Esther:
Pien: Es, dat vind ik wat te kort door de bocht....Het gaat er hier niet om dat je als mens dominant over een dier moet zijn en daarmee het dier behandelen alsof het geen bewustzijn heeft door het monddood te maken.... Het gaat om de rangorde binnen je eigen paardengroep, waarvan jij als mens ook deel uitmaakt. Ik zou mezelf nooit verheven willen voelen boven mijn paarden, toch spreek ook ik over natuurlijke dominantie, maar niet in de agressieve vorm....

Esther:
Pien: Ik kan me voorstellen dat dat zo voelt, ik herken het wel. Velen denken dat door je agressief dominant boven je paard te stellen je hem zo wel aan het luisteren krijgt. Als dat is wat men verstaat onder dominantie, voor velen zelfs uitgelegd als communicatie , zijn ze niet erg respectvol bezig.

Ja maar Esther, wat doet het paard in de kudde dan als ie wil dat een ander opschuift bij de waterbak? Dat is niets wetenschappelijks, dat is alleen maar kijken. Er is er altijd wel een lager in rangorde. Of mag ik nu helemaal niet meer over rangorde spreken ????

Esther:
En zo werkt het voor alle nieuwe methoden. Je begint met nadenken en vervolgens uitdiepen , daarna volgt de conclusie.

Esther:
Pien: Ja maar : Er zijn hier geen PN methodes, hooguit de methodes waarover wij van gedachten wisselen. Dat nodigt toch juist uit tot onderzoek?

Piet:
Pien : Ik heb dit eruit gelicht omdat ik het met je eens ben.

Piet:
Pien: Nou dat begint behoorlijk te lukken, er is een enorme bewustheids stroming op gang gekomen, dagelijks komen hier weer nieuwe mensen bij, en we zijn er nog lang niet, maar vergelijk deze manier van denken eens met die van 5 jaar geleden....Toen was er niets!
Onderrussen raak je zo gewend aan elkaar dat je ook wat dieper durft te gaan. En dan gaan de gedachten en de ideeen een stapje verder, dat heet bewustwording. Je kunt nou eenmaal niet de processen van mensen afzonderlijk versnellen, ieder kiest zijn eigen tempo.
(haha, zo zouden de mensen ook met hun paarden moeten omgaan, eigen tempo enzo....). Het enige wat je kunt blijven doen is aanreiken en je niet laten frustreren wanneer anderen daar (nog) niet aan toe zijn of daar een eigen gefundeerde mening over hebben.

Piet:

Keep on keeping on..... Groet, Pien

Pien:

Hihi, als je met dat in de maling doelt op mijn opmerking (zie boven) dan wil ik even toevogen dat dat niet is wat ik bedoelde, voor het geval je dat verkeerd opgevat hebt. Natuurlijk dien je van te voren te zeggen wat het plan is en het is dan aan de hoefsmid om daar al dan niet aan mee te werken... Ik wil even niemand tegen een hoefsmid ophitsen. ;)groet, Pien

e m kraak schreef op zondag, 19 september 2004, 14:11:

Is 'dominantie' nou opeens een vies woord ????

Dus als ik, als mens, mijn paard achterwaarts laat gaan, zonder te meppen, zonder tik met de zweep, dan is dit dominant en ongewenst ????

Maar paarden die mekaar bij de waterbak het licht uit de ogen trappen, dat mag wel..... Hoe heet dat dan?

Ai, om mijn paarden achterwaarts te laten gaan heb ik de druk verhoogd, keurig volgens de fasen van een van die omhooggevallen cowboys....
... Want ik maak het paard monddood door het mijn wil op te leggen.....Nee, ik heb haar niet gevraagd wat ze er zelf van vindt. Ik vond dat net wat veiliger omdat ze op de tenen van mijn zoon dreigde te gaan staan.......Ook ongewenst zeker

Eh...dat paard dat over je heen loopt om door het hek naar de wei te komen, die mag ik nu niet meer op zijn plaats zetten? Want dan ben ik agressief....

