e m kraak schreef op maandag 20 oktober 2008, 7:07:


Pffff, Egon, word jij daar ook zo moe van?
Groet, Pien

Cindy Helms schreef op maandag 20 oktober 2008, 8:39:


Sjee, tis een blitse zeg. Mooi paard. Proficiat enne.... ja, zo'n engels zadel kan vet tegenvallen als je dat niet meer gewend bent.

Groet, Pien

Piet schreef :


Ik ben het niet met je eens, Piet. Als je een goede vertrouwensband met je paard opbouwt kun je op een gegeven moment grotere stappen nemen. Dat paard wéét dat het goed is tussen jullie, dat jij nooit iets zou doen wat hem zou schaden. Basisvertrouwen.
Dan zal dat paard met jou door het verkeer gaan, over putdeksels, langs de fanfare, zich laten rijden in een trailer etc. Zulke dingen kunnen alleen als er een band is, als jij als mens in staat geweest bent je te laten zien als waardig leider. Hij zal zelf sterker worden maar jou opzoeken als-iegerustgesteld wil worden omdat hij weet dat jij hem dat kunt bieden.

Als je telkens loopt te belonen voor alle nieuwe dingen hóú je die dingen speciaal of nieuw of een uitzondering. Bovendien maak je het technisch; stapje van dit, belonen, volgend stapje etc. Ik denk dat je dan meer met je systeem bezig bent dan met dat paard voelen. Kíjk je nog wel naar lichaamstaal dan?

Twee voorbeelden van afgelopen week:
Een van de pensionpaarden met een onzekere eigenaar wordt helemaal freaky in een voor haar onbekende situatie (wandelen langs het kanaal).
Gebrek aan basisvertrouwen (oké, én in dit geval absoluut te grote stappen want ik persoonlijk zou op die manier nooit 5 km op een smale weg langs het kanaal gaan wandelen met een onervaren paard). Eigenaar is niet in staat paard duidelijkheid, structuur en rust te bieden.

Tweede voorbeeld maar dan andersom: Onze eigen paarden; gisteren tijdens een grondwerksessie met een aantal totaal onbekende obstakels gewerkt met oa Najib, onze Quarab van 2 jaar: http://www.spirithorses.be/dagelijksedingen.html
Ze liepen er zó over heen (had ikzelf ook niet gedacht overigens).

Waarom híj het wel doet (hij is een sprankelend jong paard met voor de helft arab bloed); basisvertrouwen. Heel simpel. En als je dan zegt dat het goed is is het ook goed voor zo'n dier. Hij is vol van vetrouwen maar dat was wel anders toen hij een jaar geleden hier kwam, toen was hij zo schichtig als de pest. Ik heb hem nog nooit met voedsel beloond maar gewoon meegenomen in de groep, met alles.


Ja, tuurlijk moet je dingen opbouwen, maar dan komt er dat moment dat je moet durven vertrouwen, ook op dat paard. En andersom. Basisvertouwen. Dat is bij veel paarden nog ver te zoeken, bij veel mensen ook, helaas.....

Groet, Pien

Piet schreef :

Eigenlijk hebben we net hetzelfde geschreven Piet, hihi

Piet schreef op maandag 20 oktober 2008, 12:07:


Voor een groot deel wel ja.
Ik ben het volledig met je eens dat je de eerste keer geen 20 km langs de snelweg gaat wandelen met een groen paard (dus ook niet langs het kanaal)

Als we dat als voorbeeld noemen; ja, je bouwt op in stapjes, telkens een stapje verder. Maar je kunt nou eenmaal niet alles trainingsmatig in kleine stapjes uit elkaar plukken, net zoals Eddy aangeeft. Er zullen altijd onverwachte situaties zijn en ik zou denk ik bang zijn dat paard een beloning gaat verwachten in plaats vanuit zijn kracht en zelfvertrouwen gaat werken.

Ik zou dat kanaal als volgt aanpakken:

-Allereerst THUIS werken aan je basis (oa elkaar leren kennen, vertrouwen, cues leren). Dat kan vrij snel gaan, zeker als je wat ervaren bent ,en met snel denk ik in termen van weken, geen maanden. Onervaren mensen met onervaren/bange paarden hebben vaak langer nodig (vandaar dat trainers handig zijn om je te helpen met het leren trainen).

