van lennep schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:47:
> Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:39:
>
>> van lennep schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:35:
>
> Of je hier echt leiderschap mee wint.....
>
> Gr Esther
Ik denk dat het vanuit de psyche van je paard allemaal samen te vatten is met: "Wat schiet ik ermee op?".
Dat is uiteraard geen antwoord op "wat
wij denken dat voor het paard dé criteria zijn om jou als leider te accepteren" (2e laag TOM).
"Maw, wat maakt je tot een goede leider?" is echter een totaal andere vraag, dus niet m.a.w.
Er zijn grofweg twee wegen via welke je paard waarschijnlijk naar verwachting zal responderen op je stimuli:
1) ontwijken van aversieve stimuli
2) zoeken naar bekrachtigende stimuli
De, hoop ik, zo langzamerhand bekende p en r.
Ethosociaal wordt het ingewikkelder, en daarmee pas komen we in de richting van "leiderschap" als leider gedefinieerd wordt als "degene waarop uit eigenbelang gelet wordt", te beginnen met de mogelijkheid dat ik ("leider") mijn paard weet duidelijk te maken dat mijn beslissing opvolgen de juiste strategie is om met aversieve stimuli vanuit derde bron om te gaan.
Mocht dit weer Marsiaans voor sommigen zijn, dan een voorbeeld:
Xenophon gebruikte
helpers en bedacht praktisch zinnige leersituaties om, in de opleiding van strijdpaarden, de aversieve stimuli uit te delen.
(te vinden in Xenophon: Peri Hippikes
http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0209;layout=;query=text%3DHorse.%3Achapter%3D1%3Asection%3D1;loc=Horse.%201.1 ). Bepaald niet de eerste keer dat ik naar X kan verwijzen.
Ander voorbeeld: je paard "het goede voorbeeld" geven door simpelweg vóór te gaan in gewenst gedrag zoals door plassen lopen.
Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey