Liesbet schreef op maandag 28 januari 2008, 11:03:

Mee eens! Juist onder de 'mindere' dieren zoals vissen zit heel veel leed... Als je goudvis in die leuke ronde kom dood gaat koop je toch een nieuwe?! Vissen hebben zowiezo geen gevoel(ens) dus wat maakt het uit? En het leed onder de zogenoemde 'voederdieren' zoals muizen, ratten, insecten maar ook cavia's en konijntjes (tis maar hoe groot je slang is...) is echt enorm. Omdat ze toch puur voor voer gefokt worden is het helemaal niet belangrijk hoe zij hun korte leven door moeten maken!

Hoe lang (okee; is een Chinees...) wordt er al info over de aanschaf en het houden van dieren gegeven? Al tig jaar! En helpt het? Niet echt, er blijven mensen die gewoon de verkeerde instelling van huis uit (want bij de opvoeding begint het) mee hebben gekregen en om de één of andere reden er gewoon niet aan willen. Geldt ook voor het opvoeden van kinders trouwens...

Net als het feit dat oorlog alleen verliezers opleverd...

Zolang de mens het idee heeft dat hij alleen rechten zonder plichten heeft (of een verkeerd inzicht heeft wat de plichten betreft) wat andere levende wezens aan gaat blijft het: "The Never Ending Story"..........

kokopelli schreef op donderdag 22 april 2004, 0:15:


Mijn vroegere bijrijdstertje Carmen sprong op Mike zelfs met mijn Western Barefoot! Geen probleem al is een Western zadel vanwege de knop ietsie minder geschikt om hoge sprongen mee te maken... Dit waren sprongen van ingeschat zo'n 70 cm.

Om het drukverdelings probleem wat te verminderen heb ik uit een grote 1 mm dikke witte kunststof plaat de bij de Grandeur pad behorende schuiminlays overgetrokken en uitgeknipt met een alles-schaar. Deze kunststof plaatjes zitten nu tussen het zadel en de schuiminlays van Grandeur in geschoven. Je houdt de schuiminlays dus aan de kant van je paard.

Hierdoor wordt de druk beter verdeelt en worden de drukpunten bij de beugelophanging ook minder erg. Als ik Peppermint uiteindelijk ga rijden zal ik bekijken of ik nóg zo'n paar kunststof plaatjes ga toevoegen. Passen er nog bij...

Opstappen was wel eens een probleem, wat aan mijn gewicht en stijfheid lag. Mike is ongeveer 1.60m schofthoogte... Sinds ik ziek werd en 20 kilo kwijtraakte werd opstijgen een stuk makkelijker
Maar toch gebruik ik het liefst een opstijghulp. Bij ons op stal hebben we een trappetje staan. Opstijgen vanaf een hulpje is én beter voor je paard, én beter voor je zadel.
Peppermint zal zeker niet groter worden dan 1.50m dus bij haar is opstijgen een makkie.

Overigens mijn Western Barefoot door de jaren op verschillende typen paarden gehad (draver, draver x NRPS, Welsh Cob, Criollo, Quarter) en met geen één paard problemen gehad wat de ligging van het zadel betreft! De Criollo had de hoogste schoft maar niet té. Ik vermoedt dat er alleen problemen zullen zijn bij een paard met erg veel schoft al kun je in de huidige Barefoots zadelboogjes kopen in verschillende maten...

Mijn zadel wordt overigens op zijn plaats gehouden door een anatomisch gevormde Neopreen/leer met elastiek singel.

Komisch verhaaltje wat flexibiliteit van een Barefoot betreft:
Ik nam Carmen met een vriendinnetje, samen op Mike in het Western zadel mee op een wandeling buiten. Tijdens een stop waarbij Mike mocht grazen zag ik vlak bij Mike's hoef een klein kikkertje waardoor ik voor kikkertjes leven vreesde. Ik probeerde het kikkertje te pakken en de twee meiden bogen allebij mijn kant op om mee te kijken.

Ineens had ik twee 13 jarige meiden op MIJN rug! We waren vergeten nog een keer aan te singelen en het zadel gleed zijwaarts en hing aan Mike's rechterkant.... En Mike? Die graasde doodleuk verder alsof er NIETS aan de hand was!!! Hilariteit alom! Ik denk dus dat het hem geen ongerief bezorgde.... Bij een zadel mét boom was het denk ik vervelender geweest voor hem juist vanwege die harde boom.

O.... het kikkertje heeft het trouwens overleeft hoor! Nadat ik die 2 giechels van mijn rug gewerkt had kon ik het beestje naar de sloot verplaatsen.

Frido schreef op woensdag 19 mei 2004, 15:04:


Dat is een consequentie van boomloos: vooral als je altijd op een dressuurzadel mét boom hebt gereden b.v. ben je door dat zadel in een bepaalde houding gedwongen. Dit door alle vaste delen: diepe zit, hoge lepel, rechte kniewrongen... Op een boomloos zadel heb je daar geen steun aan: je moet dus opnieuw onafhankelijk leren zitten. Ikzelf kom van Western zadels mét boom af en daar zit je al een stuk ruimer op en leer je al beter onafhankelijk te zitten. Daarom had ik alleen in begin even wat gewenning nodig met eventueel lichtrijden. Dit omdat ik dat met Western rijden indertijd op de manege niet gewend was. We zaten bijna altijd door in draf.

