Hoi allemaal,

Ik zit intussen al meer dan twee weken in de ranch van Pat en Linda Parelli, Pagosa Springs, Colorado, USA voor zes weken cursus. Tijd voor het forum heb ik niet echt, maar ik wil jullie wel mee op de hoogte houden, dus ik zal proberen hier regelmatig mijn verslagen te posten. Ik kan al meteen gaan copy-pasten uit de e-mails die ik al naar het thuisfront heb geschreven!

Het is hier in 'Parelliland', Pagosa Springs Colorado vooral heel erg mooi. Bergen, bossen, eekhoorntjes, kolibries, paarden (ook mountain lions en beren en reeen enzomeer, maar die heb ik nog niet gezien) warm en droog. Ons logies is super, ik had het slechtste verwacht van een 'cabin' met twee stapelbedden, maar er is voldende ruimte, de bedden zijn groot, de matrassen heerlijk. Het eten (three square meals a day!) is ook al onverwacht goed, gezond, veel keuze, lekker (southern spicy). Vandaag was de eerste dag les. Goed georganiseerd, superpositieve atmosfeer, en natuurlijk zeer interessant. We kregen al te horen dat het de eerste week niet de bedoeling is dat we veel actief doen met ons paard, het gaat meer om het observeren... De eerste twee weken is het ook niet de bedoeling om te rijden. Als je echt wil mag het wel, maar het is niet aangeraden. Dat is hier wel met meer dingen, ze raden bv. aan om geen emmer water bij je paard in de pen te laten maar een paar keer per dag water te brengen of met je paard naar het water te gaan, zo wordt je namelijk meteen interessant want belangrijk voor het paard. Maar, als je dat niet ziet zitten moet het dus niet. Ook met mijn lease-horse werkt dat trouwens meteen al, nu bij hem (hij heet Zap) is het volgens mij vooral het feit dat ik hem eten breng dat hem interesseert. Plus als lease-paard kent hij natuurlijk al lang de gang van zaken, en hij zal al wel vanaf dag een (sorry vind geen accenten op mijn qwerty klavier hier) gesnapt hebben dat ik zijn mens was voor de komende zes weken. Hij hinnikt al als ik er aan kom. Ik heb Zap toegewezen gekregen, wat raar is want de meeste mensen met leasepaarden mochten niet kiezen, het paard koos hun uit. Dat wil zeggen, allemaal samen in een corral, paarden en mensen, de mensen liepen gewoon wat rond en dan merkten ze wel welk paard er aan hun bleef 'plakken', en dat paard kregen ze dan toegewezen. De leasepaarden zijn leuke beesten, echte parellipaarden, gevoelig en attent en meedenkend, quarterhorses die hier op de property in kudde leven normaal gezien. Minder leuk is dat ze hoefijzers hebben... iets natural balance-achtig.
Vanaf morgen ga ik de halve schep graan die Zap normaal gezien bij zijn eten (geweekte grascubes) krijgt in mijn voertasje steken en zien hoe interessant ik dan word! Het was vandaag zonder voer ook al niet slecht, ik had gisteren en vanmorgen bijna niks anders gedaan dan samen gaan grazen en wou vanmiddag toch wat uitproberen, en alles wat bij Lolita werkte, werkte bij hem ongeveer even goed, online (kort touw, nog niks ambitieus) en liberty (in round pen, zonder gras). Er zijn hier zoveel mogelijkheden, zoveel plaats, zoveel speelgelegenheid... echt fantastisch.
We (ik en de Hollandse meisjes) moeten wel nog wat wennen aan de hoogte, de lucht is hier dun en droog en dan moeten we ook nog eens continu bergop-bergaf lopen.
Ik ben nog niet in Pagosa Springs zelf geraakt (het stadje bedoel ik) maar ik heb nog steeds een stille hoop van daar goede jeans te kunnen kopen... (ondanks dat ik al hoorde dat er niet veel te shoppen is daar behalve fishing gear) en ik hou mezelf nog tegen om een mooie witte cowboyhoed te kopen, zoals hier heel veel mensen dragen tegen de soms brandende zon.


Groetjes,
________________________________________________ Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 24 juli 2008, 16:53:


...of ik erbij ben!
Zie uit naar je verslagen.

Christel Provaas schreef op donderdag 24 juli 2008, 17:41:


Geweldig verslag.
Ben zeer benieuwd naar alles wat je met ons gaat delen.
Groetjes Patricia

Patricia ter Haar schreef op donderdag 24 juli 2008, 18:45:


Ik ben ook zeer benieuwd Nathalie, ook ik kijk al uit naar je verslagen.