Of een andere : Ik heb vandaag bij een fjord uitgeprobeerd haar de ORS met een snoepje te leren, dat was mij hier op het forum aangeraden.
Ze deed het perfect, gelijk al. Maar ik heb daarna mijn handen vol aan haar gehad omdat ze vanaf dat moment totaal gefixeerd was op mijn handen. Op het irritante af.

Hoe had ik dat anders moeten doen? Nee, ik clicker niet en ik heb daar geen zin in. Hoe anders ? Want ik mag niet dominant overkomen he....

Groet, Pien........

Piet schreef op zondag, 19 september 2004, 23:19:


Ik citeer Inge:
<<<<<< De houding van je paard bij het voederen uit de hand is één van de symptomen die vertellen over je relatie. Ook dit gedrag past in het grote plaatje, dat van de rangorde en het natuurlijk gedrag. Nee, het alfapaard betaalt de andere paarden niet met worteltjes. Het is wél zo dat de paarden die hoger in rang staan het eerst eten, en het beste gras eten. Ze laten wel -of niet- toe dat de paarden die lager in rang staan mee komen eten.
Dat brengt mij nog op zo'n vooroordeel: voer is voor mijn paard geen motivator, omdat hij een prooidier is, en hij gras altijd tot zijn beschikking heeft .....>>>>>>>

Hmm...... rangorde....alfapaard....prooidier......
Wat dat voedsel betreft kan ik me er wel iets bij voorstellen. Pien

Spirithorses schreef op zondag, 19 september 2004, 23:45:


Dus toch dominantie.... Want je voedt je paard op niet te eten voordat jij het zegt....... Dat is toch gewoon leiderschap en niet meer ???? Pien

Piet schreef op maandag, 20 september 2004, 0:13:


Ach Piet, daar komen we toch niet uit.
Ik zie geen reden om mijn idee over leiderschap te wijzigen, ik heb geen probleem met mijn paarden en mijn paarden lijken ook niet erg te lijden onder mijn aanwezigheid en hetgeen ik van ze vraag.
Ik blijf het verstrekken van voedsel in relatie tot wat ik van mijn paarden vraag zien als een soort van ''omkopen" dus daarin verschillen wij van mening.
Verder indentificeer ik mij toch liever met die omhooggevallen cowboys, die de oude indianenmethodes in de praktijk blijven brengen.
Mijn paarden leven in een groep, en er heerst een strakke duidelijke sociale onderlinge rangorde. Mijn paarden werken voor mij, in ruil daarvoor bied ik hun comfort, voedsel, veiligheid en duidelijkheid. Zij geven mij veulens (hopelijk), ik betaal de dierenartskosten van het geld dat zij weer in de lessen opbrengen. Ik train ze, houd ze soepel, sleep met water en hooi, rasp hun hoeven, ruim hun mest, trek het kruiskruid uit de wei, repareer omheiningen....
Ik ben geen 24 / 7 onderdeel van deze groep, altans niet in de zin van een vorm van symbiose,ik ben een mens, zij zijn paard. Wel ontmoeten wij elkaar tijdens onze wederzijdse communicatie; een krabbel, een knuffel over en weer. Ik merk dat mijn paarden op mij gesteld zijn, ze hinniken als ze mij zien, ze komen vrijwillig naar mij toe, aan hun lichaamshouding kan ik zien dat ze blij zijn met mijn aanwezigheid.
Wat wil ik nog meer ????? Groet, Pien

Esther schreef op maandag, 20 september 2004, 8:03:


Ik ben niet boos. Wel geïrriteerd. Ik voelde me aangevallen toen Egon het had over 'die omhooggevallen cowboys'.
Ook ik ben er zo-een, en ik ben daar trots op, ik ben er trots op dat ik een eeuwenoude zeer paardvriendelijke en natuurlijke traditie mag hooghouden, daar ben ik letterlijk dag en nacht mee bezig.

Ik kan het moeilijk uitleggen, merk ik. Toch zal ik een poging wagen.

