"Huh", dacht ik..."heeft er hier een paard met ijzers gelopen ?" toen ik de hoefafdrukken in het zand van de bak eens goed bekeek.

Nooit eerder was het me zo opgevallen als nu :
Centimeters brede afdrukken, met een duidelijke afdruk van de straal.
De zolen mooi hol getrokken (of nog aan het hol trekken, per paard afhankelijk).
Daaraan herken je de natuurlijk bekapte paarden, die straalafdruk ....
Ik let er nu ook onderweg op.
Begin al een beetje de footprints te herkennen van de buurpaarden....er loopt er hier nog ergens een natuurlijk bekapte rond.

Groet, Pien

Huertecilla en Pien schreven:


De hoek zijdelings, maar aan de stand van zijn hoofd (en hals ja) kan ik zien hoe ontspannen hij over de ondergrond loopt. Als het omlaag gaat laat mij dat zien dat het hem geen moeite kost. Naar beneden strekken zie ik graag.
Zou het onregelmatig knikken dan zou er een hapering kunnen zijn.
De loodlijn interesseert me niet veel, maar interessanter vind ik het te weten hoe hij zijn hoofd en hals draagt.


Mee eens !
En de regelmatigheid van dragen voor mij daaraan toegevoegd, want dat laat mij zien hoe het met zijn hoeven gaat.

Groet, Pien

Heb een beetje zitten knippen, het ging over je paard wel of niet van de ijzers afhalen na zoveel jaar :


Josien schreef :

Ik heb stellig de indruk dat het niet echt heel erg ligt aan de
lichamelijke conditie van het paard maar meer aan de
leefomstandigheden die je aanbiedt.

Toen wij onze Haflinger kregen was hij oud en in slechte conditie van het jarenlang op stal staan.
Over asfalt bergaf lopen was als schaatsen op ijs.
Hij liep heel erg verkrampt, kon niet 'loslaten', had steeds gespannen spieren omdat hij stijf was, vaak struikelde en uitgleed.
Hij had heel weinig gevoel in zijn benen en voeten.
Steffie was toen al 16 jaar en stond reeds 14 jaar op ijzers. Moet er wel bijzeggen dat hij een mooi brede straal had en laag op de hielen stond.

Ijzers eraf getjoept, aanvankelijk gestrasserd, nu Natuurlijk Bekapt, en momenteel, 8 maanden later loopt hij zonder ijzers mee op ritten van minstens 4 uur, over allerhande ondergrond, en die is kei en keihard hier.(Schijnt volgens Frans en Ilona bijna net zo te zijn als bij Huertecilla in Andalusië).
Hier is geen enkel onverhard pad in de wijde omgeving te bekennen.

Nu moet ik erbij zeggen dat Stef nog zo'n anderhalve centimeter oude witte lijn en hoefwand heeft die dunner zijn en waarbij de witte lijn nog een klein beetje open staat. Regelmatig nog zit de witte lijn vol flintertjes steen en die moet je er echt uitpulken met een scherp voorwerp.

Vorige week nog liep hij even niet lekker na een 'zware' rit en bleek dat er een flintertje steen in de witte lijn was gedrongen en dat veroorzaakte pijn bij het lopen op de harde weg.
(Er kunnen dus meerdere oorzaken zijn bij gevoelige voeten).
Na een paar dagen niet op het harde was die gevoeligheid gisteren over en heeft hij zonder problemen onze lente-rit van dik 4 uur uitgelopen.

En hij doet het allemaal : draven, uitstrekken, galloperen, bergop, bergaf, hij loopt vanaf de eerste dag zonder ijzers veel ruimer, gebruikt zijn achterhand, glijdt niet méér dan de andere paarden en is bodemvast en soepel. Het lijkt wel alsof Stef zijn tweede jeugd is begonnen....

