Huertecilla schreef op maandag, 18 juli 2005, 12:58:


Hallo,
Het wordt steeds leuker op bokt......
Even een verhaal over het afspenen: Mijn paard zou in eerste instantie 5 maanden bij de moeder blijven. Echter, de eigenaar van de moeder wilde haar zsm weer laten dekken, waartegen de merrie zich met hoef en tand tegen verweerde. Ze werd dan ook maar niet drachtig, ookal reisde hij met haar van de ene hengst naar de andere. Toen mijn veulen drie maand oud was, was ze al zo vaak met de moeder meeverhuisd, dat ik er genoeg van had. Steeds weer in nieuwe (smerige) stallen, agressieve honden (mijn veulen is gebeten), en slechte omheiningen...... Ik moest me niet aanstellen, het was zijn merrie, dus hij mocht haar verplaatsen zo vaak hij wilde. Ja, maar het is mijn veulen... Steeds maar weer de trailer in, vraag me niet hoe.... Toen werd radicaal de moeder weggehaald, mijn veulen was 3 maanden oud. Ik wilde het immers niet anders en hinderde hem alleen maar?Gelukkig kon ze eerst met andere veulens samen op een wei (die ook zo jong waren), maar naar mijn mening heeft ze wel schade opgelopen van het te vroege afspenen. Ze was te aanhankelijk en probeerde op mijn vingers te zuigen; ze richtte zich meer op mensen dan op paarden. Twee jaar geleden (toen ze 6 jaar was) probeerde ze nog steeds op mijn vingers te zuigen als ze zenuwachtig was..... Ik vond mijn veulen ook kleiner dan ze normaal hoorde te zijn, en geestelijk niet compleet. De moeder verstrekt immers niet alleen het voedsel maar ook een zekere vorm van (paarde)geborgenheid en bescherming, die je als mens nu eenmaal niet kan geven. Mijn paard benadert andere paarden daardoor ook als een mens: recht erop af lopen en direct de neus ertegen aan (alsof ze ze de hand wil schudden). Andere paarden vinden dat vreemd en respectloos en reageren daar dan ook zodanig op. De laatste jaren is ze gelukkig wel zelfstandiger geworden, en heeft ze veel paardegedrag overgenomen, door contacten met paarden die haar gedrag wel accepteren, maar ik had graag gewild dat ze langer bij de moeder had kunnen blijven.
Groeten,
Monique

Manadeluca schreef op woensdag, 20 juli 2005, 14:11:


Hallo,
Mijn paard vindt het verschrikkelijk als ik haar hoeven tussen mijn benen klem. Ze gaat heen en weer wiegen en stijgeren. (Ligt aan haar schouder, haar benen kunnen niet ver opzij, doet waarschijnlijk pijn). Ik heb dat als volgt opgelost: Om de zool schoon te krabben, kniel ik met een knie op de grond en leg haar hoef op mijn andere knie, gaat prima, ook achter. Om de hoeven rond te raspen gebruik ik een simpele hoefstandaard, waar ik haar hoeven op kan laten rusten. Dat vindt ze overigens erg interessant, kan ze ongestoord in mijn nek snuffelen.
Groeten,
Monique

Eveline schreef op woensdag, 4 mei 2005, 9:35:


Hallo,
Wij zaten met hetzelfde probleem. De weg van open stal naar weiland was een moddergeul, waar ze erg diep in wegzakte. Betegelen ging niet (zwemt gewoon weg), grind was onmogelijk aangezien mijn paard erg gevoelige hoeven had, ze kon er echt niet overheen. We hebben er een laag van stukjes boomschors overheen gedaan, wat nog steeds prima werkt. Door haar heen en weer geloop is het flink aangestampt. Binnenkort doen we er nog een laag overheen. Dit is wel een oplossing voor de modder, helaas niet voor extra slijtage....... Misschien dat je dit als ondergrond neemt en er steentjes overheen stort?
Matten met steen ertussen heb ik ook overwogen, echter te duur voor mijn portemonee. Zoek op TTE-System, dan vindt je verschillende websites. De gaten in de matten kun je opvullen met zand maar ook met speciale stenen.

