Frans schreef: >>> Met alle respect maar ik heb hier dus ernstige twijfels over.

Tja…. Een veulen en vruchtwater zitten onder de ruggengraat, en ‘hangen’ als ’t ware in een hangmat van andere spieren! De spieraanhechting van een paard hangt van bovenaf gerekend als een soort zak waar alles inzit, darmen, organen, veulen enz.
Een ruiter zit bovenop de ruggengraat en drukt deze naar beneden. En of dat nu een uurtje is of vele uren tijdens een buitenrit, de belasting van de rug is dan totaal anders.
Of een paard nu dikker wordt maakt voor de rugbelasting ook niets uit: het vet c.q. gewicht is dan meestal over het hele lichaam verdeeld (schouders, ribbenkast en bovenop de billen).


Beweren dat het wel natuurlijk is om op een paard te zitten is toch niet juist? Dat is net zo min natuurlijk als dat jij met een mens of een hele zware rugzak op je rug gaat rondlopen. Als je dat niet gewend bent, dan zul je na verloop van tijd ook wel een ‘pijntje’ ervaren. Waar het mij om gaat is dat we ons moeten realiseren dat wij door op een paard te gaan zitten, een voor het dier onnatuurlijke handeling verrichten en dat het daarom goed is om ervoor te zorgen dat die rug sterk genoeg wordt om ons toegevoegde gewicht te dragen. Misschien moet ik niet zeggen ‘dressuurmatig’ maar gewoon trainen – het woord dressuur doet blijkbaar veel mensen aan andere dingen denken..
Zoals: >>Uit geen enkel onderzoek mij bekend valt af te leiden dat
dressuurpaarden langer leven dan "gebruikspaarden". Eerder lijkt het
tegendeel waar te zijn...

Er is zeer uitgebreid onderzoek gedaan naar de gebruiksbelasting van paarden – dressuurmatig gereden of niet – diverse universiteiten houden zich ermee bezig. Zo is er in dressuurland op dit moment een rel gaande over het onderzoek naar ‘diep, laag en rond’rijden met felle voor- en tegenstanders.
Dat sommige dressuurpaarden eerder de pijp aan Maarten geven is helaas waar maar de oorzaak ligt in veel gevallen dat het paard veel te jong en veel te snel door de dressuuroefeningen heen gejaagd wordt. Door de overbelasting krijgen de dieren allerlei kwalen en gewrichtsproblemen en dan staat meestal de slager klaar omdat ze niet meer ‘bruikbaar ‘ zijn… Ik reken zelf toch minstens vijf jaar training om een paard gezond en wel in de Z te krijgen.. en werk pas met een paard als-ie daar geestelijk ook rijp voor is…. helaas zie ik maar al te vaak dat er paarden zijn die op al te jonge leeftijd van ‘groen’ binnen twee jaar al voor de Z getraind worden. Ik vind dat schandalig!


Die rustige beweging en het feit dat ze constant buiten zijn, is natuurlijk hartstikke goed!
Dat rustige schuifelen door de wei en af en toe een sprintje trekken houdt in ieder geval de bloedsomloop ( en daarmee de voeding naar het weefsel) behoorlijk op gang. Het is echter geen ‘werk’ en je maakt er een spier niet sterker mee. Daar is domweg belasting van de spier voor nodig. Als je de hele dag op kantoor zit en dan een uurtje gaat gymen, zul je zeker gezonder en sterker worden dan iemand die buiten is en, zonder enige belasting, maar wat rondloopt!


Nou, hel en verdoemenis.. dat beweer ik niet hoor! ‘Gewoon’ recreatief rijden is tenslotte ook training waarmee je het paard sterker maakt. Als je het inderdaad maar regelmatig doet en het paard niet in de weg gaat zitten dan is dat een prima manier, zonder dat je aan dressuurkunstjes doet. Maar als jij, zonder dat het paard daarop getraind is en al de nodige kilometers gemaakt heeft, vandaag zou besluiten om van Drente naar Brabant te gaan rijden, dan vind ik dat niet okay! Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat jij dat doet ( althans dat hoop ik!) maar ik wil daarmee zeggen dat opbouw belangrijk is. Die verantwoordelijkheid ligt bij ons mensen: een paard zal door z’n aard( prooidier) niet snel aangeven dat er iets mis is – dus ook al lijkt je paard top-fit, voorzichtigheid is geboden! Iemand die z’n paard volkomen in de kreukels moet rijden voordat hij/zij doorheeft dat het toch niet allemaal lekker zat, verdient het niet om op een paard te zitten!