Wat we gedaan hebben naast het Natuurlijk Bekappen is hem de ruimte gegeven, buiten met zijn soortgenoten, op allerlei ondergrond, van zacht naar hard..
Gezond eten, geen fastfood, veel hooi en veel beweging. Daarnaast regelmatig bijhouden van de hoeven. Ervoor zorgen dat de hoefwand niet te lang wordt , steunsels bijhouden en in ons geval de wand afronden. Waterbak, mineralensteen, hooi e.d zover mogelijk uit elkaar zodat ze gedwongen zijn om verder te bewegen over allerlei soorten ondergrond. Bovendien houden paarden in de groep elkaar in beweging.
Dat zijn die leefomstandigheden waarover ik het had.

Natuurlijk zijn er periodes geweest dat Stef strompelde maar daar moest ie doorheen. We hebben hem geleidelijk aan de harde weg laten wennen : Eerst onbelast wandelen, beginnend met een paar minuutjes en daarna kilometers lang en hop; over elke ondergrond, maar wel in zijn tempo.
Hij mocht stilstaan als het te erg was hij mocht voetje voor voetje maar hij moest er wel overheen.
Ik denk dat je daar niet te zeurderig over moet zijn, 't hoort er gewoon bij!
Eelt krijg je ook pas na regelmatige belasting.
Dit opgebouwd en hem langzaamaan gaan belasten.

Er zijn nog dagen dat hij wat meer last heeft en we houden zeker ook rekening met zijn leeftijd (hij wordt nu 17), hij heeft wat meer opwarmtijd nodig dan de jongere paarden, maar eenmaal op gang is hij nu een niet te stoppen dieseltje.
Op de dagen dat hij wat gevoelig is, bijvoorbeeld na een lange rit of soms net na een bekapping laten we hem een beetje en hoeft ie niet mee de harde weg op, inmiddels wetende dat het iets is van een paar dagen.

We hebben er overigens voor gekozen niet met hoefschoenen te werken, omdat dat in mijn ogen zijn hardingsproces onnodig zou vertragen.
Hij moest er toch doorheen en we hebben hem de tijd daarin gegeven die hij nodig had, maar we zijn de harde ondergrond niet uit te weg gegaan hierbij.

En ja : Hij is maandenlang amper mee kunnen gaan op buitenritten, so what, er waren zoveel andere leuke dingen voor hem, met hem te doen, en we hadden de ervaring met de andere paarden dat het wel goed zou komen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je gerust je paard van de ijzers af kunt halen, maar dat het tijd en geduld kost.

En dat laatste is meestal het probleem van de mens achter het paard : Want velen willen zolang niet wachten, ze vinden dat een paard is om op te rijden en dat is jammer.

In alle opzichten kunnen we zien dat Stef zelf uitstraalt dat zijn levenskwaliteit erop vooruit gegaan is en dat ie het heerlijk vindt om mee te gaan op de buitenritten.

Groet, Pien

Twister schreef op vrijdag, 22 april 2005, 22:03:


Volhouden nu, Martien. Het is beslist niet leuk je paard zo te zien strompelen en zij heeft daarbij ook nog eens een verleden, dat weten we. Toch is dit het beste wat je kunt doen en je wordt zeer goed begeleid door Wim.
Ik kan je vanaf hier niet zeggen dat het allemaal wel goed zal komen, dat is makkelijk praten, maar als Twis hierdoorheen is zul je zeker verbetering zien!