Nou heb ik aan mijn Western Barefoot natuurlijk Fenders (ook nog de brede versie) hangen... Dat scheelt ook een stuk wat het rustiger liggen van je benen betreft, omdat Fenders een groot oppervlak hebben schuiven ze veel minder heen en weer (heel belangrijk tijdens het werk van cowboys met vee b.v.).

Heb jij nu Engelse beugelriemen zal dat i.c.m. het opnieuw hervinden van je balans wat moeilijker zijn. Dat is ook de reden waarom een vriendin van mij de smalle Fenders heeft gekocht voor haar 'gewone' Barefoot. Ze had daar standaard Engelse beugelriemen aanhangen en ook moeite haar benen stil te houden...

Wil je echter dressuur rijden heb je minder aan Fenders omdat je er minder subtiel beenhulpen mee kunt geven juist door de stabielere ligging.

Isabel van der Made schreef op zaterdag 26 januari 2008, 0:15:


Ik ga hier even op reageren en heb zeker ook recht van spreken...
Op mijn 26e ben ik 's avonds op weg van motorrijles naar het treinstation aangevallen en onder dwang met een 'Rambomes' verkracht. Dit door een geflipte kerel waar de recherche al achteraan zat.

Omdat ik net van motorrijles kwam liep ik heel kuis in een zwarte spijkerbroek met zwart spijkerjack en zwarte laarsen aan. Geen korte rokjes en zeer 'blote' t-shirtjes dus

In tegenstelling tot veel verkrachtingsslachtoffers hier in Nederland ben ik super behandeld door de zedenpolitie!!! (Kan iemand zich de later verboden 'Zaanse Verhoormethode' nog herinneren?)

Enkele weken later hebben ze de dader opgepakt. Ik was één van de eerste slachtoffers die iets in de rechtzaal (te Haarlem) mocht zeggen tegen de dader, wat ik overigens niet heb gedaan omdat ik niet durfde.
Dader kreeg gevangenisstraf met aftrek van voorarrest natuurlijk en daarna TBR (Ter beschikking van de regering).

Ik weet nog dat ik 's nachts vanuit het ziekenhuis werd opgehaald door mijn oudste zus en haar man en de nacht daar doorbracht. De volgende dag wilde ik toch graag naar huis en een vriend heeft een aantal extra sloten op de voordeur aan gebracht. De rechercheurs zijn enkele malen bij mij thuis geweest en toen ik hen vroeg of zo'n dader na zijn straf wel eens wraak op zijn slachtoffers nam antwoorden zij dat dat eigenlijk nooit gebeurde. Zij legden mij uit dat zo'n zedendelinquent (mits een bekende van het slachtoffer wat veel vaker gebeurd!) niet een specifiek slachtoffer uitzoekt. Deze pakt wat hem 'voorgeschoteld' wordt. Kleding, kleur haar, knap of lelijk, het maakt hem niet uit. Het gaat hem om de kick van het hebben van totale macht over zijn slachtoffer.

Maar goed om even korter te gaan dan mogelijk is: Eddy heeft sec gezien gelijk! De statistieken geven aan dat mensen die al eens eerder als slachtoffer in een relatie hebben gezeten eerder geneigd zijn tijdens een nieuwe relatie weer in zo'n zelfde situatie terecht te komen!

Een voorbeeld is mijn oudste zus. Haar eerste man mishandelde haar. Een vriend daarna sloeg haar ook. Nu is ze al jaren getrouwd met een op zich okee kerel maar wel weer een man die behoorlijk veel invloed over haar heeft maar gelukkig voor zover ik weet geen losse handjes heeft!

Mijn zus klaagde ook altijd dat de 'bitches' (van dat kaliber vrouw ben IK dus... ) van vrouwen wel altijd leuke mannen hadden (die ook bij hen bleven) en dat zij de verkeerde trof wat uiteindelijk ook altijd weer stuk liep. Mijn zus is een erg afhankelijk type vrouw. Toen zij 'alleen' was (had van haar eerste man een dochtertje) wilde ze ook altijd graag dat ik kwam logeren, ze had een grote hekel aan 'alleen' zijn. Ik daarentegen juist niet. Ik kan mij prima alleen vermaken! Dochtertje werd in die periodes ook altijd bij mij of mijn moeder afgeleverd zodat mijn zus kon uitgaan (lees: op mannen jacht). Overigens is mijn zus verder een schat van een vrouw hoor! Tis niet allemaal negatief....

Ook heel opvallend: mijn zus heeft nog jaren nachtmerries gehad door haar eerste huwelijk! Dan werd ze midden in de nacht gillend wakker!!! Ik heb na mijn verkrachting nooit maar een seconde over die affaire gedroomd! Zodra ik merkte dat de verkrachter me liet leven en niet dat mes langs mijn keel haalde na afloop was de verkrachting voor mij direct 'afgesloten'. Ik was in leven gelaten en dat was het allerbelangrijkste!!!!
Natuurlijk heb ik er wel wát dingetjes aan over gehouden maar niet zo ernstig als veel andere slachtoffers...

Maar om weer even op het fenomeen 'slachtofferrol' terug te komen; het HOEFT dus niet zo te gaan, als het slachtoffer de vicieuse cirkel maar weet te doorbreken!

Isabel van der Made schreef op zaterdag 26 januari 2008, 0:15:

Allereerst: wat vrezelijk!!!!! Maar is je moeder vermoord door een bekende of een vreemde?