Cindy Helms schreef op woensdag 4 november 2009, 11:54:
> Cindy Helms schreef op woensdag 4 november 2009, 11:52:
>
>> Spirithorses schreef op woensdag 4 november 2009, 11:33:
>> bent. Vroeg of laat krijg je van dat laatste een terugslag,
>> want jou paard was ook niet overtuigd.
>
> jou paard, misschien even beter dat van jouW
even een vb'je.
Als ik om iemand mee heb in de paddock (zelfs soms iets meer ervaren personen met paarden) ... scant invierno vanop afstand onmiddelijk. Hij blijft op afstand tot wanneer alle andere paarden hun interesse verdwenen is. Dan komt hij op zijn dooie gemak ... niemand iets in de gaten (ik weet op zo'n moment perfect wat hij van zin is)... "ooh,wat een rustig cool paard". Hij meet en begint te wegen. Komt daarbij steeds dichter en dichter, oren gaan eens naar achter. Mensen (gewaarschuwd of niet) beginnen te flapperen met hun handen, "allee zeg ga weg", een een flauw duwtje "uit mijnen weg". Zijn oren gaan plat naar achter, hij draait zijn ogen, nek wordt dreigend. Mensen deinzen een beetje naar achter, flapperen nog meer met hun armen, "Goh zeg, allee weg!" nog eens een twijfelend duwke.
Als ik dan niet tussenbeide kom (me in één keer groot makend, dreigend (en niet met een touwtje, want daar gaat ie dwars doorheen als hij overtuigt is dat hij hoger in rang staat) en 200% zeker van mijn stuk) zijn er accidenten gebeurdt voor dat je het weet. Dan is het letterlijk en figuurlijk: BOE!!!!!!!! En gelijk heeft hij dan, toch!
Bij de minste twijfel die van je uitgaat, grijpen zij echt wel hun kans. waarom zouden ze het niet doen?
Als je mest ruimt en jouw paard draait zich heel de tijd naar je toe en let ganse tijd op elke beweging die je maakt en omgekeerd doe jij dat ook. Wat zegt dat? Duidt toch op onzekerheid langs beide kanten of niet? En wat gebeurdt er normaal bij onzekerheden in het leven?
Een paard dat zich niet graag laat pakken om te werken en steeds wegloopt, vind ik niet vergelijkbaar met eentje dat in de aanval gaat. Die eerste hebben er ook geen zin in, maar hebben respect en geven uieindelijk wel toe. Die tweede hebben er ook geen zin in, hebben niets respect op zo'n moment en zijn gevaarlijk. Eerst werken aan het respect dus (en dat doe je door hen vertrouwen te geven, veel met hen aan het werk te gaan (niet enkel rijden), hen zekerheden en veiligheid te bieden).
Of mijn puber er reeds van overtuigd is dat ik dat kan onder alle omstandigheden, dat is ook hij nog vollop aan het uittesten (net zoals hij dat bij Enno doet op dit moment).
Warboel
