Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 15:38:39:


---Hahaha, ben die discussie nog niet vergeten


---Ik snap hetgeen wat je tegenstaat Karen...maar is dit echt zo'n groot verschil? Ik bedoel, bij Parelli leert je paard op druk te reageren, en ja, dit gaat in fases. Fase 4 wordt echter nooit sterker (en heeft dus wel degelijk een limiet!) en het paard heeft de keuze om te reageren op zo'n moment. Hij reageert en dán is daar de beloning: weg druk, en een aai/knuffel en rust! Na een keer of, laten we even zeggen, 5...reageert je paard al op fase 1 (het aanraken van de haartjes) en hop! daar is de release, de aai of knuffel en de rust. Het zal daarna heel sporadisch voorkomen dat het paard nog tot fase 4 wacht omdat het geleerd heeft dat het ook bij fase 1 een beloning krijgt (alleen dan niet in de vorm van voer). Dus wie zegt dat het paard reageert omdat het weet dat die fase 4 eraan komt? Waarschijnlijk reageert het paard omdat het weet dat het rust kan krijgen wanneer hij gewoonweg reageert... wat ik wil zeggen is dat het paard om zoveel redenen kan reageren en dat dat een erg dunne lijn is. En we zullen het nooit weten want we kunnen het niet vragen helaas. Naar mijn mening zijn beide methodes goed en is het altijd een kwestie van 'de inspanning van je paard belonen'. Wat echter wel belangrijk is, is dat je het paard altijd eerlijk behandelt en dat je alles in de juiste verhouding geeft. Ik neem aan dat je ook niet elk klein dingetje beloond met voer, en Parelli gebruikt ook niet bij elke kleine oefening fase 4. Ik vond het een interessante discussie, maar ik denk toch dat elke methode iets goeds in zich heeft en dat het toch echt heel persoonlijk is welke methode je gebruikt. Een discussie kan inzicht geven in het hoe en waarom je iets doet zodat je je gaat afvragen of het allemaal nog wel klopt. Maar de beweegredenen van het paard kun je, jammer genoeg, nooit helemaal achterhalen...dus vanuit welke gedachte hij werkelijk op fase 1 of op een signaal reageert?? wie zal het zeggen...

Groetjes,

Linda

Frans Veldman schreef op maandag, 9 februari 2004, 16:26:


Nou Frans, ik ben 't voor de verandering eens helemaal met je eens!
Marianne

Frans Veldman schreef op maandag, 9 februari 2004, 16:26:


Nou Frans, ik ben 't voor de verandering eens helemaal met je eens!
Marianne

Ik ben net begonnen enkele dagen met parelli level 1 en tot mijn grote verbazing vind ik het moeilijk.Het lijkt net of ik 10 stappen achteruit hol.Mijn paardje liep als een hond achterna en beet of sloeg nooit.En nu krijg ik moeilijk contact en lijkt hij mij te negeren eigenlijk wat ik moet doen doet hij nu.Ook bijt hij me gewoon in de trant van ik heb geen zin meer in deze onzin en loopt dan weg.Iemand een idee wat ik verkeerd doe ?? voor de duidelijkheid ik ben nu bij les 2 en 3 tot de porcupine game.

groetjes nienke

Hoi Nienke,

Ik kan natuurlijk niet met zekerheid zeggen wat er aan de hand is, op basis
van alleen deze informatie. Wat ik wel kan is een aantal suggesties doen,
wat er aan de hand zou kúnnen zijn.

Het is mogelijk dat jouw paard weliswaar mak en vriendelijk was, maar dat
hij jou niet zag als een leider (maar als een gelijkwaardige kameraad,
bijvoorbeeld). Het zou kunnen dat jouw paard protesteert tegen de
oefeningen, omdat hij ertegen protesteert dat jij je als leider gaat
manifesteren. Of je dat een terecht of een onterecht protest vindt, dat is
wat mij betreft een open vraag!

Het is ook mogelijk dat jouw paard de Parelli oefeningen heel vervelend
vindt, omdat hij het idee heeft dat hij onverdiend "straf" krijgt. Daarbij
kan het zo zijn dat je paard jou voorheen niet als leider zag, maar het kan
m.i. net zo goed zo zijn dat hij jou wel degelijk als leider zag! Maar dan
niet als het type leider dat (onaangename) druk of machtsvertoon nodig heeft
om hem te laten volgen.

Dit "waarom krijg ik straf"-idee had ik bij mijn paard Fálki; Fálki werd
weliswaar niet agressief van de eerste oefeningen, maar juist heel erg
onzeker en een beetje wantrouwend naar mij toe. Die reactie past ook bij
zijn karakter; hij is een onzeker en wat gesloten paard; het is niet zo
gemakkelijk om hem echt vertrouwen en plezier te laten krijgen in een
menselijke partner / (bege)leider. Voor mij was dat een reden om de Parelli
methode al heel snel niet meer te gebruiken, in elk geval niet bij Fálki.
Het eindresultaat van de Parelli oefeningen vind ik nog steeds nuttig, maar
ik gebruik liever een andere aanleermethode om dezelfde resultaten te
gebruiken.

