot bloedens tot schuurt omdat ze jeuk heeft vind ik persoonlijk weinig paardwaardig.

Wil schreef op woensdag 9 juli 2008, 23:00:

Is dit niet het dilemma waar je altijd voor staat als je kies om een paard te verkopen of te laten afmaken?
Even voor de duidelijkheid, ooit heb ik 1 paard naar de slager gebracht, nou ja mijn ouders want ik was 13 jaar oud, hierna zijn alle de andere gestorven op ons eigen erf.
Kosten nog moeite sparen wij voor onze paarden, veulen met een blaasruptuur wordt zonder twijfel geopereerd,
De band die ik met mijn dieren heb is niet meer of minder dan die jullie hebben, de wijze waarop ze hier gehouden worden is redelijk uniek voor nederlandse begrippen maar ik vind dat je eerlijk moet blijven en soms een hard besluit moet nemen.

Je ben in de gelukkige omstandigheid om dit landje de rug toe te keren en voor jouw paard moet het een zegen.
Nu ben ik niet van plan snel te vertrekken naar een warm land nu dan door allergie van mijn zijde, mijn afweersysteem heeft iets tegen de zon.

Natuurlijk kijk je naar het gehele plaatje en geeft het paard aan hoe ver het leven voor hem in zijn wereld is.
Jammergenoeg weet ik ook hoe de wereld van mijn kudde eruit ziet en het zou niet de eerste keer zijn dat ze een paard te grazen namen omdat deze anders was dan gewoon was in de kudde en met te grazen bedoel ik dus niet even de rangorde bevestigen maar een ander niet accepteren, een kwpnveulen wat tot 6 maanden met moeder op stal had gestaan en eerst met een ander veulen + volwassen paard uit de kudde heeft gestaan voordat ze de groep weer in gingen, een verlegen merrie die klem wordt gezet door de andere zodat mijn 3 jarige even kon bijten en slaan.
Meestal is het vrede in deze kudde en kunnen paarden die paard zijn er zo bij maar afwijkingen is een heel ander verhaal.


Voor mij gaat het zelfde op maar dan vooral bij het misbruik van bovenstaande middelen.
Dat we over het gerbuik ervann verschillen van mening en in het geval van ecem paarden en weet ik veel wat allemaal, is ook helemaal niet erg maar nog steeds verandert dat het feit niet dat ik niet slechter of beter ben met mijn dieren.

Een rustig moment rond de stal. Schimmel 30 jaar, vosje 28.

PaardEnSchool schreef op donderdag 10 juli 2008, 10:33:


Jij vind het jammer misschien maar ik vind het jammer om weer eens de volgende te horen die beweert deze paarden te kunnen genezen.
Ik zeg niet dat het niet zo is maar er zijn al zovele geweest die het wondermiddel hebben uitgevonden en daar achteraf een hoop mensen een heleboel verdriet mee hebben gedaan.
Denk even terug aan het Leen Taal verhaal, heb de goede man meerdere malen ontmoet en in zijn welzijns verhaal gaf ik hem ook gelijk maar aan de rest heeft hij een dikke broodham verdient.

Nogmaals ik zeg niet dat jij het niet kan maar ik ben er erg septisch op dat mensen beweren dit soort paarden te kunnen genezen daar de eigenaren vaak tot wanhoop toe worden gedreven met dit soort problemen.

Even inspringend op het verhaal van Isa.
Ik denk namelijk dat zij de vinger net op het juiste punt weet te leggen en dat het belangrijkste is wat het paard aangeeft met het lopen.
Net zoals bij andere hoef/beenproblemen is het in mijn optiek niet mogelijk om een eenduidige behandelmethode toe te passen en is maatwerk het enige wat dus wel werkt voor al onze paarden.
Zelf ook een chronisch bevangen paard, 3 jaar geleden gekocht in Engeland en achteraf had ze toen al problemen met de bevangenheid en nog veel meer problemen btw.
De eerste 2 jaar hebben we niets gemerkt van haar bevangenheid en zijn we bezig geweest om deze dame geestelijk en lichamenlijk weer gezond te krijgen, geestelijk was de meeste schade bij haar.
We hebben alles uit de kast gehaalt om haar te helpen, reguliere geneeskunde, homeopathie, bach, reiki ect ect.
We hebben fases met deze merrie meegemaakt waar ik nog steeds een beetje bang van wordt, van heel lief en aanhankelijk naar een een paard met veel argessie die alles kapotmaakte wat maar te slopen viel, ook zichzelf, dan weer een heel teruggetrokken paard die geen contact wilde terwijl ze maar bleef roepen voor help.
Na 2 jaar kregen we gelukkig een stabiele merrie, die een vechtlust heeft die wij geen van alle achter haar gezocht hadden.

Tja en toen ging het ineens weer helemaal mis.
Zwaar hoefbevangen waarop mijn vriend gelijk de ijzers heeft verwijdert en haar verzenenen heeft ingekort zodat ze minder druk op de zool werd uitgeoefent alleen bleek dit voor deze merrie niet de oplossing.
De stress die zij kreeg van de pijn was voldoende om haar weer in haar oude ritme te krijgen, stemmingswisselingen van doods naar agressief.
De pijnstillers die ze kreeg moesten in zo'n hoge dosis dat ik dit te gevaarlijk vond voor haar lichaam die hierdoor ook nog eens een aantal klappers te verdragen kreeg.
X-ray laten maken van haar hoefbeen, kanteling van 5 mm, gezonken en hoederandjes, gelukkig geen ontstekingen maar wel een chronische bevangen paard.
Na overleg hebben we toch weer besloten om te kijken of we haar pijnvrij konde krijgen want dat is in mijn optiek het belangrijkste.
Voor op equilibrium ijzers gezet met een zooltje tussen het ijzer (open onder de zool).
Zonder ijzers at de merrie haar pijnstillers zonder enige problemen maar na 2 dagen met ijzers weigerde ze haar pijnstillers en liep ze na 2 weken als een jong paard wat niets mankeerde.
Daarnaast zijn we begonnnen met het reigingen van haar lichaam en haar spijsverteringssysteem weer optimaal te maken.
Het gaat nu zo goed dat de DA het zelf niet wil geloven, afgelopen weekend heeft ze haar eerste rit in het bos weer gemaakt met haar verzorger, plannen om haar in te spannen zijn er ook.
En het mooiste van alles is dat ze heel erg content lijkt te zijn met het veulentje wat ze bij zich draagt.

Nu heb ik persoonlijk het liefst al mijn paarden gewoon lekker ijzerloos maar ik pas ervoor om een paard te laten lijden van de pijn.
Nu had ik dus 2 keuzes:
1 was geen ijzer en een paard met pijn dus laten afmaken.
2 ijzers, geen pijn, gelukkig paard wat waarschijnlijk nog heel wat jaren bij ons gaat doorbrengen.
Een andere optie was er niet in mijn optiek, paard met pijn wil ik niet, paard aan de pijnstillers wil ik ook niet.

De X-rays
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/Cas_Sholanda0001.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/Cas_Sholanda0002.jpg[/IMG]

En waar de dame nu gelukkig weer goed mee loopt.
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0661.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0655.jpg[/IMG]
[IMG]http://i20.photobucket.com/albums/b228/zahlina/IMG_0660.jpg[/IMG]

Mmm links weken niet.
X-Ray

van lennep schreef op dinsdag 22 juli 2008, 13:07:

Hi Esther

Vind het best wel lastig om jouw vraag zo goed mogelijk te beantwoorden omdat ik niet de gave heb om met mijn paarden te praten en dus ook niet exact kan beschrijven wat Shanon voelt, heeft gevoelt.
Maar even zoals ik haar ziekte beeld kan omschrijven.
Het is begonnen met pijn in haar zool, modder deed pijn, harde ondergrong deed pijn, daarna is ze door het ontlasten meer pijntjes gaan krijgen in haar hoeven en lijf.
Bij de eerste symtonen is ze gelijk in het stromende bronwater gezet om de doorbloeding te verbeteren en de pijn te verlichten en waarschijnlijk hebben we hier ook een onsteking mee verkomen.

