van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 12:22:


Nee, iets achter mijn schouder. Doe ik dan een stap schuin naar achteren, trek ik haar hoofd naar me toe en met me mee op een circel. Ze moet mij dan wel volgen, anders valt ze om. Loopt ze naast me, is ze eigenlijk al te ver om goed te kunnen controleren. Dan moet je wel erg snel kunnen reageren om haar nog bij je te krijgen. Omdat ik eigenlijk voor haar liep had ze ook geen neiging om op mij te springen bij iets engs. Liep ze naast me gek genoeg wel. Ik kan alleen verklaren dat "in mijn spoor" lopen een veilig gevoel geeft en naast me lopen er bij iets engs toe leidt dat ze daar wil lopen waar ik loop, (bovenop me springen dus) want daar is het immers veilig. Dat mijn voeten dan toevallig in de weg staan is een ander probleem (stalen neuzen?).
Indy is nu acht jaar en loopt nog steeds net achter mijn schouder. Ze voelt zich daar veilig en kan goed op me letten. Als we op deze manier lopen kan Indy vluchten als ze het niet meer heeft, maar dan wel binnen bepaalde grenzen: Haar hoofd blijft bij me, de rest van haar lichaam vlucht in een circel om me heen.
Monique