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op zaterdag, 23 juli 2005, 16:56:


Computerstoring..... Na opnieuw opstarten zag ik dat ik op een oud bericht gereageerd heb, op de een of andere manier waren de data van de berichten door elkaar. Maar goed, wie weet komt mijn tip nog van pas...
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op zondag, 31 juli 2005, 20:31:


Hallo Nick,
Helemaal met jou eens! Even een reactie op jouw opmerking van 'kringetje rond'. Toen mijn paard getraind werd kon ze moeilijk rechtsom galopperen. Ze moest erg overdreven gesteld worden en gewoon aan alle kanten opgesloten worden (met been, teugels) dat ze wel goed moest aanspringen. Het ging erg hektisch, ongecontroleerd en verschrikkelijk hard, met de neus in de lucht, steeds in de verkeerde galop of overkruis. Linksom was geen enkel probleem, lekker aan een los teugeltje, hoofd rustig. Dat heeft mijn trainer enorm veel hoofdbrekens gekost. Van gewoon niet willen meewerken tot niet kunnen meewerken tot denken dat het in haar rechter schouder zit (ooit een trap gehad, uit de kom). We hebben toen allerlei oefeningen gedaan om haar los te maken, maar het hielp eigenlijk niets. Achteraf blijkt dat ze altijd verkeerd bekapt is. Haar hoeven stonden achter verschrikkelijk scheef en haar rechter voorhoef was 1,5 cm hoger dan haar linker voorhoef. Volgens mijn toenmalige hoefsmid moest dat zo, ze was gewoon zo scheef en moest ook stijl staan, anders ging het helemaal verkeerd. En hoefijzers wilde ik sowieso niet, dus het was eigenlijk toch allemaal mijn schuld...... Dat rechtsvoor hoger moest, had met de stand van haar schouder te maken, als gevolg van die trap. Dat kon ik toch ook zien dat haar rechter schouder hoger was dan haar linker (geen wonder als rechts 1,5 cm hoger is, wat een idiote opmerking). Nu ik haar voeten met natuurlijk bekappen eindelijk weer aardig normaal gekregen heb (rechtsvoor niet meer hoger, hielen veel lager en achter rechter), kan ze ineens wel in een keer en ook nog eens rustig aanspringen in die moeilijke galop. Haar neus houdt ze veel lager. Het gaat nog wel hard, maar niet meer loeihard en ik kan haar controleren. Bij mijn paard zat het grootste deel van het probleem dus in verkeerd bekappen, niet in verkeerd rijden. Door mijn paard als het ware tussen de hulpen op te sluiten bereikte mijn trainer toch dat ze goed aansprong. Maar hiermee los je naar mijn mening het probleem niet op. Pas als de hoeven goed zijn moet je naar de rijtechnische kant kijken. Mijn paard loopt nu anders en moet nu ook anders gereden worden. Ik geef haast geen hulpen meer, ze kan nu zelf haar benen sorteren als ik wil dat ze galoppeert; eerder moest ik het goed voorbereiden, het goede moment voor haar uitzoeken en haar met een flinke por en aan alle kanten begrensd aan laten galopperen. Geen wonder dat het hektisch ging....
Groeten,
Monique

janna schreef op zondag, 31 juli 2005, 21:52:


