Spirithorses schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 11:16:
> Ik ben niet echt een voorstander van hoefschoenen om de simpele
> reden dat het paard moet wennen aan lopen op steentjes e.d. Als
> je altijd hoefschoenen gebruikt passen de hoeven zich niet
> voldoende/snel genoeg aan aan de bodem en blijf je gevoeligheid
> houden.
Kan ik inkomen en ben ik het ook echt mee eens, omdat ik dit zelf in de praktijk ervaar. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen Isabella met pijn voor die wagen te laten lopen. Aan de hand kan ze steentjes en harde wegen omzeilen door gewoon in het zand te gaan lopen of in de berm, maar voor de wagen loopt ze altijd in het midden, dus daar waar in het bospad oa de meeste brokken puin liggen (althans hier bij ons).
En ja niet inspannen ... daarvan weet ik zeker dat OOK Isabella dat NIET leuk vindt als ze niet meer mee zou mogen op een ritje.
>
> Alleen, Ingrid, heb ik een beetje moeite met het volgende wat
> je schreef :
>> Tenzij jullie ook
>> echt tegen hoefschoenen zijn, omdat je dan weer een beetje
>> richting de ijzergedachte gaat denken
.
> Ehm, dat kun je toch niet vergelijken ? Als je bovenstaande
> leest en mijn mail vanochtend (nouja, vannacht) over
> schokdemping, dan zie je toch dat er een zeer wezenlijk verschil
> is ? Een hoefschoen is ter ondersteuning van de onbeslagen
> hoef. Een ijzer ter vernietiging.
Ook mee eens. Ik had zelf ook niet die vergelijking in mijn hoofd die jij nu aanhaalt, want als je het zo bekijkt klopt het helemaal wat je zegt. Ik dacht zelf aan bovenstaande punt; dus ter bescherming van de hoeven en hoeven die nooit 100% worden voor gebruik op harde weg als je altijd met schoenen rijdt. In dat opzicht lijken ze wat op ijzers. En bijkomend nadeel van hoefschoenen is dat het hoefmechanisme toch wat wordt belemmerd omdat ook in de schoen de hoef niet volledig kan uitzetten (is mijn idee). Maar omdat ze hooguit 4 tot 8 uur per week die schoenen aan zou hebben in totaal (en vaak nog veel minder) is het voor mij een verwaarloosbaar probleem. Hoefijzers hebben ze altijd onder en derhalve richten die in dat opzicht veel meer kwaad aan.
> De Ijslander van mijn goede vriendin Yvon heeft er een min of
> meer chronische
hoefbevangenheid aan over gehouden, ik heb me
> daar heel erg schuldig over gevoeld, want wij reden die dag
> samen.
> knip <
Allereerst sorry dat ik het hele verhaal heb weggeknipt, maar anders werd het zo lang. Enorm bedankt voor je voorbeeld. Waarom ?! Omdat ik nu pas begrijp wat Isabella mankeerde in de periode dat ze zo gevoelig liep. Ik wilde perse zonder ijzers, want vervloekte die dingen, maar liet haar normaal bekappen. Echter het ging toen dus keer op keer mis, iedere maand weer en dat maanden aan een stuk. Chronisch bevangen volgens dierenarts, maar op foto's niets te zien. Toen toch maar weer ijzers eronder omdat ik in 2002 nog niet van deze site had gehoord. Nu weet ik beter, maar kon het nooit verklaren wat het nu geweest was; maar dus toch die zwakke witte lijn ... dat heeft ze overgehouden van een echte aantoonbare bevangenheid.
Maar mede door je verhaal weet ik nu ook wel dat ik dus echt beter met die pony niet over de weg kan gaan draven zonder de schoenen aan. Daarmee zou ik dus zeker nog altijd kans hebben op het "oude" euvel. Dus ik blijf maar doen wat ik nu doe; met schoenen voor de kar, en zonder schoenen aan de wandel.
Nogmaals dank voor je antwoord; ik heb er echt wat aan gehad
.
Groeten,
Ingrid
Warboel