Het zou ook nog kunnen dat het jouw paard frustreert dat hij niet (meteen)
begrijpt wat je bedoelt, vooral als hij gewend was jouw bedoelingen altijd
heel goed te snappen. Ook vanuit dat idee zou je paard kunnen denken ;
"Waarom doe je nou opeens zo raar ánders?" (deze lijkt veel op de
bovenstaande mogelijkheid, maar ik bedoel bij deze laatste suggestie dat het
paard niet zo zeer "straf" ervaart, maar meer dat hij jouw aanwijzingen en
gedragsveranderingen niet begrijpt)

Wil je wat meer vertellen over jou en je paard? Bijvoorbeeld hoe lang je hem
al hebt, wat voor dingen je met hem deed voordat je aan het Parelli pakket
begon, en hoe dat ging? En de reden dat je een Parelli pakket gekocht hebt?

Hopelijk heb je iets aan de bovenstaande suggesties. Ik ben benieuwd naar je
reactie!
groeten,
Karen

Nienke schreef:
verbazing vind ik het moeilijk.Het lijkt net of ik 10 stappen achteruit
hol.Mijn paardje liep als een hond achterna en beet of sloeg nooit.En nu
krijg ik moeilijk contact en lijkt hij mij te negeren eigenlijk wat ik moet
doen doet hij nu.Ook bijt hij me gewoon in de trant van ik heb geen zin meer
in deze onzin en loopt dan weg.Iemand een idee wat ik verkeerd doe ?? voor
de duidelijkheid ik ben nu bij les 2 en 3 tot de porcupine game.

nienke mulder schreef op maandag, 16 februari 2004, 22:12:


Hoi Nienke,

Dit komt bij Parelli meestal voor, en ja, de moeilijkste en meest onderschatte Game is de Porcupine Game. Tamara vertoonde dit gedrag ook bij deze Game, maar als je gewoon de tijd neemt om het er goed in te krijgen, je paard het spel leren begrijpen, dan komt vanzelf die omslag in gedrag. Het is ook best logisch want het paard krijgt nu een andere positie. Tamara had hier ook heel erg moeite mee (vooral bij de Porcupine) omdat zij gewoonweg heel dominant is. Als je je gewoon consequent aan de fases houd, op de juiste plek staat e.d., doe je niks verkeerd en is het gewoon een reactie van het paard op jou en de verandering van rollen. Dit is dus eigenlijk heel 'normaal' en als je het geduld hebt om je paard de Games goed bij te brengen en je gaat gewoon lekker verder met L1 zal het vanzelf weer overgaan en plaatsmaken voor wederzijds vertrouwen en respect. Tamara heeft bij mij ook echt heel lang gedaan over de Porcupine Game, maar nu reageert ze op de lichtste aanraking van mijn vinger, snapt ze het spel en heeft geen 'opposition reflex' meer...
Dat je paard je voorheen gewillig heeft gevolgd wil niet altijd zeggen dat je paard je ook als leider zag. Had ik ook met mijn fjord, maar daar was ik dus (bleek later) totaal de leider niet over. We hebben elkaar dan ook nooit echt 100% vertrouwd. Tamara vertrouw ik wel en zij vertrouwd mij ook (uitzonderingen daar gelaten). Bij L1 kom je bijten, steigeren e.d. dus ook tegen, maar je zult zien dat als je doorgaat het vanzelf verdwijnt. Tamara hield op een dag ook ineens netjes afstand, trapte niet meer e.d. Even door de 'zure appel' heenbijten dus...

Groetjes,

Linda

Nou vandaag weer aan de slag gegaan en tot mijn grote verbazing het lukt prima.Goed wanneer de andere paarden langs draven dan is ze er even uit maar als ik maar rustig blijf(vind ik erg moeilijk) en rustig verder ga komt ze wel weer terug met aandacht.Ik geloof dat ik wat dat betreft nog veel moet leren want ze kan mijn emoties erg goed inschatten.

nienke

nienke mulder schreef op dinsdag, 17 februari 2004, 20:19:


Hoi Nienke,

Hahaha, ja, paarden zijn de beste leermeesters
Mijn Tamara ook, heb ontzettend veel van haar geleerd in dat jaar dat ik Parelli doe. Vooral je eigen emoties onder controle houden...