Hallo Nick,
Bedankt voor je antwoord. Het gaat hier niet meer om een jong paard, ze is 8 jaar oud. Door al haar hoefproblemen is ze met grote tussenpozen beleerd. Ze kon soms een half jaar niet worden getraind ivm hoefzweren. Vorig jaar (ze was toen 7 jaar) was ze eindelijk zover dat ik haar ook buiten veilig kon rijden. Ze is nu ook pas verkeersmak (geen wonder als je op de weg geen stap kunt verzetten ivm slechte hoeven). We zijn begonnen toen ze 2,5 - 3 jaar was met longeren. Op 3-4 jarige leeftijd met rijden. (In westernkringen al veel te oud, ik vind 2 veel te jong). We hebben ons aangepast aan haar kunnen, ging het haar iets te snel, dan deden we een stapje terug, dus ik denk niet dat we te vlug dingen van haar gevraagd hebben. Ik heb laatst een videoband van een training bekeken waarop ze 4 jaar was. Het viel me op dat ze in stap, draf en gallop niet normaal voorwaarts ging, maar erg kleine stapjes nam, trippelde en op de toon landde. Toen ik haar zelf ging bekappen omdat de verschillende gediplomeerde prutsers en bullebakken (hoefsmeden) die ik er bij gehaald had het alleen maar erger maakten ging het stukken beter in stap en draf. Ze liep rustiger en zette haar hoeven beter neer, maar ik hield mij teveel vast aan wat ik op een cursus conventioneel bekappen geleerd had.
Mijn paard is altijd erg ijverig en probeert alles te begrijpen, maar ze wil veel te snel. Ik denk dat ze zo hektisch werd door haar hoefproblemen: beslist willen, ook begrijpen wat ze moest doen maar het lichamelijk niet kunnen.
Bijvoorbeeld zijwaarts over een balk. Naar de balk toe, begint ze al te trippelen: wat moet ik doen, wat moet ik doen, zeg op, zeg op..... Geef ik expres een onduidelijk commando trippelt ze wat en doet dan wat ze denkt dat ik wil en wat ze geleerd heeft. Een paard wat meedenkt dus. Mijn trainer heeft liever een paard wat niet zoveel meedenkt en klakkeloos doet wat hij wil: Mijn trainer wilde een keer vanaf haar rug met een lasso een emmer vangen. Na keer op keer te hebben gemist (ze begon steeds verveelder te kijken en te gapen) zet ze zich in beweging, loopt naar de emmer toe en pakt hem op met een gezicht van: Hier heb je dat ding, kunnen we nu wat anders doen? Mijn trainer eigenlijk wel wat boos, dat ze zomaar wegliep, ik heb dubbel gelegen! En dan geen camera bij de hand. Ze heeft jaren hektisch gegaloppeerd, ik denk dat ze nu moet leren dat het zo niet hoeft en het ook rustig kan. Maar daar werk ik nu aan en ik moet zeggen dat het steeds wat beter gaat! Er zat geen verschil in of ze rechte stukken, voltes, met of zonder ruiter galoppeerde. Ook in het weiland galopperde ze vaak overkruis, wat ze nu niet meer doet. Moet ze nu over het pad van stal/bak naar het weiland, maakt ze zelfs galopwissels, dus moet je nagaan wat de juiste manier van bekappen voor een effect heeft!
Groeten,
Monique

ingrid van der post schreef op zaterdag, 6 augustus 2005, 16:33:


Hallo,
Misschien heb je hier iets aan: Mijn paard heeft zich laatst in het weiland verstapt en was een beetje gevoelig. Been/hoef niet warm, verder kon ik niets vinden. Ze kon gewoon staan, maar liep wel iets kreupel. Het was de volgende nacht echter heel erg geworden, been/hoef nog steeds niet warm. Ik heb daarop onze dorpstherapeut gebeld, die constateerde dat haar heup iets scheef stond. Nadat hij haar recht gezet had (kwestie van 10 minuten) en haar verder helemaal gecontroleerd had, kreeg ik het advies haar heup 3x daags met jenever te masseren. Ze mocht lopen als ze dat zelf wilde, maar dan wel op een vlakke, harde ondergrond. Stal arrest was uit den boze. De plek waar het euvel zat werd na de massage met jenever erg warm (de ontsteking) en de kreupelheid nam binnen twee dagen zienderogen af. De warme plek werd bij iedere massage kleiner, de ontsteking werd door de alcohol eruit getrokken.
Dierenartsen geven hier graag de diagnose 'hoefzweer' of "hko.htm">hoefkatrol" (heb ik al een paar keer gehad) met als gevolg dat verkeerd behandeld wordt en de plek steeds erger gaat ontsteken. Ook andere delen (bv. wervels) gaan vastzitten, waardoor het paard steeds meer pijn krijgt. Naar mijn ervaring weten dierenartsen hier vaak te weinig van. Ik heb in het verleden goede ervaringen gemaakt met therapeut Dhr. Van Dijk van "Asterloo", ook onder deze naam te vinden op internet. Hij zit in de provincie Groningen in Heiligerlee (bij Winschoten). Hij heeft mijn paard letterlijk het leven gered toen haar schouder volledig kapot getrapt was door een ander paard en ze helemaal niets meer kon. Hij heeft haar twee maanden met lasertherapie behandeld en ze loopt weer goed! Hij heeft het helaas erg druk, waardoor ik ook wel eens uitwijk naar onze dorpstherapeut, die ook erg goed is en alles behandelt wat pijn heeft (mensen, koeien, paarden, honden, etc).
Groeten,
Monique

