Komkom.... snap ut wel hoor. Soms is het 'vechten' tegen de bierkaai.
Werkt niet. Steek je energie liever in je eigen paardje, da's veel leuker joh.
Helaas zit het soms zo in elkaar.
Hier loop ik helaas ook weer tegen een vreselijke tradi
DA aan... getverdemme!
Zeg niet dat ie niet goed is, integendeel. Maar zo van die tradi oplossingen... ijzers, siliconen, leertjes eronder en dan stalarrest.... ooooooooh.....
De volgende hangt weer een bit in een onschuldige vijf-jarige en neemt 'n zweep mee want anders loopt ie niet! (Grrrrrr...... paardje loopt niet eens mét haar mee, laat staan als ze erop zit!!!)
Weer een ander verrekt het om een hoefsmid te bellen en laat gewoon drie paarden 2 jaar lang niet bekappen..... en uit puur medelijden doe ik dan de allerergste (30 jaar oud) maar weer. De 2e mept zo hard vanwege een vliegentrauma dat ik er niet eens meer aan begin... en de derde is zo onopgevoed dat die alleen maar steigert. Ga ik ook niks aan doen. Kan wel janken als ik die voeten zie, maar is het mijn probleem?
Ik moet er gewoon niet mijn probleem van maken he?
Dan blijkt bij weer iemand anders een 18-jarige hengst lang niet zo leuk voor hun 6-jarige dochtertje te zijn als ze dachten.....
Dus paardmans na 1 jaar vervelen in een zandpaddock en waarschijnlijk geslagen, mager, geen enkele bespiering meer over, angstig.... kan absoluut geen enkele druk meer verdragen.... weer terug naar vriendin Katharina. Wat moeten we ermee?? En het was zo'n prachtig dier.... ZUCHT!
Dan kun je beter naar je eigen paardjes kijken en genieten van hoe ze zich gedragen, eruit zien, lekker lopen te mompelen als ze jou weer zien... hun mooie onbeslagen voeten en hun onverziekte monden! Paarden die tenminste cool in hun kop zijn en waarmee je lekker over het terrein kunt rijden.
Nah.... aai over je bolletje en lekker weer verder!
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.