Hey thanks Y'all! (ik ben al helemaal besmet )

Verslag na drie dagen les, onderwerp is liberty & horse behaviour. Veel over de verschillende horsenalities natuurlijk, met demo's. Een demo was echt hilarisch, met een left brain extrovert paard, nergens bang van, alles is leuk, die ging op een bepaald moment rollen, te dicht bij de rand van de roundpen, dus bij het omrollen kwam hij met zijn benen in de omheining. De meeste paarden zouden freaken, maar deze niet, die keek gewoon rond naar de mens die er bij was, om te vragen 'ik zit vast, help mij eventjes?', waarop een paar stoere cowboys idd. dat paneel opzij zetten, paard was dus bevrijd maar die vond het intussen wel gezellig daar zo te liggen en liet zich nog even knuffelen ook... ongelooflijk. Om dan daarna recht te komen alsof er niets was gebeurd en verder te kijken wat er nog zo allemaal te doen viel. Ik ben dat soort paarden dus niet gewend! Nu vertelde de eigenaresse wel dat ze hem zelf gefokt had en zelf ingereden, hij had dus ook nooit slechte ervaringen gehad en was super confident. Wie weet wordt Huppeltje ook nog zo...
Confidence is hier trouwens het allerbelangrijkste waar we naar kijken bij het paard (deze week is het nog voornamelijk observatie) en naar werken. Ik haal er eventjes mijn lesnota's bij: wat we willen, in volgorde:
confidence
curiosity
sensitivity
dignity
obedience
exuberance

(Vind ik heel mooi trouwens!)

En de drie regels om Parelli te doen:
De relatie met je paard komt op de eerste plaats (niet de prestatie)
Je moet de vier onderdelen (twee op de grond: on line, liberty, en twee op je paard: freestyle, finesse) alle vier doen
En je moet continu blijven werken om jezelf te verbeteren

We krijgen les van een groep gespecialiseerde instructeurs, 'the faculty' die doen het echt super. 's morgens eerst in groepjes van zestien of zo met een instructeur een uurtje voor vragen en babbelen of mini-demo's (remuda heet dat uurtje), dan wisselt het een beetje, meestal theorieles met de hele groep (we zijn met 71), soms ook met video's.
Vandaag trouwens enorm impressionante video's gezien, van twee Parelli-instructeurs. De eerste was David Lichman, die deed met drie paarden liberty, veel gelijkenis met JF Pignon, echt leuk. En de tweede, Ron Pyne, had zijn paarden zover opgevoed dat hij ze alle vier op het gemak beleefd voor hun voerbak parkeerde, dan op afstand ging staan wachten, de paarden hadden enkel oog voor hem, en pas op zijn signaal vielen ze aan op hun voer... Mijne Cesar kan twintig seconden lang wachten met voer van mijn open hand te nemen tot ik zeg dat het mag, maar dit was nog wel van een andere orde!
Dan demo's, simulaties (dingen uitproberen op elkaar ipv. op het paard) en in de namiddag experimenteren met je eigen paard, we krijgen meestal een opdracht. Vandaag: 'teach your horse something new' en dan kijken en observeren hoe hij zich gedraagt daarbij, wat werkt en wat niet. Ik had al gemerkt dat Zap erg bang is van plastic en matig bang van de (rubber) bal en heb hem geleerd er niet alleen met zijn neus te durven aankomen maar de bal ook met zijn voorbenen vooruit te schoppen. Maar ik weet dat hij nog niet OK is met die bal bij zijn achterhand, dus ik heb nog dingen om aan te werken. Zap is dus doodsbang van het grote plasticzeil... Echt een OH BOY! moment voor mij, want hij was met alle andere dingen, hindernissen zo cool, alles wat ik kon verzinnen deed hij wel eens we mekaar begrepen, ik was dus echt blij een groot probleem te vinden, iets om mijn tanden in te zetten! Eerste keer dat ik dat OH BOY gevoel echt zo ervaar. We kregen vanuit Parelli al lang het advies op die manier tegen problemen aan te kijken, maar nu pas voel ik dat echt.
Ik mis Lolita wel wat... er is hier zoveel dat we samen zouden kunnen ontdekken, het is hier zo groot, we lopen mekaar met 71 paarden en mensen dus helemaal niet in de weg, zoveel ruimte, zoveel leuke uitdagingen, een grote vijver waar de paarden echt in kunnen zwemmen, you name it. En dan nog de trails in de bergen ook natuurlijk.

En het is hier nog steeds erg mooi! Ik probeer foto's te nemen, maar een kolibrie vliegt nogal snel, of dat lukt met mijn cameraatje twijfel ik aan. En mooi weer, te warm soms, maar niet vochtig. 's Nachts is het dan wel weer frisjes, onder de 10 graden C denk ik. Er zijn voor het weekend thunderstorms voorzien...