Hoefsmid Rik schreef op zondag, 7 augustus 2005, 9:24:


Hallo Rik,
Ik woon in Duitsland; ik heb ook al gehoord over het 'Hufbeschlagsgesetz', bedoeld om te voorkomen dat bepaalde personen (die geen opleiding tot hoefsmid hebben) een 'gat in de markt' zien, maar wat aanprutsen en paarden de vernieling inhelpen. Heel wat Hufheilpraktiker e.d. met een jarenlange gedegen opleiding zullen hier absoluut niet blij mee zijn....
Niet om jou als hoefsmid-hoefverzorger aan te vallen: Mijn paard is helaas jarenlang door traditionele hoefsmeden de vernieling ingeholpen, ze was op het laatst verschrikkelijk bang voor alles wat met hoefjes te maken had, ze had 4-5 keer per jaar hoefzweren en erg slechte hoeven. Ik heb uit nood, omdat ze er niemand meer bij liet (behalve ik), traditioneel bekappen geleerd en wilde zelfs de hele opleiding gaan doen, maar het stond mij tegen dat tegen elke kwaal een hoefijzer bestaat en als dat niet helpt is het paard gewoon niet goed en moet het maar weg. Ook de omgang met paarden kwam op mij erg achterhaald over, veel harde woorden en paarden ruw de juiste kant opduwen. Ons werd ook geadviseerd lastige paarden niet te bekappen, want dat duurt te lang en tijd is geld.... Paarden die hoefbevangen zijn of hko.htm">hoefkatrol hebben kunnen nog een half jaar meedraaien met aangepast beslag en moeten dan sowieso weg.... Nou, leuk, dat schept perspectieven. Als een natuurlijk bekapper er wel in slaagt afgeschreven paarden bruikbaar te houden, is er het naar mijn mening tijd de opleiding aan te passen. Overal slaat de vooruitgang toe, waarom wordt die zo hardnekkig geweerd bij deze opleiding? Natuurlijk bekappen was voor mijn (afgeschreven) paard de laatste mogelijkheid. Ze is sinds 1 jaar hoefzweer vrij, heeft voor het eerst holle zolen en draaft zonder problemen over de weg. Wat een verschil met het zielige kreupele paardje van voorheen. Zoals gewoonlijk gaan in de politiek weer mensen een besluit nemen die er geen bal van afweten. Ik hoop niet dat het Hufbeschlagsgesetz in Duitsland er komt, maar wordt het toch doorgedrukt ben ik blij dat ik mijn paard zelf kan bekappen. Nogmaals, niet om jou aan te vallen, ik heb gewoon erg slechte ervaringen gehad met hoefsmeden, er zijn natuurlijke erg goede hoefsmeden, maar helaas, ik heb ze toen niet gevonden.
Groeten,
Monique

Hallo Frans en Ilona,
Nogmaals bedankt voor het multimedia pakket. Erg toegankelijk geschreven met duidelijke foto's! De nieuwe DVD werkt nu wel (knettert niet meer en loopt gewoon door), de oude is vandaag op de post retour gegaan. Erg leuk trouwens dat jullie ook de bloopers erbij gedaan hebben. Maar er zou toch ook een zakboekje bijzitten, dat ontbreekt helaas.........
Groeten,
Monique

