Huertecilla schreef op maandag 8 januari 2007, 0:33:
> Coralie schreef op zondag 7 januari 2007, 22:10:
>
>> Maar als je nu in gewone paardentaal aan je paard kunt vragen
> m.b.t. verfijning wat bij PNH gebruikt wordt wel degelijk
> voorstellen.
>
> HC
Waarom zeg ik dat tegen jou?
Jij verdedigt in jouw mail het gebruik van dit 'gereedschap', wat niet bedoeld is om tot werkelijke communicatie met een paard te komen.
Heb je het boek van Henry Blake gelezen: denken met paarden?
Daarin beschrijft hij dat hij een paard had (gekocht op de markt) dat zich 100% door gedachten liet besturen. Zoiets is dus mogelijk.
Mijn eigen geschiedenis is er één van bit- en zweepgebruik. Maar pas toen ik deze gereedschappen weg deed, kwam ik tot echt contact met mijn paarden.
En nu vind ik het veel interessanter om dat contact te vergroten en verdiepen, dan om de finesses van al die gereedschappen te gaan leren.
Volgens mij is het òf de éne, òf de andere weg. De beide benaderingen zijn namelijk strijdig met elkaar.
Het gebruik van bit, zweep of spoor is volgens mij altijd geboren uit onmacht.
(De onmacht van het ontbreken van contact met het paard, of de onmacht om met je eigen lichaamstaal aan het paard te communiceren wat je bedoelt, of de onmacht van het 'meer willen dan je eigenlijk kunt'.)
En in plaats van het accepteren van deze onmacht en een stapje terug te doen, komen we in de verleiding om het gewenste doel met machtsmiddelen te gaan afdwingen.
Dit gezegd hebbende wil ik alle begrip opbrengen voor mensen die toch nog met bit/zweep/spoor willen blijven werken. Ieder het zijne.
Maar voor mij is die tijd voorbij. Ik zoek een andere weg.
Groet,
Coralie
Warboel
