Trudy schreef op donderdag, 10 maart 2005, 19:37:


Hoi Trudy

Als je haar eerst een dag of wat zelf laat kiezen kun je daarna rustig weer op de verharde weg gaan lopen. Ik heb uit al jou bijdrages het idee dat je veel met Vrean wandelt en dat lijkt me prima. Gewoon goed opletten of ze er last van heeft.
Als ik bij Fengur zijn steunsels bijsnij doe ik dat na het rijden. Dan duurt het minimaal een dag voordat we weer op stap gaan en dat is tot nu toe altijd goed gegaan.


Ik zou je hier geen zinnig antwoord op kunnen geven. Het enige wat ik kan bedenken is dat wanneer ze zonder stro geen vochtophoping krijgt je het dan beter zonder stro kan doen. Misschien beperkt het stro het hoefmechanisme net zoveel dat ze daarom wat vocht vast gaat houden?

Groetjes Karin

Nee natuurlijk niet, mij ook niet, het blijven paarden die daar door toedoen van mensen moeten zijn en niet een eerlijke kans krijgen.
Het is alleen zo dat in begrazingen waar paarden van particulieren staan er zoveel makkelijker iets aan te doen is. Ik heb alle mails zitten lezen die er inmiddels hier voorbij gekomen zijn en het zit allemaal niet eenvoudig in elkaar.


Klopt wij hebben daar op school ook wel eens een discussie over gehad (na een film over de konickspaarden, zijn erg mooie paardjes!). Maar was ook een eindeloze, nergens toe lijdende discussie.

Groetjes Karin

Bij de ijslanders word vaak met ijzers als gewicht gewerkt om de gangen zuiver te krijgen.
Van de zomer heb ik op stage 3 paarden ingereden. Tegen de tijd dat we aan de tolt gingen werken werden voor de ijzers eraf gehaald en achter nieuw beslagen met 8 mm ijzers. Dit is om het makkelijker te maken voor de paarden om de takt van draf te doorbreken naar een viertakt.

Ik persoonlijk vind dat dat ook zonder ijzers kan, even voor de duidelijkheid. Maar goed, dat is een reden waarom een paard alleen achter beslag kan hebben.

Maar ik denk dan ook aan knie-problemen ed, waarvoor naar ijzers gegrepen word.

Groetjes Karin

Ons wel, want onze hond is een watje

Maar je hebt gelijk, mensen snappen het niet. Na al mijn verhalen en foto's krijg ik nog steeds opmerkingen van de familie. Met de sneeuw ook nog. Je hebt hem nú dan toch wel binnen gezet he. Want ja die sneeuw was wel heel zielig vonden ze. Wat de familie betreft maak ik me er maar niet meer al te druk om. Ze gewoon elke keer weer dat een paard buiten met vriendjes hoort en niet in een (gouden) gevangenis.
Bij anderen kan ik me er wel druk om maken, maar ook dat toch maar voorzichtig dingen brengen. Op een emaillijst heb ik afeglopen week wat met iemand gekletst die twee wedstrijdpaarden heeft. Die staan de hele dag samen buiten op de paddock en ze rijdt niet alleen maar in de bak (waarmee ik heel kort aan probeer te geven dat ze de paarden niet geheel als fiets beschouwd), maar ze was nogal verbaasd over een van mijn ouwehoer verhalen (over Fengur die zo leuk de parkeerplaats bij het bos wilde verkennen). Dat zij dat nooit had, omdat ze zo serieus was tijdens het rijden. Na wat heen en weer geklets gaat ze nou eens met in en uitstappen proberen alles los te laten (in haar hoofd). Ben heel benieuwd waar dat toe gaat lijden, ik hoop dat ze gewoon een klein beetje dichter bij haar paarden komt, lijkt me heel mooi.

Het blijft moeilijk en heel frustrerend soms.

Groetjes Karin

Precies!

In de natuur gaan dieren ook dood, en lang niet altijd even prettig. Maar niet omdat mensen teveel dieren in een te klein omheind gebied neer hebben gezet en vervolgens over natuur ouwehoeren.

Mensen kunnen nergens met hun handen vanaf blijven. Moeten overal de baas over spelen. Als ze het hek weghalen en er geen dieren neerzetten die er niet (meer) horen, dan mogen ze van mij over natuur praten en weigeren bij te voeren in de winter. Anders niet.

Groetjes Karin