Marianne schreef op woensdag, 2 februari 2005, 0:04:


Wat bezielt jullie dan om zoiets voor te stellen?


Ik vind dat niet flauw doen. Zover mijn ervaring strekt mogen veulens zowat alles.
Niet mij trappen of bijten, maar daar ging het niet om toch? Veulentje gaat alleen een beetje omhoog... wat moet ik daar verder uit concluderen dan?

Buiten dat, denk ik dat je (en velen, steeds weer opnieuw) je hier te buiten gaat aan een ongeldig zoömorfe vergelijking. Vgl onze discussies eerder omtrent dominantie als vorm van agressie.


Hallooooo... we hebben het, nogmaals, hier over een veulentje hoor.

En het "die brave hengsten van jou" hoor ik ook niet voor de eerste keer - maar waarom heb ik dan toch altijd "brave" hengsten? De meesten heb ik niet gekocht noch uitgezocht. Nu wil het geval, dat 1 van mijn brave hengsten eens verkocht was, en na een half jaar (of nog langer, weet dat niet meer precies) werd teruggebracht... was niet meer echt wat ik een brave hengst noem maar kwam 'ie de trailer al uit met een air á la "waar is mijn personeel!". Echter na wederom 3 maanden hier te zijn geweest toch ook weer de ouwe lieverd (én z'n foutbekapte hoeffies en daardoor sleepbenen gerepareerd!).


In de duidelijke correctie, maar dan als leerproces, wil ik van harte mee gaan. Maar dan wil ik ook weten wat die correctie voor effect heeft.
Dan zijn er, in dit ontwikkelingsstadium nmm 2 voor de hand liggende opties:
1) ongewenst gedrag straal negeren, doch gewenst gedrag belonen
2) het ongewenst gedrag zelf omvormen tot gewenst gedrag.
Ik zie hier geen enkele rol voor tortuur in. Echt niet.


Dit heeft nmm absoluut niets met "zachte heelmeesters" te maken; ik beweer nergens dat ik ongewenst gedrag bekrachtig.


En hiermee verspring je totaal van onderwerp!
Kunnen we het daar in een andere draad over hebben anders wordt het weer zo verwarrend.

Groeten, Egon

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 2 februari 2005, 11:17:


Karin, Ingrid... jullie hebben nmm allebei gelijk waar het veronderstellingen over knufelijscoos en kleine ponies aan gaat. En als die veronderstellingen dan niet blijken te kloppen is de pony weer de dupe.
Net zoals een Yorkshire Terrier en een Deense Dog allebei gewoon honden zijn (en elkaar ook als "gewoon honden" herkennen!) zijn kleine en grote paarden gewoon paarden. Alleen, zelfs de Shetlander is nog wel fysiek in staat een mens van de sokken te trekken. Met kracht en geweld "win" je dus NOOIT.

Er zit denk ik wel verschil tussen deze veronderstellingen van volkomen leken, en wanneer die van "grote paarden"-mensen komen. Waar bij leken die ongehinderd door enige kennis een pony als kinderspeelgoed willen dit voortkomt uit onbekendheid, zit er vanuit de "grote paarden wereld" reeds sinds het ontstaan van de ponyliefhebberij een stuk "neerkijken op" bij, en een botsing tussen verschillende belevingswerelden.

Het is trouwens niet zo dat ik me mijn hele leven alleen maar met knuffelijscoos bezig gehouden heb; dat maakt in deze context nmm ook weinig uit. Frans en Ilona heb ik dacht toch wel een demo gegeven dat ik met een zeer opgewonden arabhengst toch ook op een (wederzijds!) prettige geweldloze manier kan omgaan, gehandicapt omdat zoiets toch incidenteel ad hoc plaats vindt en het mijn paard niet was.

Groeten, Egon

Esther schreef op woensdag, 2 februari 2005, 11:47:



Groeten, Egon

Trudy schreef op woensdag, 2 februari 2005, 14:04:


Dat is een heel goede vraag!


