Piet schreef op vrijdag, 27 augustus 2004, 17:11:
> 10556 is het nummer waaronder ik een berichtje heb
> geschreven en naar aanleiding daarvan een vraag gesteld. Het
> was maar een klein verhaaltje en ik kan me voorstellen dat
> het in de stroom van discussies aan de aandacht ontsnapt
> is. De vraag is eigenlijk nogal wezenlijk voor me. Daarom,
> lees het nog eens en als iemand een antwoord weet, graag!
> Piet
> "Zo kom je trainen met die kwajongen" Dit waren de woorden van mijn
> vader, waar shiny in de wei staat. Wat bleek: hij had vanmorgen als een
> gek door de enorme plassen in de wei lopen dazen. Dwars erdoor in galop
> en in draf. Spetters overal, snuiven en bokken, hij vond het prachtig.
> Terwijl ik hem tijdens een wandeling alleen met geduld door een plas krijg.
> Misschien het gevoel dat hij moet omdat hij vast loopt? Heeft iemand hier
> een verklaring voor?
Volgens mij heeft niet te maken met gebrek aan vertrouwen in jou, hoor Piet. Ik probeer het meer te zien in het licht der functionaliteit:
In principe vertrouwt hij een plas water niet zo errug, want eh... als jong paard ben je frivool en onervaren. Dus alleen met moed, beleid en trouw van een kuddeleider (baasje) durft hij er wel doorheen.
Maar dan... krijgt het jonge dier last van "kriebels" en MOET er koste wat het kost gerend worden. Adrenaline jaagt door zijn bloed. Hij ZIET die plassen niet eens!! Geen tijd om te focussen, alleen maar rennen. Modder en water voelt hij niet eens!
Ik ben ervan onvertuigd dat er tijdens psychische of fysieke stress een bepaald hormoon wordt vrijgemaakt (adrenaline? corticostroiden?) dat zorgt voor een tijdelijke verhoging van externe (pijn)prikkel-drempels, waardoor een dier in het vuur van het spel zelfs eventuele verwondingen niet worden bemerkt.
In het wild lijkt me dat ook best functioneel: stel je bent een paard en je moet op de loop voor een flinke leeuw. Dan redt je het toch niet lang als je niet die relatief kleine angsten laat maskeren door het allerbelangrijkste: je leven?
maar wij willen natuurlijk weer het andere uiterste: dat het paard braaf, zonder stress door de plassen stampt. En dat gaat je ook lukken hoor.
groeten
solita