Misschien dat het je wat helpt als ik zeg dat wij met Bay van 21 jaar ook door een gevoeligheidsperiode heen zijn aan het gaan. We hebben haar nu 3 weken en ze had werkelijk kromme benen als gevolg van jarenlang op veel te ondergeschoven hielen staan.
We hebben haar bekapt en ze staat nu goed en loopt al een stuk beter op het zachte. Dagelijks wandel ik een blok om met haar over de beton en dat gaat ook al een beetje beter.
Het lijkt waarempel alsof ik die benen rechter zie worden (of ik begin aan haar vorm te wennen - kan ook)

Op het zand begint ze nog wat gevoelig, ik vind toch dat ze wat strompelt aan het begin van het rijden, maar na een kwartiertje loopt ze soepeler. Ik verdenk haar van een lichte artrose aan de voorbenen.
Gisteren en vandaag echter gallopeerde ze uit zichzelf al een stuk soepeler want ze was erg stijf in het begin maar ze krijgt meer knie-actie in de voorbenen. Ook zie ik haar regelmatig een knikje maken waarbij ze door de achterbenen zakt.
Voorlopig nog geen buitenritten, alleen maar wandelen over het harde en rijden op het zand in de bak.
Tja, het kost tijd, maar die voeten krijg ik goed !!!!
Ik heb er alle vertrouwen in.
Zie je.... Je bent niet de enige!
Groet, Pien

Decrock Hilde schreef op maandag, 25 april 2005, 12:11:


Hallo Hilde mag ik je vragen wie je hoefsmid is die natuurlijk bekapt?
Groetjes, Pien

mike van dijk schreef :


Hoi Mike, ik ben het maar gedeeltelijk eens met wat je schrijft.
Want waarom niet meteen bekappen zoals geleerd op de cursus?
Dat is net alsof het indruist tegen de methode van het natuurlijk bekappen.
Bij erg hoge hielen kun je wel geleidelijk lager zetten om extreme gevoeligheid te voorkomen, maar dan toch de zool aanhouden als referentiepunt.

Ben het wel met je eens dat je elk paard individueel moet beoordelen maar Natuurlijk Bekappen blijft gewoon Natuurlijk Bekappen hoor, ook als het geleidelijk gaat.
Verder snap ik niet wat je bedoelt met 'op zachtere bodem zetten tijdens de overgansfase".
Iedere natuurlijk bekapper weet dat een paard dan juist ook onder andere harde ondergrond nodig heeft om zo een beter hoefmechanisme, harding en spreiding van de hoef te bewerkstelligen.
Groet, Pien

Mary Dekkers schreef op vrijdag, 22 april 2005, 16:40:


Hoi Mary, heb je inmiddels mijn bericht 1565 teruggelezen?
Hoe gaat het nu met je paard?
Groet, Pien

leetje schreef op maandag, 2 mei 2005, 10:50:


Haha, ik herken het !
Ik heb er zelfs een bij die op de heenweg de hele weg op de rem staat en terug haantje de voorste voorop is, in haar geval heeft dat met ik noem het maar 'huisnijd' te maken, ze wil heel graag naar huis.
Thuis is eten, wei, rust, vriendjes, weetikveel.

En in het hoevengeval: Ik merk soms ook dat sommige paarden er even 'doorheen' moeten lopen, die beginnen gevoelig en lopen pas na een tijdje soepel. Net alsof het even moet 'klikken' in hun hoofd.
Een paard van mij is licht artrotisch en ze heeft echt een kwartier opwarmtijd nodig terwijl ze daarna loopt als een dieseltje.

Dus het kunnen een aantal oorzaken zijn.
Mijn Haflinger van 16 die 14 jaar ijzers had en het nu prima doet op elke ondergrond heeft hier ook wel eens een beetje last van.
Dan laat ik hem maar een beetje, ik weet dat het vanzelf over gaat.

Wel is het zo dat wanneer een paard goed begint maar aan het eind van de rit minder goed gaat lopen (andersom dan bij jou dus) de rijder teveel gevraagd heeft of zijn hoeven zijn (nog) niet helemaal in orde.
In dat geval zou ik me meer zorgen maken.

Hoop dat je hier wat aan hebt.
Groet, Pien

Piet schreef :

Ik vind het eigenlijk niet zo fijn als je schrijft dat Strasser niet kijkt op een kreupel paard meer of minder.
Waarop baseer je dit?

Groet, Pien