Lang niet iedereen wil een paard omdat het paard zelf zo aantrekt.
Andere motivaties kunnen zijn: statussymbool, of (levend) sportattribuut, etc. - niet het paard zelf maar iets waar het paard deel van uitmaakt.
Een levensgroot verschil van uitgangspunt nmm.

Groeten, Egon

cyta schreef op woensdag, 2 februari 2005, 11:12:


Sorry, maar als noorderling begrijp ik je Vlaamse taal niet helemaal... bedoel je nu dat het wel of niet jouw veulen is? Of dat de plaats waar ze gehuisvest is niet jouw eigendom is?


Zoals ik het zie staat hij bij de verkeerde persoon in de kost. Zowel kwa omgangsvormen en -ideeën als kwa beheer (opgesloten in stal). Als ik jou was zou ik zo spoedig mogelijk een plek zoeken waar hij buiten kan en liefst in een gemengde paardengroep (dus niet alleen enterhengstjes!) zodat hij sociaal kan leren (zie ook commentaar Esther). Het is toch een totaalbeeld dat resultaat bepaalt.

Daarnaast heb ik een idee dat misschien wat meer duidelijkheid schept: als hij dat steigeren vaak doet als hij buiten mag, kun je misschien iemand vragen daar een klein filmpje van te maken en online te zetten zodat we kunnen zien wat er nu werkelijk aan de hand is. Zoals ik eerder tegen je schreef, kan jouw beschrijving heel weids geïnterpreteerd worden.

Groeten, Egon

cyta schreef op woensdag, 2 februari 2005, 17:10:


Allemaal in een apart hokkie, of tesamen in grote loopstal? Dat maakt al heel veel verschil. Ik maak een beetje op dat het aparte hokjes zijn maar zeker weten doe ik het niet.


Je bedoelt dat hij probeert te dekken?
Bedoelde je met "steigeren en zijn been naar je uitsteken" dat soms ook? Ik vraag het maar voor de zekerheid want met eufemismen kan ik niet zoveel.
Ik probeer nog steeds een beter beeld van je moeilijkheid te krijgen hoor; hoe zijn lichaamstaal is, en wat zijn intentie met dat steigeren is (vandaar ook het voorstel van filmpje).


Dat hij naast je komt staan kan toch weinig anders uitgelegd worden dan dat hij gezelschap zoekt, en jou (desnoods bij gebrek aan beter) daartoe geschikt acht.
Dat is mooi toch?



Nee, lijkt me niet. Je hebt de focus op het halster pakken losgelaten en dat is precies wat ik al wilde voorstellen. Mijn ponies hier hebben zelden halsters aan, ook de hengsten niet (maarja, dat zijn suffe knuffelijscoos natuurlijk ), en lopen toch alle kanten op die ik aanwijs.
Ook het opnieuw mee naar buiten nemen zou ik eender gedaan hebben.

Wanneer hij zo je gezelschap zoekt, is dat denk ik wel een ideaal moment om uit te bouwen. Om dingen met hem te doen waar hij van leert maar vooral dingen die hij leuk vindt en waardoor hij jouw gezelschap steeds beter gaat waarderen én vertrouwen. Klikkeren is daar zeker op deze leeftijd zeer geschikt voor, vooral door de beperking tot alleen positieve bekrachtiging.
Oók heftig lijkende dingen als willen dekken, etc. kun je daar spelenderwijs mee sturen.

Groeten, Egon

Tycho schreef op donderdag, 3 februari 2005, 0:35:


Triest. Weer een echt paard minder.
Ik begrijp je verhaal en beslissing wel, daar niet van....


Haha, nu moet er toch niet de indruk zijn dat ik voor watje speel - mijn hengsten mogen bijvoorbeeld niet vechten met elkaar. Wanneer ze toch van die buien hebben moeten ze het maar tegen mij opnemen, en dan is de vrede algauw weer daar.
En toch is dat een van de relatief zeldzame situaties waarin me met agressie meng, en zelfs dan voldoet de laatste jaren een schreeuw en vingerwijzing die beide boksers keurig naar hun eigen hoekje van de ring doet afdruipen. Omdat leren communiceren altijd beter werkt.