Ilona Kooistra schreef op maandag, 8 augustus 2005, 13:12:


Hallo,
Bedankt! Ivm portokosten naar het 'verre' Duitsland, graag naar het adres van mijn schoonouders in Nieuweschans.
Groeten,
Monique

Pascal de Boer schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 14:01:


Fijn dat het al wat beter gaat. Het is altijd erg als ze wat hebben en je weet niet precies wat het is. Geduld is moeilijk, ik weet het....
Veel succes toegewenst.
Monique

Hallo,
Als ik mijn paard, een Quarterhorse merrie van het halter type (klein en breed)vergelijk met andere paarden, valt gelijk het enorme verschil in spieren op. Mensen die haar niet kennen gluren altijd onder haar buik en stellen met verbazing vast dat ze een merrie is. Deze spieren zijn niet natuurlijk, maar in de loop der jaren zo gefokt. Ik kan me daarom eigenlijk niet voorstellen dat mijn paard alleen op gras en hooi zou kunnen leven, die enorme spieren moeten toch ook in stand gehouden worden? Of past het lichaam zich hier ook op aan? Paarden die op spiermassa gefokt zijn staan naar mijn idee veel verder van het natuurlijke voorbeeld af dan soortgenoten die niet op spiermassa gefokt zijn. Als ik daar verder over nadenk, dan kunnen die paarden toch minder goed alleen op gras en hooi kunnen leven? Wat vinden jullie daarvan? Ik heb haar trouwens niet om haar spiermassa gekocht, maar vanwege haar geweldige karakter, ik was altijd (en nog steeds) zeer gecharmeerd van Ijslanders en Haflingers (ook klein en compact), zo zie je maar waar je uiteindelijk mee thuis komt....
Bedankt voor de reacties.
Monique

Yolanda Kuitert schreef op woensdag, 10 augustus 2005, 11:04:


Hallo,
Even kort over het afronden van de toon: Ik vernieuw elke week de mustangrol bij mijn paard, doe ik dat echter om de twee weken, dan sleept mijn paard met de toon van haar rechter achterbeen over de grond. Zodra ik de mustangrol vernieuwd heb en de hoef weer mooi rond is, loopt ze weer goed en de hoef slijt dan weer regelmatig.
Groeten,
Monique

Frans Veldman schreef op woensdag, 10 augustus 2005, 11:27:


Hallo Frans,
Bedankt voor het antwoord, daar kun je tenminste iets mee. Ik heb in de laatste pensionstallingen waar mijn paard gestaan heeft gehoord dat ze ivm haar spiermassa meer krachtvoer moest hebben dan andere paarden. Ze kreeg (schrik niet) 6 kg krachtvoer per dag, protesten zinloos, want ze wilden geen zwak, mager paard hebben. (slechte reclame). Een quarter horse moest nu eenmaal meer hebben om de spiermassa in stand te houden, dat ik dat niet wist.... Dat wist ik inderdaad niet en ik vond het erg vreemd.
Op mij dringende verzoek ging ze uiteindelijk toch op dieet, en kreeg 'maar' drie kilo krachtvoer per dag. Maar ze bleven waarschuwen dat ik gevaarlijk bezig was en mijn paard zou verzwakken.
Nu zij bij mij staat krijgt ze onbeperkt hooi/gras en als lekkernij 's avonds nog wel een handje muesli. In de winter geef ik haar wel nog wat krachtvoer (ik ben nog niet helemaal omgegaan), per dag een halve kilo.
Dat gedoe met spieren/krachtvoer bleef maar door mijn hoofd spoken, vandaar dat ik geinteresseerd was hoe jullie daarover denken. Jouw opmerking: Meer spieren bestaan uit dezelfde onderdelen dan weinig spieren, voor meer spieren iets meer van hetzelfde eten: klingt heel logisch!
Groeten,
Monique