Huertecilla schreef op donderdag 17 november 2005, 19:39:


Dus langer halstertouw , dat is dan al de open deur voor Namkje want ik zorg altijd wel dat als het eng gaat worden er niets kan gebeuren dus ik duik even een akker op of een weiland in.Met autoos hoefd dat niet meer
, dan kan ik gewoon doorlopen met een losjes hangende lijn.
Ik denk dat Karin een juist woord schrijft over de basisopvoeding etc.En zover ben ik nog niet met haar. Mag nog niet overal aanzitten[vooral de uiers wil ze niet] en ik vind dat ze nog geregeld schrikkerig reageert als ik haar aanraak , ze verstijft dan even.
Als ik haar borstel is dat een stuk minder.
Ik denk dat het goed zou zijn als ik eerst nog meer aan het vertrouwen ga werken voordat ik haar met te enge dingen confronteer.
Het valt me van mezelf op dat sinds ze 24/7 buiten zijn ik ze niet zo snel pak om even te borstelen en aan te raken.Ik heb ook nog geen duidelijke beloning voor haar gevonden.Even krabbelen of aanraken is voor haar nog geen beloning.En mijn Goed zoo! komt ook nog niet echt over geloof ik. Misschien voer??Heb ik nog niet geprobeerd omdat ik bang ben dat ze dan te opdringerig word.
Wat ik wel merk is dat Namkje juist naar binnen valt als het ware en mij dan omverloopt , maar mijn fout was dan ook dat ik haar voor mij liet staan door zelf een stapje naar achteren te doen, waardoor ik het idee had dat ze kon kiezen waar ze naartoe zou gaan , maar ze valt dus naar binnen.
En van dat ritme klopt echt , alleen ik ga sloffen en Namkje komt er dan soms struikelend achteraan , heel grappig om dat te merken!
En jij 'zent' ik zeg , hheeehheeeeeee of ik zucht een keertje heel diep en hardop maar dat zijn eigenlijk de dingen om mij rustig te krijgen , waardoor ik hoop dat het overslaat op Namkje.

leuk hoor zulke verhalen en ook leerzaam!!!

Groetjes Esther

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 16:44:



:)
Ach, je paard moet leren dat hij iets moet doen om een beloning te krijgen en dat jouw yes betekent: Ja! dit deed je goed en daar krijg je dan ook een beloning voor. Dat hebben ze heel snel door. Dat staat allemaal in het boek van Inge. Ook wat je moet doen om te zorgen dat je paard niet gaat bedelen. Het is allemaal niet zo moeilijk.
Eigenlijk kun je het in alle situaties toepassen, van verkeersmak maken tot zadel accepteren, maar ook bij het rijden.
Vorige week nog een clinic bijgewoond. Een dressuurpaard was als truukje aangeleerd dat hij het hoofd in de zo gewenste stand moest houden zodat het leek alsof hij goed liep. (Wat je natuurlijk niet zelden ziet). Dat deed hij perfect ..... maar bleef net zo hard op de voorhand lopen als wanneer hij zijn hoofd bij wijze van spreken in de lucht had gehouden, hij werd geen centimeter korter.
Heel af en toe gebeurde het, wanneer hij het hoofd wat minder diep en gebogen had, hij wel beter de achterbenen onder het lichaam bracht. Die momenten zijn dan goed voor Dan gaat het paard denken van hee?? Als ik zo doe hoor ik niks, krijg ik ook niks, maar als ik zo doe hoor ik de belofte van een beloning...... weet je wat? Dat ga ik vaker doen :)

Goed he, ik kan redelijk clikkeren en hoefies bijhouden enzo, nou weet ik ook nog wat een paard denkt haha.

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 20:33:



Heb je het boek van Inge Teblick al?? Zal een goúdmijn voor je zijn en het is érg gunstig geprijsd. Het 'bijt' ook met geen enkele andere methode. Sterker nog, het voegt een positieve toon toe aan wat je ook maar aanhangt.

Hoi, ik heb een vraagje:
Waren jullie paardjes als veulen ook al bang voor verkeer, of is dit later pas gekomen?
Ik ga namelijk met mijn veulen (6 maanden) ook wel eens wandelen, maar die kijkt niet op of om naar auto's, busjes, trekkers, of vrachtwagens. Dus ik vraag mij de hele tijd af of dat zó blijft, of dat die angst er plotseling is als ze wat ouder wordt...

Groetjes, Trea