plakijzer vind ik geen optie daar dan de hele hoefwand wordt gebruikt terwijl met het ijzer + nagels juist in het achterste gedeelte van de hoef beweging blijft zitten.
Hoefschoen was een optie maar niet haalbaar omdat Shanon deze 24/7 moet dragen om pijnvrij te zijn.
En ik moet er eigenlijk niet aandenken wat dit voor gevolgen heeft voor de hoef en het daarbij behorende been.
Het ijzer wat ze nu draagt is natuurlijk niet optimaal voor het hoefmechanisme maar het wordt nu meer bewogen dan bij een paard wat alleen maar stil staat van de pijn.

Om dit moment is het doel om meer hoef te kweken bij haar zodat ze straks misschien wel weer ijzerloos en pijnvrij kan lopen maar druk op de zool is een NO NO voor Shanon.
Ik baal best wel van de toestand waarin Shanon nu verkeert maar aan de andere kant geeft zij mij nu weer te kennen dat ze lichamelijk en geestelijk goed opweg is en eerlijk gezegt vind ik dat 100 maal belangrijker dan dat ik haar perse ijzerloos zil hebben

van lennep schreef op dinsdag 22 juli 2008, 14:50:


Voor haar was er geen verschil tussen de verschillende ondergrond in het lopen en de pijn.
In alle gevallen liep ze beroert en bleef ze het liefst gewoon stil staan.
Echt geen verschil gemerkt tussen zand, weiland en verharding.

De x-ray die we hebben laten maken van Shanons voet gaven aan dat zij al veel langer rondloopt met de kanteling van het hoefbeen.
Aan haar witte lijn was geen bevangheid te zien, de schade zichbaar op de foto's is al iets waar ze mee rondliep toen wij haar kochten.
Nagel was ook geen probleem.
Alles wat niet door de witte lijn heen gaat is minder belastend maar dat neemt niet weg dat met het vastlijmen je de hele hoef moet gebruiken wat weer niet bevordelijk is voor het hoefmechanisme.
Ik bestijd op deze manier niet alleen de symtomen als je bedankt hoe we met Shanon bezig zijn alleen kiezen wij voor een andere methode dan die op deze site wordt beschreven omdat Shanon daar niet pijnvrij mee rond kan lopen.
Nee wij hebben voor haar niet eenondergrond kunnen vinden waar ze beter op liep. Alleen in het stromende bronwater werden de pijn klachten minder maar om een paard nu permenent in het stromende water te zetten is ook niet helemaal de oplossing.
Modder liep ze niet goed op, grasland ook niet, verharding ook niet, los zacht zand ook niet.
Voor mij is een hoefschoen net zo iets als een voetbal schoen, je draagt deze als je gaat voetballen maar ze zijn niet goed op 24/7 op te lopen.
Met een hoofdschoen sluit je de gehele hoef op waardoor er verstikking kan onstaan, schuurplekken ect ect.
Hoefschoen straks als ze goed loopt op een bepaalde ondergrond en dan voor het rijden vind ik wel weer een optie maar zo ver zijn we nu nog niet.
Je hebt helemaal gelijk maar ik heb een keuze gemaakt waarbij het paard centraal staat en niet een theori.
Voor mij is het van belang dat Shanon pijnvrij en gelukkig door het leven kan, kan dit niet dan vind ik dat ik het aan haar verplicht ben om haar uit haar lijden te verlossen.
Het is in dit geval kiezen tussen een aantal niet zo leuke opties.

Achteraf gezien is dit bij haar altijd een probleem geweest.
Toen ze kwam stond ze rondom op ijzers, bij ons is ze er eigenlijk gelijk afgehaalt en dat ging altijd redelijk tot goed maar niette vergelijken met hoe ze nu met een zooltje er tussen loopt.

We geven het absoluut niet op, ik heb al heel veel geleert van Shanon en hoop dat ze nog een aantal wijze lessen heeft voor mij.
Tis een kei van een merrie!!!!!