van lennep schreef


Veel hangt of staat met hoe je zelf in je vel zit, hoe zeker je bent, of je je emoties los kunt laten en dat paard páárd laten zijn.
De momenten dat je zelf kwetsbaar, bang of onzeker bent zijn nooit goede trainingsmomenten.

Als je volgens een van te voren vastomlijnd programma werkt kan het zijn dat je je zo gaat verdiepen in dat programma waardoor je de signalen van het paard niet meer voldoende oppikt (vaak gezien bij het Parelli programma) dus niet meer kunt inspelen op de behoefte/signalen van je paard op dát moment. Dan wordt het te technisch, daar is niemand meer bij gebaat (en de methode schiet zijn doel voorbij).

Sommige trainingsmomenten gaan onverwacht snel, andere momenten lijken eeuwig te duren, het is de kunst om niet ellenlang te blijven hangen in iets, dat is Saai en Dodelijk voor je programma, bovendien verlies je zo de aandacht van je paard. Te snel is ook niet goed, dan sla je al gauw stappen over en denk je dat het lekker gaat maar in werkelijkheid ga je voorbij aan belangrijke momenten.

Dat is waarom ik altijd roep dat ik 'op gevoel' train, ik houd me heel erg bezig met wat dat paard die dag, op dat moment aan mij laat zien en daar speel ik op in. Soms betekent dit dat ik iets anders dat ik gepland had laat vallen omwille van iets anders dat mij die dag aangereikt wordt door dat paard.

Een paard geeft heel veel signalen, je moet alleen in staat zijn ze op te pikken

Groet, Pien

jan seykens schreef op maandag 20 oktober 2008, 23:25:


zou kunnen Jan, zal overmorgen eens surfen en kijken of ik het terugvind en er een naam kan op kleven.

Tja het was idd het lot dat hij bij ons terecht kwam, dat konden we allemaal niet meer negeren, denk ik. Bedankt allemaal voor de leuke reacties. Het is steeds spannend om er een nieuw paardje bij te hebben. Amaroc voelde vandaag op buitenrit zo vertrouwd aan. Ik ken hem nu eindelijk door en door en omgekeerd ook. En nu stort ik mij geheel terug op zulk een avontuur (ik vergelijk het met een rollercoaster). Maar al die moeilijkere momenten met Amaroc ... ik zou ze voor niets of niemand willen inruilen en ik kan hem nu niet meer missen. Enno zal net hetzelfde verhaal worden, denk ik.
Ik ga nu maar even slapen, want morgen om 10u in Merelbeke voor eerste lesdag Fysiotherapie van de huisdieren

Cindy

PS ik had Enomorado geschreven blijkbaar maar het is EnAmorado
Begint hier verwarrend te worden al die namen ...; vergis me zelfs nog steeds met Namoro, het paardje van Vicky Nu zie ik zelfs dat ik er in de onderste lijn zelfs EnodorDado of zoiets van had gemaakt .... oeieoei en toen zat ik nog maar aan de koffie
Enno dus!