Met mijn eerste pony ben ik ook begonnen met rijden toen hij nog maar net 3 was. Iedereen zei dat dat normaal was en prima kon, dus dacht ik er verder ook niet bij na. Ik reed 'slechts' een paar keer een de week een klein rondje buiten. Ik was toen een jaar of 15 en nam gewoon aan dat ervaren 'paardenmensen' en veeartsen altijd gelijk hadden.
Achteraf heb ik toch wel spijt gekregen. Toen hij een jaar of 10 was, werd er artrose vastgesteld en heeft hij om onduidelijke redenen een haarscheur in zijn dijbeen gekregen (die heel lang niet of verkeerd gediagnosticeerd werd - pas na een scintigrafie werd duidelijk wat er aan de hand was). Misschien heeft dat niets met zijn te vroege belasting te maken gehad, maar het is in zulk soort gevallen echt niet fijn als je denkt dat je er misschien (al is het onbewust/onbedoeld) aan hebt bijgedragen. Dat wens ik je echt niet toe.
Voor mijn pony kwam mijn spijt helaas te laat. We wilden de fractuur laten helen in de hoop dat hij pijnvrij met pensioen zou kunnen, maar toen hij tijdens dit proces ook nog
hoefbevangen werd en hij dus zijn achterhand niet meer kon ontlasten en overal pijn had, hebben we hem uiteindelijk laten inslapen.
Misschien vindt het gros van de mensen het normaal dat je een paard met 3 jaar gaat beleren, maar helaas vindt het gros van de mensen het ook heel normaal dat een paard al op jonge leeftijd wordt afgeschreven of alleen met allerlei kunstgrepen (poeders, pijnstillers, speciaal beslag etc.) bereden kan worden.
Warboel
