E Hanse schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 21:08:


Hoe lang je ze ook vakantie geeft..............

De laatste herinnering aan tweevoeters op hun rug...........hoe is die?
Dat krijg je er niet zomaar uit.
Daar zal de mens en elk èèn die het paard gebruikt wel aan moeten werken en op èèn lijn zijn.

Peet schreef op zaterdag, 16 oktober 2004, 22:02:


Ik vraag me af wat er achteraf met deze paarden is gebeurt en of dat ook zo paardvriendelijk en doordacht is?

Joke.

josien schreef op zondag, 17 oktober 2004, 20:59:


Hoi.

Je geeft het hier vlak boven al aan.
Een fjord zal altijd kijken of de ruiter het leiderschap waardig is.
(Zoals de meeste paarden).
Ik weet niet hoe oud die kinderen zijn, hoeveel rij-ervaring ze hebben.

Het fjord zal moeten leren naar een ruiter op de rug te moeten luisteren.
En die kinderen zullen gewoon geestelijk en lichamelijk moeten groeien tot leiders.

Dat brengt ons eigenlijk bij de vraag: vanaf welke leeftijd zouden kinderen pas MOGEN rijden?

ebby schreef op zondag, 17 oktober 2004, 22:03:


Zo vrij als mogelijk is.
Maar zie het verhaal van de fjord en kinderen..............
Men heeft een bepaald soort bagage nodig, anders is alles gevaarlijk.


We rijden altijd met de losse teugel.
Maar raakt het paard "afgeleid", maak je weer contact via de teugels.
Het leiderschap is iets dat al op de grond bepaald moet worden, voordat je op de rug gaat zitten en daarna op de rug nog eens bevestigd wordt.


Als het paard goed samenwerkt, waarom niet?


Hier in de bergen zal je dat ook wel moeten..................gedeeltelijk.
Bergje op in gallop en recht door de modder........pikt geen paard op het laatst.
Plus dat je dan wel langere teugels moet hebben omdat het paard moeten kunnen ruiken en zien waar hij zijn voeten neer zet.
Maar als je niet mee blijft denken, wordt je opgehangen in elke boom.
Want het paard weet dat bij bomen de grond het stevigd is en denkt er niet aan of de ruiter er ook onderdoor kan (takken).
En dan kom je ook op het vertrouwen terug.
Hele stijle hellingen op en vooral af, kan eng zijn.
Dan moet je vertrouwen in je paard hebben, dat hij kiest en doet wat het beste is.


Hangt er vanaf.
Zijn geest en denken is nog steeds niet op het niveau van mensen.
Zijn belangen zijn andere belangen dan van de mensen.
En wat ik ook gemerkt heb, paarden zoeken bevestiging in het leiderschap....als ze over je twijfelen gaan ze het zoeken/dwarsliggen/tegenwerken, tot het moment dat je ECHT duidelijk over je leiderschap bent.
Je ziet dan een soort zucht van ze uitgaan en ontspannen.
Opeens staat er dan een heel ander paard voor je.


Joke.

richard schreef op maandag, 18 oktober 2004, 9:49:


Amen.


Groetjes terug.


Ja, ik doe mijn best.......................zucht.
Ook de tweevoeters, maar hemel wat is dat af en toe moeilijk.

Joke.

ebby schreef op maandag, 18 oktober 2004, 20:52:


Je maakt het ons niet makkelijk, he?

Ik heb wel een paard met een gebruiksaanwijzing.
Ik probeer wel te onderzoeken waar om tegenstand vandaan komt.
Bronzig, haar broertje roept, ze is sceptisch,ziet iets, het terrein is te zwaar(dras, nat, in de modder veel stenen waar ze over uitglijdt).

Is het terecht..........ga ik er in mee.
Heeft ze iets aanzet nodig om toch een stapje verder te doen, zal ik het ook proberen.