Die groep van 71, daar zitten mensen bij die enkel deze twee weken doen, degene die de zes weken doen (zoals ik) en ook de 14 mensen die 'university' doen, die zijn hier tien weken, krijgen ook les van Pat Parelli zelf (ik denk niet dat ik hem veel ga zien) en hebben taken rond de ranch ook. Het zijn mensen die level 3 gehaald hebben en nu instructeur willen worden. Als je het parcours hoort van bv. de leden van de faculty is dat heel wat: meestal meerdere keren de zeswekencursus, dan university, eventueel een periode mee met de Parelli-demo-tour, eventueel door Pat uitgenodigd worden om bij hem te komen studeren, nog eens keer tien weken university... niet te onderschatten. En sommigen van hen slagen er toch in ook nog een gezin te hebben (meestal in een andere staat). Ik heb hier al een aantal vrouwen gesproken die niet alleen hun man maar ook hun kinderen tien weken missen. Eentje heeft een zoontje van 18 maand... Onvoorstelbaar hoe gemotiveerd ze zijn.

Groetjes!
________________________________________________ Nathalie

Eventjes kort, want ik kreeg vragen over mijn lease-horse. Zap is een quarter horse, hij heeft dus dikke billen en een klein hoofdje met kleine oortjes. Het is een vos met een witte streep schuin over zijn neus. Hij is vermoedelijk 10 jaar oud of zo en hier op de ranch geboren. Ik kwam vandaag toevallig een foto tegen in een parelli-fotoboek, van Pat, en een veulen die hij imprint, jaar 1999, naam Zap, vader Casper... en ik denk voor zover ik de kleur en de aftekening kan zien dat het wel eens om mijn Zap zou kunnen gaan. Blijkt na navragen idd. te kloppen. Nu, als hij ge-imprint is zou hij OK moeten zijn met plastic, dacht ik. Maar, deze middag experimenteerde ik verder en ontdekte ik dat hij inderdaad OK is om over zijn hele lichaam aangeraakt te worden met mijn plastic-zak-aan-het-eind-van-mijn-stick, het wordt pas griezelig wanneer de zak op de grond ligt! Rare beesten, paarden

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:08:

Supe leuk, je verslagen Nathalie, wat zul je met een hoop goede bagage straks weer thuiskomen..............geniet ze daar!

My best whisper is a thought

Caatje schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:38:


Het klinkt geweldig allemaal. De omgeving is in het echt dus net zo mooi als op de dvd's?! Je zal daar maar wonen, heerlijk! Geniet ervan!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:05:


Ik heb hier al een aantal vrouwen gesproken die niet alleen hun man maar ook hun kinderen tien weken missen. Eentje heeft een zoontje van 18 maand... Onvoorstelbaar hoe gemotiveerd ze zijn.

Tja gemotivieerd is één manier om het te bezien

We krijgen les van een groep gespecialiseerde instructeurs,

Oesje gespecialiseerd nog wel "faculteitsinstructeurs " afgestudeert aan de Parelli hoge school

Ik krijg een paralulli diploma visoen !!

Ron Pyne, had zijn paarden zover opgevoed dat hij

Waren het vier hengsten ?

op zijn signaal "vielen " ze aan op het voer !

De mijne vallen daar zelf niet meer over !

Als je het parcours hoort van bv. de leden van de faculty is dat heel wat: meestal meerdere keren de zeswekencursus, dan university, eventueel een periode mee met de Parelli-demo-tour, eventueel door Pat uitgenodigd worden om bij hem te komen studeren, nog eens keer tien weken university... niet te onderschatten.

Neen zeker niet ik schat zo'n 10.000€ DAN moet je al echt iets kennen!!!!!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:08:


Rare manier van werken Parelli !!!!!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 24 juli 2008, 21:08:


heeft Der Pat dat d'r na 10 jaar dan nog niet uitgeparalullied ?

(ter info : "remuda" is spaans voor een verzameling, doorgaans gebruikt
voor de paarden die voor de cowboys beschikbaar zijn,
een typische vroegere cowboy-cowtrail bestond dus uit de chuckwagon met kok en voorraad
het voort te drijven vee, en de remuda of horses, alle rijpaarden die apart worden meegedreven
en om de zoveel tijd gewisseld)

Peter Donck schreef op vrijdag 25 juli 2008, 8:01:


Wishbone

Wil schreef op vrijdag 25 juli 2008, 12:08:


vorkbeentje : vooraan in de kippenborst

Peter Donck schreef op vrijdag 25 juli 2008, 12:23:


) you've got me. )

wist ik niet. Zal zo eens tegen 17 grote en 9 kleine wishboontjes zeggen dat ze niet zo'n puinhoop in die ren moeten maken!