Dat is waar ik ook wel bang voor ben. Daarbij is het nu eenmaal een wetmatigheid dat paarden van nature juist tegen agressie en pijn aan bewegen.
In ieder geval wordt je op die manier nooit vriendjes!


Dat hangt nmm toch wel heel erg af van het waarom achter het steigeren.


Zo is het.

Groeten, Egon

Ivanhoe schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 16:51:


Wat is een "normale" manier? Daar verschillen de inzichten zeer over. In delen van Zuid-Amerika vindt men het normaal om de paso's te leren tölten met een prikkeldraad optoming, om maar wat te noemen.
En kortzichtig? Misschien juist niet, want je hebt helemaal gelijk dat de initiatior van actie de kracht van de impuls bepaalt, maar aan de andere kant is de hele diversiteit aan bitten, riemen, spijkers zelfs en meer van dat SM spul wel degelijk bedacht voor een extensie in de richting van mechanische tortuur. Dat kan ik onmogelijk anders zien.


Zo kun je ook, ongehinderd door enige kennis, een ijslander een "ijslands bit" in doen omdat je het mooi vindt of ervaart dat dat bij "het plaatje" hoort. En ongehinderd door kennis daar inderdaad, want niemand uitgezonderd enkele barokdressuur-fanaten neemt vandaag de dag zelfs maar de moeite te onderzoeken hoe oorspronkelijk de bedoeling was met zo een optoming te rijden. Die historische link is totaal verbroken, zodat er nmm weinig anders dan erosie tot tortuur overblijft die een eeuwenlange culturele isolatie (IJsland) weerspiegelt.

Wat het "mexicaantje" aan gaat kun jij dat best mooi vinden, maar dan moet je er niet verbaasd van staan dat anderen, die weten waar zo een ding voor uitgevonden is, daar anders over denken.

Groeten, Egon

Trudy schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 17:37:


In je blote billen? En Vera met haar staart over haar rug??
Zoooooo Heeeeeeeeeeeeeee......
In welk nummer van Playboy komt dat?

Groetjes, Egon

Hans van Keeken schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 18:51:


Bwoehahahahaha
Weet je maar nooit, met Vera dan.. die arabiersen, in tegenstelling tot ijscoknuffels, zijn vaak zooooo schaamteloos dellerig!
En dat doet 't goed op foto's.
Playboy had natuurlijk Playmare moeten zijn
Centerfold!!!

Groetjes, Egon

Hans van Keeken schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 13:11:


Nee, SiO2 is zand/glas. Siliciumdioxide dus. Si zit echter ook in bijvoorbeeld (harde, planten) celwanden.


Jawel, meer P dan Ca.
De verschillen in opgave komen denk ik voor een groot deel door dat wat je meten wil. De 1/6 Ca/P-verhouding is dacht ik correct voor het voorkomen van de elementen. Alleen zegt dat niets over de opneembaarheid daarvan. Volgens de biochemici is het grootste deel van P in haver niet opneembaar. Blijft over een relatief veel kleiner "P-teveel" in haver.

Ik vind het hele biochemische eetverhaal moeilijk, en vooral niet goed onderzocht.
Eerder ook discussie met Isabel over gehad i.v.m. "brandisease".
Wat er vooral bekend is, zijn effecten uit tekorten. In een voedingssituatie met Ca tekort is het dus niet wijs P te voeren (zul je net zien dat zo een voedingssituatie ontstaat omdat ze niet anders hébben!). Maar de onderlinge chemische voedingsblokkades (als zou P een remmer op opname Ca zijn) kun je niet simpel middelbare-school-chemisch zien. Het gaat er maar net om in welke vorm die elementen in de voeding zitten.

Groeten, Egon