-Steeds verder uitbreiden dus steeds verder van huis gaan en nieuwe dingen leren kennen. Ervan uitgaande dat het basisvertrouwen er inmiddels is. Elke dag een stukje verder, nieuwe uitdagingen. Op het moment dat ik met een paard naar buiten ga (dat kan ook een veulen aan de hand zijn) heb ik in een veilige omgeving zoveel mogelijk situaties verkend/aangegaan dus ik kén dat paard en weet hoe hij/zij zal reageren in nieuwe situaties (erg belangrijk).

-Kanaal: Met je paard in staat zijn erheen te lopen (ca 4 km van hier) zonder dat er nog veel nieuwe dingen zijn waaraan je moet werken, behalve dat kanaal zelf dan, alle andere dingen heb je ondertussen al getraind/opgelost. Paard laten grazen in nabijheid van het kanaal, samen naar schepen kijken als die toevallig langskomen. Handiger zou zijn dat er die eerste keer geen schepen voorbij komen maar dat heb je niet helemaal in de hand.(!) Terug naar huis.

-Volgende dag/keer kanaal: Weer grazen (uitgangspositie) en stukje het pad oplopen, ca 20 meter, terugdraaien, ook als paard rustig is, dus je niet laten verleiden tot te grote stappen (veelgemaakte fout), weer effe grazen en naar huis.

-Keer erna: 20 meter is je uitgangspunt (ik zou nu niet meer gaan grazen maar gelijk die 20 meter nemen). En nu maak je er 100 van.

-Keer daarna: 100 meter is mijn uitgangspunt, er vanuit gaande dat mijn onderling vertrouwen (mens, paard) dusdanig stabiel is dat ik ook die km kan nemen. Als je langs ons kanaal eenmaal 1 km gelopen bent is de weg terug haast even lang als de weg erheen dus omdraaien voegt niks meer toe.

Als er in die tussentijd werkend naar het kanaal toe en die 1 km ook maar íéts van onrust/onzekerheid bij het paard (of bij jezelf) is, dan de lat een stukje lager leggen en geen stap verder, eerst het bestaande trainen. Dan ben je toch te ver gegaan. Op een zulk moment zou ik inderdaad weer effe terugvallen op kleinere stapjes.

eea is hier uiteraard op een PC effe snel en technisch weergegeven tussen de soep en de aardappelen door, zonder eerst naar het desbetreffende paard te kijken, waardoor je theoretisch gezien in 4 stappen langs dat kanaal kunt. Bij sommige paarden echter heb je meer stappen nodig, anderen lopen gelijk langs dat kanaal alsof ze het al jaren deden (die voorbeelden hebben we hier ook). In het angstgeval van afgelopen week betekent dit dus een enorme stap terug in training. Jammer, ze was net zo goed op weg met d'r paard , helaas laat het je wel weer effe zien waar je staat. In mijn ogen had dit niet hoeven gebeuren als het meer opgebouwd was.

Dusseh..... ook Pien heeft wel degelijk een trainingsplan Blabla!

Groet, Pien

Als ik dat paard gewend heb aan 100 meter kanaal dan maakt het ook niet meer uit of het 200 meter of een kilometer is. Dan gaat het om de basisveiligeid die er inmiddels is (mag ik toch hopen).

Monique Meijer schreef op maandag 20 oktober 2008, 12:45:


Aanmerkelijk verbeterd maar ik zie het toch nog. Hoe loopt ze op de andere hand? Heb je daar toevallig een filmpje van? Ik zou er benieuwd naar zijn hoe ze haar achterhand eronderin zet op de andere hand, met name dus de achterbenen.

Verder: mag ik effe zeuren over de positie waarin je staat tov Indy? Ik zie de zweep ook vaker aan haar voorkant (afremmend), was dat ook jouw bedoeling.

groet, Pien

Monique Meijer schreef op maandag 20 oktober 2008, 12:47:


Hihi, ja oké, ik zat inderdaad al te zeuren maar zal er verder geen drama over maken