e m kraak schreef op zondag, 6 juni 2004, 22:59:
> Dat JoinUp zit me een beetje dwars de laatste week, sinds het
> hier op het forum opgedoken is. Om eerlijk te zijn had ik er in
> jaren niet meer over gedacht, vanwege dat ik er in mijn situatie
> bronnen voor, Frans (even aangenomen dat jij dat boek op de
> plank hebt liggen)?
>
> Groet, Egon
Hai Egon.
zat vandaag nogal lang in de auto, had alle tijd om over je vraag na te denken.
Mijn mening:
Ten eerste: join up wordt op 2 verschillende momenten gebruikt, om een onbekend paard te benaderen, en om een 'eigen' paard naar je toe te laten komen en te laten volgen. Zelfde principe, andere uitvoering.
Basisprincipe is negeren. (Ik weet het, wegjagen is niet negeren, vind dat ook een veel te sterke vorm van join-up, volgens mij een beetje uit de hand gelopen join up.)
Zelf ga ik liever in de wei zitten met een boek, of onkruid uittrekken, maar geen aandacht aan paard geven, staan ze zo allemaal om je heen. Bij een bang paard duurt dat natuurlijk veel langer.
Geduld dus. Paarden zijn erg geduldig, zoals je zelf al schrijft.
Is paardentaal. Als Opal van haar maatje niet bij het hooi mag, gaat ze stilstaan, doet alsof zij hem negeert en wacht tot hij haar negeert en dooreet, en neemt een paar stapjes, net zolang tot ze mag meeeten.
Dus wat is het goede van join-up: dat je niet gaat drammen, maar afwacht.
(Is dat een wereldschokkende en vernieuwende ontdekking??
Paarden moeten nu eenmaal over over alles nadenken, niet voor niets moet je in de dressuur je cirkel voorbereiden, paardje vertellen dat je zometeen graag wilt dat ze zus of zo doen, kwartje valt niet zo snel, totdat het een reflex is geworden natuurlijk.)
Waarom komt een paard naar je toe als je hem negeert?
Een tweede eigenschap van paarden is dat ze nieuwsgierig zijn, en nee dat is nmm geen anthropomorfisme, het is belangrijk voor ze om uit te vinden of iets/iemand wel/niet gevaarlijk is. Anders zouden ze hun hele leven niets anders doen dan wegrennen, blijft er weinig tijd over om te eten.
Het naar je toekomen is dus een (nmm) natuurlijke reactie, die je kan versnellen door het truukje van de join up.
De keerzijde van de join up is in mijn ogen dat short cuts gevaarlijke methodes kunnen zijn. Althans voor Opal en mij, vnl omdat Opal een getraumatiseerd paard is, en als ik te vlug ga, liggen we zo weer in het ravijn.
Leven met paarden kost nu eenmaal tijd, dagelijkse tijd, en jaar in jaar uit tijd.
En met de tijd krijg je vertrouwen van je paard (als het goed is).
En dat vertrouwen, dat je krijgt door te geven, is dan weer de basis voor het respect dat je van je paard krijgt.
Respect dat je je toeeigent met slimme truukjes werkt ook, dat weten we allemaal, maar heeft een wankeler basis, die je op de lange duur moet cementeren. Werkt dus andersom.
Nou ja, heb het teruggelezen, het is een warboel, teveel gedachten in te weinig tekst gestopt, maar misschien kan je er wat mee.
Groet,
Isabel
Warboel