Ik heb moeite met de meer en meer theoretische discussies die hier gaande zijn op het forum. Ik kan dat allang niet meer volgen, dat heeft niks te maken met mijn intelligentie, maar het staat zo verschrikelijk ver af van mijn belevingswereld dat ik hier geen zin in heb, maar ik voel me , gek genoeg, wel gedwongen erin mee te gaan, omdat ik bang ben dat ik anders wat mis dat misschien wel verschrikkelijk relevant is.......

Als ik echter een probleem deel op het forum volgen er tal van wetenschappelijk onderbouwde colbertjasjestheorieën waar ik geen hol van snap. Los ik het echter niet volgens die manier op dan wordt er gezegd : Zie je nou wel........

Wat het echter wel in mij teweeg brengt is dat ik daardoor vet ga nadenken of ik nu zo kortzichtig bezig ben, en daardoor mijn eigen ontwikkeling in de weg sta, en dus het welzijn van mijn paarden en alle paarden waarmee ik werk, alsof ik achter de feiten aanloop....

Ik ben een mens uit de praktijk. Is er een probleem met een paard dan los ik dat op. En daar zijn tal van NH manieren voor. Dat is zo verchrikkelijk simpel..... Maar al dat gepraat........ Pfffffffff. Groet, Pien

Pien: Mijn paarden beloon ik graag en veelvuldig, tijdens elk moment dat ze iets goeds doen. Ik hoef maar 'good girl' te zeggen en de oortjes gaan naar voren. Wanneer ik iets van ze vraag dat ze een beetje eng vinden hoef ik maar 'it's oké' te zeggen en ze zouden bij wijze van nog door een brandende hoepel voor me springen (met name BD). Puur op stem of een aai. Geen clicker bij nodig. Ook ik kan me niet voorstellen dat de indianen op de prairie met een clicker zouden zijn gaan rondlopen als ze dat toen geweten hadden.

Toch is de manier van uiteindelijke beloning misschien wel vergelijkbaar.
Het 'good girl' bij mij lijkt op een 'yes' van jou, Piet.

Hierna volgt bij mij onmiddelijk rust. Naar mijn mening een van de belangrijkste beloningen die je je paard kunt geven. Hem met rust laten, na een goede galopwissel bijvoorbeeld, of wanneer hij de 'knik' maakt bij de ORS .....en niet eindeloos doorgaan..

Verder hangt het ervan af wat je van je paard vraagt. Het komt op mij zo circusachtig over als ik mijn paard bijvoorbeeld vanalles laat oppakken, knielen of apporteren, om te (laten) zien hoe ik mijn paard 'onder controle' heb. Ik denk dat dat mijn weerstand is. Ik ga niet verder dan wat mijn paarden en ik nodig hebben in het dagelijks leven, ik hou niet van die toevoegingen. Maarja, da's mijn mening. Groet, Pien

Tja, en toch voelt het zo, Egon.

Hahaha, ja goed he, ik zou willen dat wij zelf in die tijd wat commercieler waren geweest, ik had het best verkocht gekregen hoor.... . En al die onzekere paardenbezitters maar videootjes en programmaatjes kopen van een eeuwenoude methode die reeds lang beproefd was, ach, dat NH is al zo oud. Er waren alleen op een gegeven moment een stel commerciele jongens, meer niet....
Mijn paarden onderzoeken het, die zijn het levende gelukkige bewijs van dat de methode werkt.

Ja, ik vind je erg Marsiaans, dat weet je, daar hebben we het geregeld over. Maar ik waardeer het ook dat je je nu inzet om mij uit deze dip te trekken, dat vind ik weer heel lief van je. Mijn irritatie begint al te zakken hoor .
Ik ben moe, mijn paarden en ik werken ons op het moment even helemaal uit de naad, dus ik kon dat er net even niet bij hebben

Misschien kan ik maar beter wachten totdat jij het allemaal uitgezocht hebt , kom ik dan een bijscholinkje bij je volgen.... .
Dacht je dat ik daar niet mee bezig was ? Alleen misschien op een ander niveau.
Nadenken blijft een vereiste, alleen op grond daarvan kun je in staat worden geacht bewuste keuzes te maken.
Ach ja hoor, soms wil ik gewoon effe gigantisch z..ken....
Zand erover !!!!! Ik vind je weer lief. Pien

