Nils Vellinga schreef op donderdag 12 juli 2007, 23:41:


Geweldig om te lezen. Je hebt geen idee hoe je me helpt met dit stukje.

"Onze" haflinger (waarvan nog niet zeker is dat ie blijft (zie andere topic)) doet het ook. Voordat hij kwam bij ons deed hij het al, ik van de oude eigenaar dat hij er tijdens het vangen vandoor ging. Weet nu sinds 2 dagen 'wat en hoe hij dat doet'. Gewoon met geweld in de achteruit en zich lostrekken (gelukkig gebeurde dit in de wei zodat hij veilig was) Maar voor mij onhoudbaar om mee te nemen aan het touw op dat moment.
Gisteravond nadat hij het voor de vierde keer deed was ik het zat. Heb hem zonder longe (kent hij nog niet) om me heen opgedreven, draafde en stapte braaf. Op een gegeven moment met z'n neus aan de grond, steeds kontakt zoekende met mij. Op een gegeven moment weer bij me gehaald, touw aan het halster op een manier dat het touw gelijk weer weg kon glijden (wanneer ik het aanhaakt raakt meneer gestresst van het touw naast zich als hij wegrent wat dan weer tijd kost om hem bij me te halen)
Ging weer 2 keer in de achteruit met als gevolg dat hij vrij was om te gaan, geen tegendruk van het halster. Daarna nam ik het gelijk over en dreef hem weer om me heen. Braaf dravende en stappende. Na hier een uur mee bezig te zijn geweest hem bij me gehaald, beloond met een worteltje en knuffel.. en weggegaan.
Net even bij hem geweest, liep als een hondje achter me aan even geknuffeld en een worteltje.

Geen idee of ik op deze wijze goed gehandeld heb, ben puur op mijn gevoel afgegaan en gehandeld. Tips, opbouwende correctie is welkom. Wanneer hij achteruit schiet om weg te komen heb ik geen grip op hem. Wanneer ik hem voor me uit drijf lijk ik ineens de leider te zijn en gaat hij braaf reageren.

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 8:22:


Oei, heel goed dat je ermee bezig bent, maar een paard met een been probleem kun je beter geen rondjes laten lopen.
Het geeft een veel zwaardere belasting in de gewrichten dan rechtuit.
Een andere oplossing voor het hangen aan het halstertouw is een langer touw te nemen en dit door een oog in de muur te doen.

Het paard begrijpt nog niet wat de bedoeling is, van nature is het geneigd tegen, -in dit geval zelf opgelegde - druk in te gaan.
Zo gauw je paard achteruit wil vier je met weinig tegendruk, (in het begin misschien wel zonder als dat nodig is), het touw en vraagt HO, dat blijf je herhalen tot hij stopt. Omdat er geen strijd ontstaat zal hij meestal binnen een paar meter stilstaan ( er is geen noodzaak om verder weg te lopen want het probleem bestaat niet meer) Zodra het paard stilstaat beloon je het. Moooii is daar een perfect woord voor en een kriebel erbij kan ook helpen. Daarna vraag je het weer vooruit te gaan. Op elke positieve stap volgt weer een beloning en je neemt het touw dat nog door het oog zit, weer in ZONDER te trekken. Dit zal in het begin waarschijnlijk nergens op lijken maar langzaamaan zal hij gaan snappen wat de bedoeling is en zal beloond willen worden. Zo voorkom je dat je negatief moet trainen (straffen door hem een uur in de rondte te drijven)en het paard leert dat het vaststaan geen probleem is omdat jij het eraan went.
Dus beloon het positieve, negeer het negatieve.

Piet

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 9:12:


Begrijp ik, het zijn dat ook hele ruime voltes die ik hem liet lopen. Denk zo'n 30 a 40 m. doorsnee.


Probleem, er staan geen muur in de weide. Probleem 2 omdat ik hem wilde afspuiten (z'n koker was gisteren weer iets opgezet, vanmorgen gelukkig minder) wilde ik hem meenemen aan het halster wat dus niet lukte.

Het blijkt een probleem dat al is ontstaan voordat hij hier kwam.


Zucht.. weet het even niet meer. Er staat geen muur, naar een muur toegaan (die ruim 500 m. van de weide vandaan staat) is "onmogelijk".
Ook geen andere 'aanknopings'punten.

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 9:25:


zucht dit doet mijn paard al sinds ik hem heb... het is al een stuk gebeterd door hem wijken voor druk aan te leren... in de plaats van vollebak achteruit en hangen blijft hij nu 8 vd 10 keer toch al stokstijf staan als hij het halster voelt achter zijn oren...
Ik moet er misschien wel even bijvertellen dat dit bij hem pure paniekaanvallen zijn en geen trucje om te ontsnappen ofzo... In het begin was het zelfs zo erg dat je hand tonen voldoende was om hem helemaal gek te maken...

