Frans Veldman schreef op vrijdag 2 december 2005, 15:35:


Leuk, maar foutief bedacht of uitgelegd.
Om al in vorige post genoemde reden maar ik zal het aan de hand van dit voorbeeld van jou nog een keer proberen:
---Wet v. Pascal: een kracht, op een vloeistof uitgeoefend, wordt door die vloeistof in alle richtingen overgebracht - en nu komt het: OP GELIJKE OPPERVLAKKEN IS DE KRACHT OVERAL IN DE VLOEISTOF EVEN GROOT--- maar Pascal is slechts geldig IN het vat !!!
In geval van jouw modellering van een oneindig aantal zuigertjes is er geen verschil in zuiger-oppervlakte! Wat je wilt uitleggen is dat niet de druk (in het vat) verandert, maar de krachtoverzetting door vormverandering. Ik probeer echt wel te snappen wat je bedoelt aan te geven... stel: we leggen een ballon op een vlak en op die ballon weer een boom, dan zal de ballon vervormen naar de verschillende raakoppervlakken. En zo krijg je indachtig Pascal een mogelijke overzetting naar een flexibel groter raakvlak (en dus drukverspreiding, en dat is wat je bedoelt denk ik). Maar hoe, hoe, hoe zorg je ervoor dat die ballon stabiel op z'n plek blijft? Iedere vorm van zijwandversteviging zorgt immers voor "drukkingen"?


Ook, en what about de verende werking van het materiaal zelf?


Vloeistof in grotere bellen ook niet. Lucht wel. In de pads die ik tot nog toe toegepast heb gezien in zadels stoppen ze lucht. "Waarom geen hydrauliekolie" vraag ik me af...


Een gelpad kan dat egaliseren véél beter. Dat zijn we volmondig eens. Als we nou ook iets vonden tegen het in andere richtingen dan bedoeld willen drijven (cq. aan druk ontsnappen) van die gelpads kwamen we een stuk verder. Het oppervlak heel goed anti-slip maken misschien? Of toch maar vastlijmen op een drukplaat (aan de bovenkant uiteraard)? Heen en weer wiebelen blijft het.

Groetjes weer, Egon

Inge Teblick schreef op zondag 4 december 2005, 13:11:


GROTE KNIP


Liever lui dan moe kan, denk ik, totaal verschillende resultaten veroorzaken.
Eén van de ijscojongens waar ik de laatste maanden het genoegen had als evt. koper naar te kijken/proberen deed in hoger tempo draf de achterbenen meer naar buiten neerzetten, zoals je bij "echte" dravers regelmatig ziet (en daar juist gewaardeerd wordt omdat er o.a. minder kans is op balbetrappen - Hans v. K. kan daar ongetwijfeld ons daar veel meer over vertellen).
Maar goed. Dat viel me dus op , en ik maakte daar een opmerking over, best lovend eigenlijk. Naar mening van de trainer lag dat echter anders... de jury waardeert dat beeld niet "dus" is het niet goed en behoeft nadere training - zo simpel kan het leven vaak zijn, dus. Het blijft iedere keer weer oppassen en nauwkeurig proberen te observeren wat er nu precies paardgericht is en wat niet.

Dit alleen maar als voorbeeld van hoe alles aan perceptie van subcultuurtjes van mensen is opgehangen. Vanuit het paard bekeken, lijkt mij, dat "goed" is waar het paard zich het plezierigst bij voelt, vooral als daar een omgekeerd evenredige correllatie met ruiterplezier aan verbonden is. En dat kan individueel verschillen, vanwege bouw en aanleg bijvoorbeeld.

Terugkomend op "paard-natuurkundig" denk ik wel consequent, en in algemeenheid, te kunnen beredeneren dat het onderling zo afstemmen van de bewegingen van paard en ruiter dat die het plezierigst door de ruiter ervaren worden (en dat kunnen dus totaal verschillende keuzen zijn!) een evenknie hebben in het plezieriger ervaren door het paard, want dat is slechts het doorberederen van dat energieën niet verdwijnen maar slechts verplaatsen of van vorm/richting veranderen (wet tot behoud van energie), en vervolgens "actie=reactie" etc. Dieper dan middelbare-school-lectuur hoeft dat voor begripsvorming niet te gaan. Kortom: nmm is het zo dat hoe meer ruiter en paard in hun bewegingen verkleefd zijn het "beter" dat voor het paard is en des te plezieriger voor de ruiter. De eis van "verzameldheid" van het paard zie ik daar in eerste instantie niet (in de zin van "kan wel, hoeft niet") in terug, noch heb ik ooit aangetoond gezien dat "beter" gereden paarden ouder worden of gezonder zijn.

Groeten, Egon

van lennep schreef op vrijdag 2 december 2005, 10:02:


Werkzaam in de geneeskunde, Esther? Ik sta open voor alle info, graag zelfs.

Met ASA bedoel je AcetylSalicylAcid? (gokje van mij, ik ben ASA als term nog niet tegen gekomen).

De werking is zover ik nu gevonden heb nogal afhankelijk van dosering. Ontstekingsremmend bij relatief hogere dosis. Bloedverdunnend al bij lage dosis.
Aangezien er ook nog een pijnstillende werking is verwacht ik eigenlijk een nogal complex geheel aan biochemische achtergronden in het organisme.
Waar ik nu op zoek naar ben is de originele publikatie van het onderzoek waaruit conclusie "gebleken dat wilgenbast zelf echter evenzeer pijnstillend is, de maag minder belast, minder koortsverlagend is maar wel veel meer ontstekingsremmend werkt dan aspirine". (volgens NVF).
Dit in verband met pony-zelfmedicatie.

Groeten, Egon

Piet schreef op dinsdag 6 december 2005, 20:07:


Dat lees ik niet... waar staat dat? Zover ik uit het engelse tekstje opmaak lijkt dat UAA-spul verdacht veel op "Norit".


Ook aan aspirine zelf worden ontgiftende eigenschappen toegeschreven: http://www.neosoft.com/~iaep/pages/nutrition/neutraceuticals/endotoxemia.html

Buiten een aspirine-tablettenkuur als nood-EHBO om zie ik, denk ik, meer in het beschikbaar stellen van wilgentakken zodat de ponies naar behoefte aan zelfmedicatie kunnen doen. [zie ook bijv.: C. Engel (2002): Wild Health. ISBN 0-618-07178-4]

epona schreef op dinsdag 6 december 2005, 22:02:


Een drankje trekken kan, maar je kunt het ook gewoon kauwen.
Het salicine gehalte varieert overigens per soort wilg. Schietwilg (Salix alba) is bijv. wel geschikt.

Ik vind overigens net een hele serie website-jes die blijkbaar allemaal van elkaar overgeschreven hebben dat salicine erg slecht voor de maag is, en vervolgens salicylzuur daar als werkzame stof in ontdekt is van waaruit asperine ontwikkeld is wat dan beter verdragen zou moeten worden.
Dat is onjuist; salicine in "natuurlijke" vorm wordt juist veel beter verdragen omdat het salicylzuur beter "verpakt" is en schijnt (maar daar moet ik de researchbron nog van vinden) in sommige opzichten ook werkzamer te zijn.
Modernere vormen van "asperine" zoals Ascal verpakken het ook alweer beter. http://www.geneesmiddelenrepertorium.nl/244_ascal_08184.html

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op donderdag 8 december 2005, 14:09:


Waarom is dat logisch? Lang niet alle endoparasieten verlaten het lichaam via mest (gasterophilen en dyctocaulus o.a. niet dacht ik). Maar OK, de meeste bij onze paarden wel.
Vervelender is dat je de aanwezigheid wel via mestonderzoek kan aantonen, maar dat het van cyclusstadium afhangt wat je wel of niet aantoont, m.a.w. niet alle aanwezige nematoden zijn (aldoor!) in de mest aan te wijzen met een simpel kweekje onder de microscoop dat vooral op het aantonen van strongyliden is bedacht, en de kwantitatieve correllatie is ronduit onbetrouwbaar. Lintwormen zijn al helemaal een ander verhaal (zie links van Isabel).
De beste manier om nematoden kwijt te raken is nog altijd nmm onderbreken van de cyclus. Maar ik wil best graag even in de leer bij de DA die beweert dat het anders en veel simpeler is.

Groeten, Egon

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 8 december 2005, 22:06:


Is duur wel duur?
Ik zou maar liever informeren wat voor onderzoeken je voor je geld bij die verschillende DAs krijgt... heb je denk ik meer info aan.

Groeten, Egon

van lennep schreef op vrijdag 9 december 2005, 19:20:


De kant die ik op wil is niet zo ingewikkeld dit keer

Zover ik ondertussen gevonden heb vallen de acetylsalicyl-verbindingen ook onder de NSAIDs.... met als specifieke kenmerken:
-bloedverdunnend,
-pijnstillend
-koortsverlagend
-in hogere dosering ontstekingsremmend.
Het idee blijkt na flink googlelen helemaal zo origineel niet, en werkt volgens DAs prima.
Wat ik vooral wou aangeven is het in de regel makkelijk voorhanden zijn van dit middel, wat prima aansluit bij dat snel ingrijpen erg nuttig is om schade door laminitis te beperken. Dat lijkt me nogal in contrast te staan met de algemene bekendheid hier van deze toepassing, en da's toch jammer als alles klopt.

Terzijde: corticosteroiden hebben bij paarden vervelende en niet zelden ingrijpende bijwerkingen. Daarnaast is het juist zo dat het toedienen de aanmaak door het eigen lichaam verstoord.

Buiten dat heeft niet iedereen een medicijnkastje vol steroiden... en het ging mij vooral om het EHBO-idee bij laminitis - niet wachten (op DA of wat dan ook) maar meteen schade proberen te beperken. Liefst moronproof.
Combinatie van ascal/advil is misschien ook wel zinnig... moet ik allemaal nog opzoeken. Net alsdat ik het originele onderzoeksresultaat nog moet vinden dat natuurlijke salicine deels veel beter zou werken.

Is de bedoeling nu wat duidelijker?
Groeten, Egon