Groetjes,

Linda

nienke mulder schreef op dinsdag, 17 februari 2004, 20:19:


Ja, dat klopt zeker ja. Ik heb nu wle geleerd dat ik dus nooit ga rijden of ga spelen met Chip als ik me gestresst voel of ergens gefrusteerd om ben. Want dan krijg ik dus helemaal niets voor elkaar. Een paard is de spiegel van jezelf. Ben jij gefrustreerd dan is je paard dat ook. Gisteren was ik helemaal happy omdat Chip eindelijk weer wat beter was en alles ging dus ook helemaal perfect. Vrolijke sandra, vrolijke Chip.

groetjes sandra

nienke mulder schreef op maandag, 16 februari 2004, 22:12:


Tjee late reactie, maar wil toch nog even reageren :). Laat je niet demotiveren door dit gedrag hoor! Zoals de anderen ook al zeiden, je stelt je opeens op als een dominant paard. Ik heb het ook gehad, ik had problemen met mn paard, vandaar dat ik met parelli begon. Het werd erger en erger, ik werd gefrustreerd, boos op mezelf en reageerde dat af op mn paard. Ik dacht, met parelli los ik al mn problemen op. Ik keek puur naar het resultaat dat ik wilde bereiken, op die manier was het niet leuk om met mn paard samen te werken! Op een gegeven moment zei Linda, je moet je niet focussen op het resultaat, maar lekker met je paard spelen, op die manier krijg je het resultaat zonder dat je er erg in hebt. Sindsdien heb ik een drastische verandering in mijn gedrag gemaakt, ik ben nog nooit zo veranderd in mijn leven, en dat in 3 maanden!! Dit liet mij zien hoe waardevol het is om met paarden te werken want ze confronteren je hoe slecht je in controle bent over jezelf! Pas wanneer je controle hebt over jezelf, kun je beginnen met het werken met je paard. Ik ben nu een stuk geduldiger, luister naar mn paard, ga op zijn tempo te werk. Af en toe word ik nog steeds wel gefrustreerd, maar hij is enorm afgenomen.
Dus, de beste tip die ik je kan geven ( en ik ben nog niet eens zo ver met het parelli programma, net aan L2 begonnen ) geef niet op bij een beetje tegenslag! En je kan ons natuurlijk altijd raadplegen met je problemen :)))).

Succes!

Groetjes Sophie

ook nog even een reactie ik kreeg namelijk van de week ook een vriendelijke maar toch duidelijke hap van mijn merrie.

Ik moest eerlijk gezegd me wel inhouden om niet boos te worden, maar het lukte me toch om haar te negeren en even iets anders te doen, om vervolgens weer het zelfde op te pakken.

Nu zijn we 3 dagen verder en ze (ik ) ga met sprongen vooruit. De porcupine game hadden we ook het meeste moeite mee maar nu hoef ik aleen maar te wijzen.

ik moet eerlijk zeggen dat ik al 5 jaar met NH bezig ben op "mijn" manier heb wel wat losse clinics gedaan en een cursus bij een leerling van Emiel Voest. Ik heb ook een leuke en goeie band met mijn merrie maar toch......ik weet niet iets miste er ik had toch niet het gevoel dat we er helemaal waren. Vooral met rijden (western) liep ik soms tegen een muur van verzet wat weer frustratie bij mij opleverde etc etc

het gaat lekker zo ik rij helaas alleen niet en dat vind ik wel heel jammer maar ik wil het nu echt helemaal goed doen back to basic )

Ik wens je ook veel succes we houden elkaar op de hoogte.

Ga je nog een minikamp doen oid? ik bedoel wil je echt je certificaat halen?
ik heb helaas niet de financiele middelen maar ik ben er toch voor aan het sparen het lijkt me hartstikke leuk ik wil hier echt mee doorgaan zover mogelijk

Ja het is een grote leerschool voor mij vooral en wat sophie schrijft vind helemaal waar: ik ben erg gericht op resultaat en dat is nou net niet de boedoeling.
Volgens mij is het ook niet de bedoeling dat je iedere les tot in de perfectie uitvoert maar het per dag opvoerd en nu gaat het dan ook steeds beter(mits ik niet gefrusteerd raak) en begin lol te krijgen in het gewoon spelen met mijn paard.
Wat ik nog niet helemaal snap is die uitbreiding van de driving game waarbij je je paard moet sturen naar punten toe , kan iemand mij dat uitleggen?

groetjes nienke

nienke mulder schreef op zondag, 22 februari 2004, 13:49:


Hoi Nienke,

Bedoel het uitvoeren hiervan of de reden ervan? De reden ervan is dat je je paard laat reageren op jouw focus. Jij bepaalt een punt waar je naar toe wilt, kijkt hiernaar (focus) en leid je paard ernaar toe d.m.v. de driving game (carrot-stick fases op de bovenkant van Zone 4 voor voorwaarts en d.m.v. de carrot-stick je paard links en rechts sturen naar het 'voorwerp' waar je je op hebt gefocused). Je paard leert dus te reageren op jouw focus, ook handig als je gaat rijden, want dit komt ook bij het rij-gedeelte weer aan de orde...

Groetjes,

Linda