Ze hadden ons gewaarschuwd dat zeker nu in het midden van de cursus en met het beginnen rijden er wel eens frustraties en emoties zouden kunnen bovenkomen. En dat was ook zo, alleen had mijn paard er niets mee te maken! Ondanks dat ik hier en daar soms te horen krijg dat Zap niet gemakkelijk is heb ik met hem nog geen last gehad, het snoepie. Nee, het zit in andere dingen.
Het begon gisterenmiddag toen we een optional workshop hadden over omgaan met angst. Leek mij (en vele anderen) zeer interessant, dus allen daarheen. We kregen eerst verteld dat het een soort experiment was (dat doen ze wel vaker, de zesweekstudenten vorig jaar hebben bv. mee de cradle bridle uitgeprobeerd) en toen kwam een zekere Auriella (
www.unlimitedmind-power.com ) aan het woord, een
parellistudente die dus workshops doet over angst. Release & Replace heet haar techniek. Het begon nog goed, met uitleg over hoe bepaalde gedachten je tegenhouden om alles te doen wat je zou kunnen (limiting beliefs), maar toen het steeds spiritueler werd, ze nog net niet claimde van kanker te kunnen genezen, dat bijziendheid te wijten was aan het niet willen zien op afstand of zo... toen begon het op mijn zenuwen te werken. En god kwam er ook nog ergens bij natuurlijk. Ik hoop dus maar dat het bij een eenmalig proefproject blijft, want voor het eerst kreeg ik een sektegevoel... Ik ben natuurlijk niet de enige sceptische ziel, gelukkig. En ik doe mijn best om het positief te bekijken, in de zin van 'hoe interessant dat ik dat soort dingen ook eens kan meemaken', en het is niet allemaal slecht en die Auriella is best een vriendelijk mens die het goed meent veronderstel ik.
En dan deze morgen, we worden al twee dagen aan het handje gehouden in een cursus die normaal gezien toch over rijden gaat, we hadden dus nog niet op ons paard mogen zitten, en dan kregen we deze morgen nog eens praktijkherhaling van de indirect en direct rein. Allemaal op een rijtje rondlopen met ons 12f touw in de hand bij wijze van teugels en allemaal samen oefenen: hand omhoog, trombone, hand naar powerposition, vingers sluiten en naar navel brengen, omdraaien, directe teugel... djeezus. Ze hadden er ons het liefste nog een liedje bij laten zingen ook. Komaan, dat is pre-level 1 stuff! En level 1 gehaald hebben was toch wel een prerequisite voor deze cursus, laat staan dat de meesten hier (zeker die van overseas met instructeursambities) al dicht tegen level 3 zitten. Pfoe. Dat ze het even herhalen, tot daar, maar dat dat een half uur moet duren, met heel dat dansje er bij... het was ook een beetje de manier waarop.
Zo! Daarmee zijn de frustraties ook weer van mij afgeschreven!
Vanmiddag heb ik dan eindelijk op mijn paard gezeten! Dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Eerst moet je paard OK zijn om op te zadelen. Dat wil zeggen dat hij aan de lijn (van op de grond dus) in een rustig ritme kan stappen, draven en galopperen, en ook datzelfde over een sprong. Dus in stap de sprong naderen, erover, en nadien weer verder in stap en niet wegspurten of zo. Circling game dus eigenlijk met don't change gait en don't change direction. Maar ook dat hij op ieder moment in connectie blijft en dus op minimale vraag terug naar jou komt en niet als een gek blijft rondrennen. Dan moet je zien dat je paard OK is met het zadel, namelijk dat je hem er naartoe kan sturen en dat hij eraan wil snuffelen (of bijten of testen met zijn hoef, best toch een beetje opletten dus met nieuwe zadels - daarom dat voor jonge paarden oude zadels gebruikt worden omdat die dat in het begin allemaal mogen) en je paard moet willen meewerken om gezadeld te worden, dus blijven staan zonder vastgebonden te zijn, en opzijstappen als je dat vraagt. Oef. Dan is je paard gezadeld, moet je weer gaan testen deze keer met zadel, of hij in de drie gangen rustig en attent kan blijven, ook over een sprong. Warm up strong to ride soft' zeggen ze. Niet met de bedoeling het paard fysiek af te matten, wel om te kijken of hij mentaal en emotioneel OK en bij jou blijft als er wat snelheid en energie aan te pas komt. Stel namelijk dat je op je paard zit en er komt plots een kudde tractoren aangeraasd ofzo en hij schrikt en schiet weg, dat je dat opvoorhand al gesimuleerd hebt van op de grond en dat je weet dat hij ook op snelheid nog naar jou kan luisteren. Gisteren heb ik Zap (aan de 45f lasso) in een rengalop van een afsprong doen springen, en bokte hij inderdaad, en snorten, ik kon hem geen ongelijk geven. Dat zou ik dus eigenlijk ook nog goed moeten krijgen als ik zou plannen over ongelijk terrein te gaan galopperen. Vandaag heb ik maar simpel galop op een klein cirkeltje over een medium size boomstam gevraagd, was prima, dus kon ik gaan opstappen vond ik zo, waarbij ook weer geldt dat het paard er voor moet willen blijven stilstaan, zoniet, heb je geen toestemming om op te stappen. Zap is een braaf beest (met mij dus toch) en dus heb ik op zijn rug heel de ranch rondgetoerd, gezellig moseyend van graspol naar gele klaver (in stap, dat was de opdracht immers). Dat was wel raar, zo op een vreemd paard, rare bewegingen die ik niet gewend ben, niet goed weten hoe gevoelig hij is of niet. En dan nog meteen een buitenrit eigenlijk, weg van andere paarden, stukken waren we heel alleen, ik zie het goed zitten met hem! En hij dus denk ik ook met mij.
Warboel
