cyta schreef op woensdag, 2 februari 2005, 17:10:


Allemaal in een apart hokkie, of tesamen in grote loopstal? Dat maakt al heel veel verschil. Ik maak een beetje op dat het aparte hokjes zijn maar zeker weten doe ik het niet.


Je bedoelt dat hij probeert te dekken?
Bedoelde je met "steigeren en zijn been naar je uitsteken" dat soms ook? Ik vraag het maar voor de zekerheid want met eufemismen kan ik niet zoveel.
Ik probeer nog steeds een beter beeld van je moeilijkheid te krijgen hoor; hoe zijn lichaamstaal is, en wat zijn intentie met dat steigeren is (vandaar ook het voorstel van filmpje).


Dat hij naast je komt staan kan toch weinig anders uitgelegd worden dan dat hij gezelschap zoekt, en jou (desnoods bij gebrek aan beter) daartoe geschikt acht.
Dat is mooi toch?



Nee, lijkt me niet. Je hebt de focus op het halster pakken losgelaten en dat is precies wat ik al wilde voorstellen. Mijn ponies hier hebben zelden halsters aan, ook de hengsten niet (maarja, dat zijn suffe knuffelijscoos natuurlijk ), en lopen toch alle kanten op die ik aanwijs.
Ook het opnieuw mee naar buiten nemen zou ik eender gedaan hebben.

Wanneer hij zo je gezelschap zoekt, is dat denk ik wel een ideaal moment om uit te bouwen. Om dingen met hem te doen waar hij van leert maar vooral dingen die hij leuk vindt en waardoor hij jouw gezelschap steeds beter gaat waarderen én vertrouwen. Klikkeren is daar zeker op deze leeftijd zeer geschikt voor, vooral door de beperking tot alleen positieve bekrachtiging.
Oók heftig lijkende dingen als willen dekken, etc. kun je daar spelenderwijs mee sturen.

Groeten, Egon

Tycho schreef op donderdag, 3 februari 2005, 0:35:


Triest. Weer een echt paard minder.
Ik begrijp je verhaal en beslissing wel, daar niet van....


Haha, nu moet er toch niet de indruk zijn dat ik voor watje speel - mijn hengsten mogen bijvoorbeeld niet vechten met elkaar. Wanneer ze toch van die buien hebben moeten ze het maar tegen mij opnemen, en dan is de vrede algauw weer daar.
En toch is dat een van de relatief zeldzame situaties waarin me met agressie meng, en zelfs dan voldoet de laatste jaren een schreeuw en vingerwijzing die beide boksers keurig naar hun eigen hoekje van de ring doet afdruipen. Omdat leren communiceren altijd beter werkt.


Dat is waar ik ook wel bang voor ben. Daarbij is het nu eenmaal een wetmatigheid dat paarden van nature juist tegen agressie en pijn aan bewegen.
In ieder geval wordt je op die manier nooit vriendjes!


Dat hangt nmm toch wel heel erg af van het waarom achter het steigeren.


Zo is het.

Groeten, Egon

Trudy schreef op woensdag, 2 februari 2005, 23:34:


eindelijk écht natuurlijk paardrijden
waarom ben je daarmee gestopt Trudy ?
P

Hm, volgens mij bedoelen we hetzelfde alleen ligt het gevoelsmatig anders.

Het jaarlinghengstje dat speelt. Wat doet ie? Schijngevechten, lekker potje knokken, achter elkaar aanzitten. Allemaal dingen die hij later in het echt en op leven en dood moet doen (hengsten in het wild he). Dus het hengstje speelt wel om te leren. Hoe bewust hij dat doet geen idee. Hij zal vast niet smorgens bedenken "vandaag ga ik leren hoe ik met mijn linker achterbeen goed kan schoppen". Maar door het spelende vechten leert ie wel echt vechten.
Er word vaak gezegd dat een paard de regels leert kennen met spelen. Dat is natuurlijk zo. Wat vergeten wordt is dat jonge hengsten als ze geslachtsrijp gaan worden en sterk genoeg om de leidende hengst te verdrijven de kudde uitgezet worden. En dan moeten ze zich in hun eentje redden. Vaak vormen ze dan vrijgezellengroepen en na verloop van tijd jat zo'n hengst een paar merries van een ander, of hij wint het van een oude hengst en erft zo zijn kudde.

Hoe bewust of onbewust dingen gaan, daar kan ik alleen naar raden. Maar een hengstveulen dat om je uit te dagen naar je gaat steigeren daagt je wel degelijk uit tot een scheingevecht. En dat doet ie naar mijn mening bewust.
Niet dat je daar dan grof geweld tegen in moet zetten hoor! Maar je moet je wel realiseren dat dat veulen je bewust uitdaagt. Hij daagt je uit voor een spel met als doel hier later nut van te hebben.

Ik vind het moeilijk om uit te leggen. Termen als bewust uitdagen kan ik zo niet uitleggen. Ik bedoel ermee te zeggen dat ik denk dat het veulen wéét wat ie doet. Ik bedoel niet te zeggen dat ie kwaadwillig is ofzo.
En een paard gaat niet naar school. Het hele leven van een paard is school. Elke dag leren ze weer en dat moeten ze want als ze stoppen met leren dan betekend dat hun dood. Dus ik denk wel dat paarden bewust leren, ze hebben geen keus.

Hoop dat ik me zo een beetje duidelijk heb gemaakt.

Groetjes Karin

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 3 februari 2005, 1:31:

Dat was ook mijn idee, dus kan het kloppen dat een hoef kleiner wordt na verwijderen ijzers en correct bekappen.
Daarbij heb ik een praktijk geval thuis staan de hoef is echt korter geworden in de toon.

Maar even een andere vraag; stel de hoeven zijn nooit beslagen geweest en altijd goed bijgehouden met bekappen ... veranderd de hoef dan nog erg van vorm als je natuurlijk gaat bekappen?

Ik heb nl. het idee van niet (kijkend naar de achterhoeven van Isabella waar nooit een ijzer onder gezeten heeft). Ik heb het idee dat ik "eeuwig" met de achterschoenen kan doen (discussie of je ze wel of niet nodig hebt erbuiten gelaten), tot de schoenen versleten zijn in ieder geval. Achterhoeven zijn nog identiek aan de mallen ook.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op donderdag, 3 februari 2005, 3:44:


Ja dat kan ook. Dit antwoord deed mij ineens denken net aan Marco een kleine shetlandhengst die een vriendin van me vroeger verzorgde. Het was een lief klein knuffelveulentje (hengst) toen hij geboren was en hij werd door de mensen overal naar toe gedragen; zo lief
Maar Marco werd wat groter en ging ook dit "dekgedrag" richting de mensen vertonen, maar ze dachten dat hij wilde dansen (jaja hoe verzin je het) en het was zo'n leuke kleine pony.

Tot Marco nog wat groter werd en toch echt wel een stevige shetlandhengst. Nou toen was dat leuke "dansen" ineens een levensgevaarlijk spelletje geworden, want hij sprong gewoon op je rug als je niet oplette.

Ik weet niet wat er van Marco is geworden, want vanwege dit "spelletje" is hij verkocht.

Dat krijg je als je denkt een leuk klein knuffelveulen te hebben en niet weet hoe paarden "doen en denken".

Groeten,
Ingrid

Peter Donck schreef op donderdag, 3 februari 2005, 7:22: