Myriam schreef op zondag 21 juli 2013, 7:14:
> de gek lacht om alles ...ja dat snap ik.. :) :) :) ook in dit verband.
> Ontzag voor de kennis van Peter D.
> Myriam
Die kleurtjes interesseren mij niets eigenlijk, behalve dan zijdelings teneinde er zo min mogelijk risico mee te nemen dus voor mij geen stars and stripes. Totdaar altijd al met PD eens, met daarbij uiteraard de wetenschap dat PD dit blijkbaar pas bijgeleerd heeft nadat hij zich omringd had met een kudde miskleurige rattestaarten
Nu kan ik niet anders dan opnieuw beginnen te vervelen met hoe genetica in evolutie nmm werkt. Daarbij gaat het mij niet om hoe precies de Mendeliaanse ditjes en datjes in elkaar zitten, het gaat om hoe een model snel en intra/interactief kan reageren.
Bij paarden zijn de rare kleurtjes en aftekeningen niet alleen een mogelijk teken van genetische erosie maar tevens een domesticatiekenmerk. Maar, zijn domesticatiekenmerken dan erosie, of toch verschillende zaken, overlappend? Hoe zou dat kunnen gaan?
Er is nmm geen andere mogelijkheid dit te benaderen dan d.m.v. de chemie. De erosie (= verminderde genpool) vindt plaats vooral door verhoogde (inteelt)selectie d.m.v. verkleinde populatie, maar dat is een relatief gegeven zoals ik laatst al heb pogen uit te leggen. Van belang voor het argument is dat het toch tijd neemt en generaties duurt voor erosie vooral via homozygoten zichtbaar wordt; tal van domesticatiekenmerken reageren echter wonderlijk snel en kunnen binnen een generatie voor de bakker zijn. Ik kon nooit een begrip en verklaring daarvan vinden totdat...
Het Russische vossen experiment gepubliceerd werd en daarvan afgeleid de Noorse ratten. Daaruit bleek dat
domesticatiekenmerken alle gelinkt waren
aan 1 kenmerk: knuffeligheid.
Aaibaarheid. Waar vluchtafstand vooral een gedragsmatig gegeven lijkt, blijkt aaibaarheid een degelijke genetische kant te hebben. Je hoeft dus niet te wachten met selecteren tot je een vos met hangoren, kromme pootjes of draadhaar vindt, want het volstaat om te fokken met het liefste knuffigste puppie dat als eerste naar je toe komt knuffen - alle afgeleide kenmerken krijg je er gratis bij!
Terug naar de chemie kan dat niet anders veroorzaakt worden dan dat het locus (loci) ervan strategisch geplaatst is t.o.v. de gevolgen. Zo strategisch dat dat ene kenmerk aaibaarheid een waaier van rare bijeffecten sorteert: hangoren, krultenen, wolvachten, rare kleurtjes, etc., etc. t/m verkleining van hersenvolume! Hersenvolume zie je niet totdat een geleerde eikel het gaat meten en zo ongetwijfeld nog een rits interne kenmerken.
Waar het (dan pas!!!) misgaat is dat bij domesticatie er nolens volens op aaibaarheid geselecteerd wordt (tot zover consequent!) maar er vervolgens inconsequent, ad hoc, opportuun met de genetische bijeffecten daarvan wordt omgegaan voor zover die
1) zichtbaar zijn;
2) een keuze in selectie toelaten.
Dat is dus tweede, afgeleide ronde. Stel dat we het locus van onze eerste selectie, aaibaarheid, als een punt voorstellen dan zijn de bijeffecten al een flinke cirkel uitwaaierend vanuit die punt. (Dat ligt reëel denk ik anders en wrsch. nog uitgespreider en onregelmatig want we hebben het over loci en die kunnen ieder ook weer interactief zijn etc. en dus meer van invloed maar het gaat om het idee). Nu hebben we dus een waaier van eigenschappen die vanuit selectie op 1 eigenschap zijn ontstaan maar die gebruikt gaan worden voor een deels semiwillekeurige, deels opportune tweede selectieronde! Zo ontstaat er nogmaals een vergroting van de 'circel van effecten', of eigenlijk verkrijg je nu cirkels om cirkels en nu is het overzicht van effecten en relaties tussen loci voor mijn simpele geest allang niet meer te overzien maar er bestaat vast wel een computer die mijn gelijk kan berekenen. Gaat snel he?
Als ik dit nu terugvertaal naar een selectie van een 'ideale pony waar ik wel verder mee wil, liefst zonder allerlei sores' dan kom je uit op je selectie
minus alle contraselecties voor zover je die kan waarnemen. Hoe minder zichtbare 'cirkels' hoe minder mogelijkheden tot onzichtbare.
Ah Piet vind 'em leuk, da's alvast wat want ons Piet heeft een neus voor goeie nieuwe dingen - zie je ook duidelijk dat de contraselecties veel belangrijker zijn dan de selecties? Zo werkt evolutie ook
Warboel
