Gea R schreef op donderdag 3 september 2009, 19:16:


Dat is niet waar. Het gros van de olympische toppers piaffeert en passageert op de voorhand. Duidelijk herkenbaar aan de hoge ipv dalende achterhand, te weinig hoekende gewrichten achter, en achter de massa plaatsing van de achterbenen in de passage: het zgn duwen ipv dragen en het hobbelkonten ipv zich opdrukken in de piaffe, er is teveel ruimte tussen voor- en achterbenenpaar. Beide uitgevoerde oefeningen zorgen voor een sterk vermeerderde druk op de voorhand dus op het bit, wat meedogenloos 'opgevangen' wordt met een doorgaans horizontale stang.


Het paard Totilas is van huis uit gezegend met een enorme souplesse en een geweldig achterhandgebruik en loopt van huis uit niet op de voorhand. Ook weet hij zich goed uit te balanceren ondanks de trekkrachten aan de voorkant.

Tot aan Totilas zat Gal als een hork. Het feit dat hij nu harmonieuzer zit, is voor 100% aan de kwaliteiten van het paard toe te dichten, niet aan het feit dat hij misschien plotseling zitles heeft genomen of tot een soort inkeer is gekomen. Daar laat Sjef geen ruimte voor.


Het probleem manifesteert zich zowel in de topklasse als in de subklasse.
Het eigenlijke probleem zit in de opleiding en ijking van de jury's.
Het allereigenlijkste probleem is dat dressuur geen sport zou moeten zijn.

"Rijtechnisch goed zijn" is relatief en bevat meer dan evident zitten op een ruim bewegend paard. Rijtechnisch goed zijn betekent: de balans van het paard respecteren vanuit kennis van de biomechanica. De gemiddelde topruiters tonen enkel disrespect voor die balans, getuige het disbalancerende stang- en spoorgebruik wat resulteert in marionettenspel ipv harmonie.


Was dat maar waar. Deze paarden worden op een incasserend en meegaand karakter gefokt en vervolgens murw getraind.
'Dergelijke resultaten' zijn voor mij geen kwaliteitsindicatie. Ze zijn wat je mag verwachten in deze ratrace.

Karin schreef op vrijdag 4 september 2009, 7:59:


Dat wreekt zich ook! Zo'n harde oostbloktraining schakelt het eigen denkvermogen uit en electrisch orders opvolgen heeft het vervangen. Veel topdressuurpaarden vallen door de mand als even de leiding ontbreekt of de omstandigheden veranderd zijn, ze kunnen niet stilstaan, ze kunnen geen ererondje, ze schrikken van bloembakken, ze kunnen niet met een boeket gereden worden.
"Hij moet niet zelf denken, hij moet wágte!" omschreef Anky de kern van haar dressuurformule op een recent evenement.

In ons regionale dagblad stond een interview met het succeskoppel, er zat ook een kind van ze bij. Ik laster dus niet.
Janssen: "Wat moet er gebeuren als mama een keer niet wint?"
Het kind: "Dan moet ze harder trainen!"
Voilà, de gehele 'succesformule' in een notedop.

verasita schreef op zondag 6 september 2009, 19:29:

Hier komt hij ook. Tevoren laat hij je kijken (mijnlampje) en voelen waar het fout zit: haken op kiezen, ruw wangoppervlak, whatever, dan raspt hij wat weg
(waarom zou haken raspen trouwens overbodig zijn terwijl hoeven raspen hier gepromoot wordt?!?!)
en na afloop kun je voelen wat er veranderd is.
Mijn paarden staan gewoon stil en lopen ook na afloop niet weg.

Arabesk schreef op zondag 6 september 2009, 23:15:


Mijn paard Buck was een van de -ik meen 8- deelnemers aan dat onderzoek van de Landbouwhogeschool Wageningen. De dierenarts was net uitbehandeld en door stom toeval hoorde ik dat er nog één kandidaat gezocht werd voor dit onderzoek, wat ik uiteraard met beide handen aangreep. Er moest een dierenartsverklaring meegenomen worden om zeker te zijn dat het om de juiste soort kreupelheid ging. Ook Buck liep met bolletjes beplakt door de baan met camera's. Ik heb van het hele proces privé filmopnames van gemaakt en op dvd gezet, dat is de enige registratie van dat onderzoek.
Een blinde kon zien dat het paard onder de eigen ruiter onregelmatig ging en na een kwartier training onder begeleiding van AdB weer rad liep.
Na afloop heb ik met de initiatiefnemers contact gehouden over de uitslag van het onderzoek, altijd leuk om te weten, ook al was mijn eigen probleem al opgelost. Er waren problemen met de software. Het was een pilot qua software en degene die het programma had ontwikkeld, moest een hoop 'nabewerking' doen, wat allengs langer duurde en uiteindelijk is doodgebloed. Heel jammer.