Kynshiri schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:57:


Herkenbaar. Vraag me af waarom hij het doet. Associeert hij het mee moeten aan het halster met pijn (draadwond vroeger, castreren ruim 2 weken geleden, penicillinespuiten vorige week) of is het enkel reactie op het halster. In de tijd tussen deze gebeurtenissen is er niets mee gedaan. Het typerende is dat hij vorige week dit niet deed (had dan ook over de 29 graden koorst)

Vraag, zou het goed zijn een maatje (een merrie van 14 in dit geval) bij hem te plaatsen of juist niet..?

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 13:22:


ja hier komt dat ook door associatie met pijn denk ik...hij denkt dat iemand gaat slagen en voelt dat hij vast zit. en daar gaan we dan.. heb ooit gehad dat ik een sterk halster en een stevige touw had (op aanraden van iemand " zorg gewoon dat hij het niet meer los krijgt en hij zal wel opgeven") en hij gaf dus niet op! tot we het touw hadden doorgesneden...toen bleef hij gewoon ter plekke staan...

Kynshiri schreef op vrijdag 13 juli 2007, 15:34:


Net met m'n dochter van 14 schoon water gegeven, in alle rust hem geaaid, borstel erbij.. gepoets over z'n hele lijf. Staat als een huis, zet geen stap verkeerd, is alert op wat we doen maar nergens bang voor. Geen halstertouw aan z'n halster die hij wel gewoon om heeft. Mag zelfs aan z'n oren komen, tussen z'n ogen.. m.a.w. hoe nu verder..?

B.t.w. is dat maatje van 14 (merrie) een verstandig idee of niet..?

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 15:39:


oefenen Aafke oefenen! stapje voor stapje, niet trekken of dwingen, belonen van wat je wilt.
Je krijgt wat je traint!

Onmogelijk te zeggen als je het niet ziet of het een verstandig idee is .

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 16:19:


Of een maatje erbij of niet verschil uitmaakt met wel of niet trekken, weet ik niet, hij zal zich waarschijnlijk wél prettiger voelen mèt! Ook misschien een idee om hem van z'n "vasthoudangst" af te helpen (zoals ik het voor elkaar heb gekregen) dus wél halstertouw vastmaken aan halster, zachtjes vastpakken, bij de minste of geringste tegendruk van hem, méégaan met die druk. Dus niet harder terug trekken (hij wint dat toch met voor jou brandblaren op de koop toe) maar meelopen, niet hem aankijken, dezelfde druk op het touw houden die hij erop legt en meelopen, gewoon in de wei (heb je geen muur nodig, dat ben jij!) Zodra hij besluit stil te staan, jij ook meteen alle druk van touw, stilstaan en verder gaan met aaien, borstelen whatever. Eventueel, als hij rustig blijft, zelf pietsie druk op touw, en wederom, zodra hij naar achteren wil, weer méélopen. Mijn volbloed van nu 25 had het zéér erg toen ie hier kwam, flipte zelfs achterover met z'n kont op een hooibaal en deze "truc" heeft hem veel zelfvertrouwen gegeven. Maar helemaal 100% het eruit krijgen, doe je geloof ik niet, vaak zit het héél diep. Succes ermee!
Caatje

Caatje schreef op vrijdag 13 juli 2007, 17:01:

een maatje is nooit fout lijkt mij ? maar ik denk niet dat dat gaat helpen om het probleem met het hangen op te lossen...

We hebben de merrie opgehaald, is de pony die we gekocht hebben voor de meiden (en mijzelf )

Winsor reageerde goed, Nancy (de merrie is de baas, was al heel snel bepaald) Heerlijk om naar te kijken hoe dat ging. Heb ervan genoten.

De oude eigenaar belde dat hij terug was van vakantie, ben bang dat hij de keus gaat maken dat Winsor's tijd hier op deze aardbol nog maar heel kort zal zijn (zie ander topic die hierover gaat) Spijt me enorm als dat gaat gebeuren, maar ben niet in staat het te veranderen.....

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 22:18:


Ze zijn binnen korte tijd dikke maatjes geworden. De merrie even uit de weide gehaald om haar manen te wassen. Ging goed, Winsor hinnikte en was blij dat ze daarna weer bij hem was.

Eventjes met hem geknuffeld.. en... rustig aan z'n halster gepakt en rondgestapt, zonder touw welleswaar maar wel met ietsje druk in de zin van 'kom'.. daarna druk gelijkt weggenomen. Hij was braaf zonder in paniek te raken en weg te willen.

Brrrr.. ik haat het idee dat hij zoals het nu lijkt geen kans mag krijgen. Machteloosheid is wat ik ervaar....

Aafke schreef op zaterdag 14 juli 2007, 9:40:


Heb ik gehad met Joy die kan ook zo trekken opeens, maar dat als je haar vast hebt, laatst had ik haar niet goed vast en ze vloog dus over de kop naar achteren en daarna heeft ze het ook niet meer gedaan.

Inmiddel loop ik met hem door de weide met het halstertouw los in mijn hand, gisteren er even doorheen gehangen. Ging goed. Mijn man wilde ook even met hem proberen te lopen... no way.. gelijk in de achteruit er vandoor.... pppfffff.....

Wanneer ik in de weide ben wijkt hij bijna niet van m'n zijde. Ook met de merrie (Nancy) is hij dikke maatjes. Is er rustiger door geworden.