Caroline schreef op woensdag, 22 september 2004, 8:48:


Wat je ook nog zou kunnen doen als je het echt niet meer weet is Egyptische zalf gebruiken. Vies dik, brij-achtig bruin goedje, brandt op de huid ,mag alleen maar op straal en in straalgroeven gesmeerd worden, met handschoenen en penseel, niet in de kootholte of de huid. Plakt verschrikkelijk, dan stop je een stukje uitgeplozen henneptouw in die straalgroeve, helemaal diep erin prutsen met een stokje, je laat een friemeltje uitsteken, het blijft geranandeerd zitten. Elke 2 dagen vernieuwen. Ik vrees echter dat daar ook formaline inzit, maar het is speciaal voor hardnekkige gevallen. Te koop bij de dierenarts.

Dan nog een andere vieze : Hoef uitspoelen met verdund bleekwater, geen chloor. Maar ik weet niet meer in welke verdunning. DE cowboymethode.

En nog een : Dat "hoof and sole hardener", blauwe spul voor schapenhoeven, zit in spuitbus, heel makkelijk te verwerken, is een soort blauw schuim. Er staat nota bene met koeienletters op dat er formaldehyde inzit, maarre : erg goede resultaten mee behaald. BD heb ik indertijd gekocht met hardnekkige rotstraal, en na maanden van aanklooien hielp dit het beste, in combinatie met stralen open snijden zodat er lucht bij kon. Heb ik alleen gebruikt als ik controle verloor over de rotstraal, dus uiteindelijk maar een paar keer.

Voor alle middelen geldt : Als je er verder niks bij doet, je zo weer terug bij af bent. Je zult iets aan de bodem moeten doen : Rotstraal komt door een bacterie, wij hadden het idee dat dat op een gegeven moment zelfs in de modder in de wei zat, het was toen een sompig natte winter zonder vrieskou, alle paarden hadden er last van.

Daarnaast een correcte hoefverzorging. Geen smeerseltjes zoals vet en teer gebruiken (sluit af) , de straal heeft juist zuurstof nodig om de bacterieën te doden. En doorbloeding van binnenuit in de vorm van natuurlijk bekappen, en veel bewegen, en dan bedoel ik niet rijden maar beweging in rust en ruimte. Als je niet onder die stal uitkunt, denk dan eens tijdelijk aan een andere bodembedekking, zaagsel misschien, ook al is dat niet ideaal.

BD is erg mok en rotstraalgevoelig geweest en het enige dat echt afdoende geholpen heeft kwam pas op het moment dat ik haar dag en nacht de ruimte heb gegeven. De rotstraal is nooit meer teruggekomen en ze heeft nu keiharde hoeven met een mooie open straal.
Tot zover mijn smerige bijdrage.... Succes ermee, Pien

Frans, Ilona, help me eens op weg :
BD stond vandaag te bibberen in regen en wind. Weer helemaal afgekoeld zoals andere jaren. Heb haar een berg hooi gegeven en haar naar binnen gelokt maar ze stond natuurlijk na 5 minuten weer bij haar vriendjes in de regen te shaken. De anderen hebben nergens last van, en in haar eentje gaat ze niet binnen staan. Heb haar geen deken opgedaan omdat ik dat wintervachtje wil kweken maar ik vind het toch moeilijk. Dit is al het 3 e jaar dat het zo gaat. Het kost haar iedere keer weer zoveel energie. Jij zegt altijd dat dat bibberen maar tijdelijk is. Hoelang moet ik dit aan zien ? Hoe gaat dat nu bij jullie paarden ? Groet, Pien

Martien van Schubert schreef op zaterdag, 25 september 2004, 21:17:


Wel hoor ! Een van de beste op natuurlijk bekappen gebied woont nog geen 30 km van jou af.
Raf Anteunis is een Strasser hoofcare specialist die jou op weg kan helpen en je bovendien de juiste info zal geven. PB mij maar voor zijn adres. Groet, Pien

Martien van Schubert schreef op zaterdag, 25 september 2004, 21:49:


....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Persoonlijk Bericht